Γράφει ο Ευάγγελος Αθανασιάδης, Συνταγματάρχης ε.α

Δεν έχουμε παρά συνοπτικά, να επαναλάβουμε και επισημάνουμε, τις ανταποκρίσεις των ξένων ΜΜΕ (και όχι των δικών μας) όπως:

του Νικόλαου Οικονομίδη | Καθημερινή

Στις 25 Ιανουαρίου έχουμε τη δυνατότητα, καταλαβαίνοντας τις αλήθειες αυτού του άρθρου, να ψηφίσουμε εναντίον του λαϊκισμού και των μύθων του και υπέρ της ανάπτυξης και της ευημερίας της Ελλάδας στην Ευρώπη.

Ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος κατέθεσε την προσωπική του άποψη για τις εκλογές της Κυριακής σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ και τον Άρη Πορτοσάλτε. Όπως ανέφερε, είναι πολύ σημαντικό ότι ο κόσμος καταψηφίζει το ΠΑΣΟΚ επειδή έκανε λαθροχειρίες ή αθλιότητες ή καλλιέργησε ιδιοτέλειες, όμως ψηφίζει όλους αυτούς από το ΠΑΣΟΚ που μετεπήδησαν σε άλλα κόμματα και που ήταν οι αίτιοι των λαθροχειριών του κόμματος.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου, όπως την ανέβασε ο ίδιος στην προσωπική του ιστοσελίδα:

Από τα πιο επιφανή μέλη της ελληνικής Διασποράς, κοσμήτορας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και καθηγητής Ελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών, παρόλη τη μεγάλη απόσταση, γεωγραφική –όπως και χρονική, αφού έχει κλείσει πια 27 χρόνια στην Αυστραλία, δεν έχει πάψει να επισκέπτεται συνεχώς την πρώτη του πατρίδα, κι ας εξακολουθεί εκείνη να τον απογοητεύει κάθε φορά. Η συνεχής του ενασχόληση με τα πολιτιστικά μας πράγματα, την πολιτική και τη λογοτεχνία αποδεικνύει ότι παραμένει αθεράπευτα Έλληνας, έχοντας στο εκδοτικό του έργο αρκετούς τίτλους μελετών στα ελληνικά, μεταφράσεις βιβλίων του νομπελίστα Πάτρικ Γουάιτ αλλά και βιβλία που αφορούν τη σύγχρονη Ελλάδα στα αγγλικά. Τον συνάντησα στο σύντομο πέρασμά του από την Αθήνα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και του ζήτησα να μου μιλήσει για το πώς μας βλέπει με τη ματιά ενός Αυστραλού.

Γράφει ο Θεοδώρος Ι Μπαβέας

Η τηλεοπτική προεκλογική περίοδο εμάς τους γέρους μας διασκεδάζει και παράλληλα αποβλακώνει αντί να ενημερώνει τους άλλους τους νεότερους πολίτες. Τα τηλεοπτικά σήριαλ καταστράφηκαν... από τις καθημερινές Τηλε πολιτικές παραστάσεις ποικίλης πολιτικής προπαγάνδας, οι οποίες σου θυμίζουν μια φτηνής ποιότητος πολιτική σαλάτα απόψεων, ιδεών, προτάσεων,  κομματισμού κινδυνολογίας καταστροφής με αντιπαραθέσεις ανοησίας οικονομικών σεμιναρίων ενώ η λέξη πόλεμος έχει γίνει οικονομία.

Γράφει ο Κώστας Σκούρας

Τις μέρες αυτές ακούγονται πολλά για το τι είναι και που οδηγεί τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει κατηγορία που να μην του έχουν αποδώσει. Ο κ Σαμαράς και οι λοιποί ακροδεξιοί κατηγορούν τους ανθρώπους του για τρομοκράτες, για συνεχιστές του Εμφυλίου πολέμου, ότι θέλουν να φέρουν το καθεστώς της Β. Κορέας, ότι υποστηρίζουν τον Ξηρό και τη 17 Νοέμβρη… 

Γράφει ο Θεόδωρος Κουτρούκης, Επίκουρος Καθηγητής στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θράκης

Θα θυμάστε πως μετά το 1997 η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή υιοθέτησε τη ρητορική του «Μεσαίου Χώρου», μια πολιτική στρατηγική ηγεμονίας στον παραδοσιακό χώρο του Κέντρου. Ανάλογη στρατηγική επιλογή είχε υιοθετήσει και ο Κώστας Σημίτης, που λίγο νωρίτερα είχε διεμβολίσει μερικώς την «κεντροδεξιά δεξαμενή» των μετριοπαθών ψηφοφόρων.

Γράφει ο Νότης Καραθύμιος

Εδώ και πολύ καιρό και ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, θα ακούτε συχνά από υποψήφιους βουλευτές να λένε πως «πρέπει να διασφαλίσουμε το δικαίωμα των πολιτών στην εργασία».

του Τάκη Θεοδωρόπουλου | Καθημερινή

Ο κ. Γιάνννης Βαρουφάκης –δεν θυμάμαι αν ο ίδιος επιθυμεί να γράφει το Γιάνννης με τρία νι– ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης λοιπόν –ή μήπως το γράφει με ένα νιν, πάντως δεν το γράφει με δύο– ο κ. Βαρουφάκης, τέλος πάντων, με τρία ή με ένα τα νι, πάντως προς Θεού όχι με δύο όπως η πλέμπα, προχθές κάλεσε τον ελληνικό λαό να πει «Οχι στα Μνημόνια» όπως είπαμε «Οχι» στον Μουσολίνι το 1940, κατέληξε δε πως προτιμότερος ο θάνατος αν δεν βρεθεί συμφωνία. Θα έλεγα πως το «προτιμότερος» είναι μάλλον περιττό στον συλλογισμό αφού αν δεν βρεθεί συμφωνία είτε προτιμότερος είτε όχι ο θάνατος είναι βέβαιος. Ή όπως είπε ο κ. Πελεγρίνης, που τιμά με το κύρος του το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, «πιο τιμή σ' αυτούς που πάνε στη μάχη ενώ ξέρουν ότι θα πεθάνουν».

της Αντιγόνης Λυμπεράκη | Καθημερινή

Στο δημοτικό μας μάθαιναν το Σύμβολο της Πίστης. Στην ΚΝΕ, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Στα εκλογικά πάνελ μας ρωτούν αμέσως αν το χρέος είναι βιώσιμο. Οπως και στις άλλες περιπτώσεις, από την απάντηση εκπορεύονται αμέσως και όλες οι απόψεις που «οφείλεις» να έχεις. Γιατί και το αν το χρέος είναι βιώσιμο έχει μεταβληθεί και αυτό σε Σύμβολο της Πίστης.

Τι να κάνουμε εμείς οι άπιστοι, που εκτός από υποψήφιοι είμαστε και οικονομολόγοι;