Το τέρας: Αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα από μια ελληνική επιχείρηση βοηθάμε την ελληνική οικονομία. Αν όλοι οι Έλληνες δίναμε 1.000 ευρώ τον χρόνο, για ελληνικά προϊόντα σε ελληνικές επιχειρήσεις, θα έμπαιναν 12 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ, περισσότερα απ’ το «περιβόητο» ΕΣΠΑ.

Γράφει ο Θανάσης Σκόκος

Με τον Αλέκο Παπαδόπουλο συνήθως μελαγχολώ. Με τις αλήθειες που λέει και συμφωνώ, με τις γοητευτικές ουτοπίες για τα «υπουργεία των 100 ικανών στελεχών», με τη μεγάλη αλλαγή στη Δημόσια Διοίκηση που «θα μπορούσε να γίνει σε τρεις μήνες», με τις επικλήσεις του στα όσα προσπάθησε και την αυτοκριτική του για όσα δεν μπόρεσε. Μελαγχολώ, χωρίς να τον κατηγορώ για οτιδήποτε. Με την προθυμία του να μιλήσει με πάθος και για όλα, για τα οράματα που τον συνεπαίρνουν, αλλά και την απροθυμία ή την αδυναμία του για άμεση συμμετοχή του στη συγκρότηση του «μετώπου του ορθολογισμού» που -όπως σωστά λέει- έχει ανάγκη ο τόπος. Προφανώς θα έχει τους λόγους του και τους σέβομαι.

Γράφει ο Γρηγόρης Φαρμάκης

Το θεμελιώδες πρόβλημα που προσπαθούν να λύσουν όλα τα οικονομικά συστήματα, από τις παραδοσιακές οικονομίες μέχρι τα κομμουνιστικά καθεστώτα και τις οικονομίες της ελεύθερης αγοράς, είναι η βέλτιστη κατανομή των πόρων της οικονομίας – δηλ. της εργασίας, του κεφαλαίου, των φυσικών πόρων – ώστε να μεγιστοποιείται το τελικό αποτέλεσμα, η ευμάρεια δηλαδή του κοινωνικού συνόλου.

Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ

Πρόθεση της ηγεσίας του υπ. Προστασίας του Πολίτη είναι -το αμέσως επόμενο διάστημα και μέχρι τον Οκτώβριο- να τεθεί σε (πιλοτική) εφαρμογή ένα σχέδιο που θα προβλέπει ότι πορεία 200 ατόμων δεν μπορεί να κλείνει τους δρόμους μιας πόλης.

Γράφει ο Δημήτρης Ποταμιάνος

Βαρύγδουποι και ασυγκράτητοι εδώ και μέρες οι τίτλοι τού εγχώριου γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου: «Το ελληνικό αίμα άναψε φωτιές στις Κάννες.». Και δώστου τα εγκώμια για την «ελληνικής καταγωγής» Αντέλ Εξαρχόπουλος, συμπρωταγωνίστρια στην ταινία του «γαλλο-τυνήσιου» σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς, που βραβεύτηκε τελικά με τον Χρυσό Φοίνικα, καθώς και για το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου που απονεμήθηκε στον πρωταγωνιστή της ταινίας Νεμπράσκα, του επίσης «ελληνικής καταγωγής» σκηνοθέτη, Αλεξάντερ Πέιν. Γιούρια, πίσω και σας φάγαμε!

Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης

Ας κάνουμε μία υπόθεση εργασίας. Η σημερινή Βουλή καλείται να αποφασίσει αν έχει γίνει γενοκτονία Ελληνοκυπρίων στην Βόρεια Κύπρο ή Ελλήνων μειονοτικών στην Νότιο Αλβανία. Νομίζω θα συμφωνήσουμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό της Εθνικής Αντιπροσωπείας θα υπερψηφίσει την εκδοχή που απλώς πλειοδοτεί με τον εμφατικότερο τρόπο στο αίσθημα αδικούμενου και καταδιωκόμενου έθνους, που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και των πολιτικών μας. Έστω και αν μια τέτοια ψήφος θα ήταν ανιστόρητη και αντιεπιστημονική είναι σίγουρο ότι θα εύρισκε πολλούς, περισσότερο ή λιγότερο ψεκασμένους, οπαδούς. Για αυτό θα ήταν εξαρχής λάθος μία τέτοια ψηφοφορία.

Γράφει ο Νίκος Δήμου

Αμάν πια με την τεχνοφοβία μας! «Η αποξένωση των ανθρώπων από το φυσικό περιβάλλον και η μοναξιά, παρά την αύξηση της επικοινωνίας λόγω Διαδικτύου, ήταν τα κεντρικά ζητήματα που κλήθηκαν να αναπτύξουν οι υποψήφιοι των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων, οι οποίοι εξετάστηκαν στη Νεοελληνική Γλώσσα» γράφει το in.gr.

Απόσπασμα από το κείμενο βιβλίου που δόθηκε στα παιδιά: «Το περίεργο ωστόσο είναι ότι, όσο η επικοινωνία αυτή πυκνώνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το Διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα, τόσο η μοναξιά μας, η ανθρώπινη, μεγαλώνει και η αποξένωση κυριαρχεί».

Γράφει η Αγγελική Σπανού

Γράφει ο Κώστας Μήλας  καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο  University of Liverpool

Αναμφισβήτητα καλλιεργείται, τις τελευταίες εβδομάδες, ένα κλίμα αισιοδοξίας σύμφωνα με το οποίο η ελληνική οικονομία έχει περάσει τα χειρότερα.

 Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης

Μην τον κατηγορείτε. Έπαθε ό,τι παθαίνουν όλοι οι νεοέλληνες.

Από το πρωί ως το βράδυ, έχουν τη Ναόμι Κάμπελ να πηγαινοέρχεται γύρω τους, να τους φέρνει καφέ, να τους κοιτάζει λάγνα με τα ελαφίσια μάτια της, να γονατίζει πειθήνια μπροστά τους, να τους δίνεται σε όλες τις στάσεις. Ανεξαρτήτως αν ο ένας στους δέκα απ’ αυτούς τους νεοέλληνες έχει εξουσιοδοτήσει -δια ψήφου- κάτι αρκουδόμαγκες να σφάξουν με φαλτσέτα όποιον μαύρο πετύχουν στο σοκάκι, όλη τη μέρα πηδάνε τη μαύρη γαζέλα. Είναι βέβαιοι πως μόνο μια σαν κι αυτή τους αξίζει και πάλι χάρη της κάνουν.