Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

Στη Χώρα της Απάτης και της παραπλάνησης, ένα αγαπημένο σενάριο που συχνά επανέρχεται είναι το «λάθος» στο Μνημόνιο. Τα νούμερα που «δεν βγαίνουν», οι λάθος «πολλαπλασιαστές», το χρέος που δεν είναι βιώσιμο. Τώρα είναι η έκθεση του ΔΝΤ που λέει ότι έπρεπε να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους από το 2010. Δικαιωθήκαμε, δηλώνουν όλοι αριστερά και δεξιά και επειδή δεν μπορεί όλοι μαζί να είναι δικαιωμένοι, είναι όλοι απλώς υπεύθυνοι. Το χρέος δεν βγαίνει, η προσαρμογή ήταν δύσκολη, η λιτότητα μεγάλη, φωνάζουν όλοι μαζί. Τι λες, ρε φίλε, σοβαρά; Δεν το ’χαμε καταλάβει. Και ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό;

Γράφει ο Προκόπης Δούκας

Πριν από περίπου δύο δεκαετίες, τρεις μήνες αφού είχα πιάσει δουλειά σε μεγάλο ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό, μου ανακοινώθηκε το κόψιμο της εκπομπής μου - και η απόλυση μου. Ζήτησα ραντεβού από τον διευθυντή (που είχε επηρεαστεί από τους συμβούλους του, με τη δικαιολογία ότι προέρχομαι από άλλον σταθμό «αντίπαλης ιδεολογίας») και μετά από μια εβδομάδα με δέχτηκε. Τον ρώτησα αν πίστευε ότι ήταν επαγγελματικό να κόβεται μια εκπομπή, χωρίς καν ο παραγωγός να αποχαιρετήσει τους ακροατές - και τον ρώτησα τι μπορεί να φοβάται.

Γράφει ο Νίκος Ξυδάκης

H ματαιωθείσα πώληση της ΔΕΠΑ, μετά την αιφνίδια απόσυρση της ρωσικής Gazprom, δείχνει ότι η πορεία προς την σταθεροποίηση δεν θα είναι σύντομη ούτε ανεμπόδιστη. Εξωγενείς παράγοντες, καθοριζόμενοι από διεθνή οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, υπεισέρχονται διαρκώς στη διευθέτηση του ελληνικού προβήματος, και επικαθορίζουν τις εξελίξεις, πέρα και ανεξάρτητα από την ιθαγενή βούληση. Ισως επειδή ακριβώς η ελληνική βούληση παραμένει ασαφής και ασθενής κατά τις διατυπώσεις της· ίσως επειδή η πολλαπλώς εξασθενημένη Ελλάδα αδυνατεί να επιβάλει όρους και διαπραγματευτικό πλαίσιο.

Γράφει η Αγγελική Σπανού

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Κάποιος είχε πει ότι «οι μεταφράσεις αν είναι πιστές δεν είναι όμορφες κι αν είναι όμορφες δεν είναι πιστές». Τι τελευταίες μέρες διαβάζουμε «μεταφράσεις» του εγγράφου του ΔΝΤ, που ακούγονται όμορφα στα αυτιά μας. Διαβάζουμε για τη λιτότητα που ήταν λάθος, για τα κριτήρια του ΔΝΤ που παραβιάστηκαν (χωρίς κανείς να επισημαίνει ότι παραβιάστηκαν για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, όπως η οικονομική λογική επέτασσε) κ.λπ. Επειδή πήξαμε στις όμορφες «μεταφράσεις», στις ωδές και στους θρήνους που φτιάχνουν ένα νέο Ζάλογγο, ας επιχειρήσουμε (στον λίγο χώρο που έχουμε) την πιστή μετάφραση κάποιων αποσπασμάτων, που δυστυχώς δεν είναι τόσο «όμορφα»:

Γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης

Συγκινητικό και ξεσηκωτικό ταυτόχρονα, το σύνθημα «Είμαστε Όλοι…» συναντάται σε πάμπολλες εκδοχές: «Είμαστε Όλοι Βιετκόνγκ!», φώναζαν κατά τη δεκαετία το ’60 τα παιδιά των λουλουδιών σε Ευρώπη και Αμερική. «Είμαστε Όλοι Τούρκοι!», λένε σήμερα. Ο Τζον Φ. Κένεντι το διατύπωσε σε μια πιο εγωκεντρική παραλλαγή: «Ich bin ein Berliner», είπε το 1963, «Εγώ» δηλαδή «(κοτζάμ Πρόεδρος των ΗΠΑ) είμαι ένας Βερολινέζος!

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ «λευκή». Τα μάρμαρά της ήταν χρωματισμένα. Παρ' όλα αυτά, οργάνωσε την ευρωπαϊκή ευαισθησία ως «λευκή». Ιδρυτής του μύθου της «λευκής Ελλάδας» υπήρξε ο Γερμανός Βίνκελμαν, ο οποίος δεν είχε δει ποτέ του ένα ελληνικό άγαλμα στο πρωτότυπο. Ο θάνατός του θυμίζει Παζολίνι. Ηταν ομοφυλόφιλος και τον δολοφόνησε ένας περιστασιακός εραστής σ' ένα ξενοδοχείο στην Τεργέστη, ενώ ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στην Ελλάδα.

Του Κωνσταντίνου Ζούλα

Ήταν ένας Ιταλός, ένας Ολλανδός κι ένας Ελληνας. Κάπως έτσι δεν θα μπορούσε να αρχίζει ένα ανέκδοτο; Μόνο που η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πραγματική. Το λοιπόν, ο Ιταλός και ο Ολλανδός είναι τροϊκανοί. Οχι, όμως, από τα τρανταχτά ονόματα. Ανήκουν στις δεκάδες τεχνοκρατών που έχουν έρθει στη χώρα μας για να παράσχουν την τεχνογνωσία τους. Δηλαδή, όχι να να επιβάλουν, αλλά να προτείνουν λύσεις και να συνδράμουν π.χ. στην ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης.

Γράφει ο Τάσος Τέλλογλου

Το CNN Türk έδειχνε, τη μέρα της «έκρηξης» των διαδηλώσεων στην Κωνσταντινούπολη, ένα ντοκιμαντέρ με πιγκουίνους. Επειδή ανήκει στον ίδιο όμιλο με την τράπεζα Garanti, οι διαδηλωτές αποφάσισαν να τιμωρήσουν την τράπεζα αποσύροντας, από την επόμενη μέρα, μαζικά τα χρήματά τους. Μέσα σε ένα διήμερο «σηκώθηκε» ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό: 40 εκατομμύρια τουρκικές λίρες. Στη συνέχεια ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας αποφάσισε, για να μη χάσει άλλες καταθέσεις, να δηλώσει ότι υποστηρίζει τις διαδηλώσεις.

Γράφει η Αγγελική Σπανού

Όταν διαβάσει κανείς το βιβλίο του Φώτη Γεωργελέ «Κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλήμματα» (μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο), το πιθανότερο είναι ότι θα θέλει να τον γνωρίσει. Για να διαπιστώσει αν ο εκδότης της «Athens Voice» είναι και στη ζωή του τόσο μελαγχολικός όσο δείχνουν τα κείμενά του, αν πράγματι είναι από τη φύση του πάντα σε κάποια μειοψηφία και αν η συμπεριφορά του, οι επιλογές της ζωής του, συνάδουν με τις απόψεις που καταθέτει.