Πριν από λίγο λάβαμε ένα μήνυμα οργής από μία αναγνώστριά μας, η οποία εκφράζει την αγανακτησή για την άρνηση του αιτήματος του Νίκου Ρωμανού, να φοιτήσει στη σχολή του. Το όνομα της δεν θα γίνει γνωστό, αφού, όπως μας ζήτησε η ίδια, προτιμά να κρατήσει την ανωνυμία της.

Γράφει ο Γιώργος Μητράκης | aggelioforos.gr

Σε μια χώρα που οι φοιτητές αδειάζουν τα σκουπίδια πάνω στο γραφείο του αντιπρύτανη και χτίζουν τις πόρτες των γραφείων των καθηγητών δεν μπορεί κανείς να περιμένει πολλά.

Σε μια μικρή κοινωνία όπως είναι η Λήμνος, όπου όλοι γνωρίζουν ότι αστυνομικοί πουλάνε ναρκωτικά, αλλά επειδή δεν μπορούν να το… αποδείξουν προτιμούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος.

Γράφει ο Νότης Καραθύμιος

Κάθε χρόνο, αρχές Νοεμβρίου, ξεκινάνε οι καταλήψεις στα λύκεια. Το φαινόμενο αυτό αρχίζει να γίνεται κάτι σαν επετειακή γιορτή, όπως είναι η 25η Μαρτίου ένα πράγμα. Γιατί γίνονται όμως; Ποιον ωφελούν; Τους μαθητές; Τους καθηγητές; Την ίδια την παιδεία; Προφανώς κανέναν.

Γράφει η Κέζα Λώρη | Το Βήμα

Υπάρχει εικόνα. Ο περιπτεράς των Εξαρχείων λογομαχεί με Ρόμποκοπ για κάποια μπουκαλάκια νερό. Τα πήραν χωρίς να πληρώσουν. Καταγράφεται ένταση, φωνές, εμπορεύματα στο πεζοδρόμιο, γκαζωμένα αστυνομικά μηχανάκια. Κατόπιν, σε δηλώσεις, εκπρόσωπος των ένστολων δηλώνει ότι οι αστυνομικοί θέλησαν να πληρώσουν αλλά ο περιπτεράς αρνήθηκε να τους πουλήσει. Οι Ρόμποκοπ έχουν ανθρώπινη υπόσταση και διψούν.

Στην ταινία «Ο κήπος του Γιάλομ: η φιλοσοφία μιας ζωής», που θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 11 Δεκεμβρίου, ο κορυφαίος ψυχοθεραπευτής αυτοαναλύεται και αυτοβιογραφείται. Κεντρικοί ήρωες, με τη σειρά, ο μετανάστης παντοπώλης πατέρας του, η «δύσκολη» μητέρα του, η επί 60 χρόνια γυναίκα του Μέριλιν Koenic (επίσης συγγραφέας και ακαδημαϊκός), τα τέσσερα παιδιά του, τα εγγόνια του και οι σχέσεις ανάμεσα σε όλους αυτούς.

Κάποτες λέγαμε ότι όταν εμείς οι Έλληνες χτίζαμε Παρθενώνες, οι δυτικοευρωπαίοι ήσαν ανεβασμένοι στα δέντρα. Και γελάγαμε. Σήμερα, παρακολουθώντας εντός και εκτός του ελληνικού Πανεπιστημίου, την κατάντια του, θα μου επιτρέψεις να πω πως οι Έλληνες είναι ανεβασμένοι στα δέντρα. Κι αντίς για διαλεκτική, εγώ ακούω γρυλλίσματα. Άναρθρα, πρωτόγονα και τρομαχτικά γρυλλίσματα.

Οι σχολικές "γιορτές"

 Στην πρώτη συνεδρίαση του συλλόγου των καθηγητών, μοιράζονται οι "γιορτές" που θα γίνουν καθ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους. Κάθε φορά μπαίνει θέμα αν είναι αρμοδιότητα μόνο των φιλολόγων ή αν είναι υποχρεωμένοι και καθηγητές άλλων ειδικοτήτων για την οργάνωσή τους.

Γράφει ο Νότης Καραθύμιος

Ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω, παρότι το αντιλαμβανόμουν, για ποιο λόγο η παιδεία στην χώρα μας πρέπει να έχει πολιτικό προϊστάμενο και να αλλάζει φορά, ανάλογα με το ποιος και από πιο κόμμα είναι ο εκάστοτε υπουργός παιδείας. Αν υπάρχει ένα αντικείμενο το οποίο πρέπει να προγραμματιστεί σωστά πάνω σε Ευρωπαϊκά πρότυπα και να παραμείνει σταθερό σε βάθος δεκαετιών, για να μπορεί να αποδώσει, αυτό είναι η παιδεία. Πρώτα χρεοκοπεί αυτή και ύστερα όλα τα υπόλοιπα.

Γράφει ο Θεόδωρος Μπαβέας

Από  το  1983 άρχισα  να  ασχολούμαι  μετά  κοινά και πιστεύω ότι ως πολίτης συμμετείχα στην κοινότητα και την κοινωνία  τόσο στον πρώτο  και  δεύτερο  βαθμό αυτοδιοίκησης τότε μέχρι το 2010  όσον και  στον κοινοβουλευτισμό ως υποψήφιος βουλευτής  και έχω κριθεί  από τους συμπολίτες  μου για  την προσφορά μου στην κοινότητα και σε αρκετές  εθελοντικές και κοινωνικές δραστηριότητες.

Γράφει ο Νότης Καραθύμιος

Ήταν 9 Νοεμβρίου του 1989, όταν ο αντισυνταγματάρχης HaraldJäger έγραψε ιστορία, ανοίγοντας το σημείο ελέγχου της BornholmerStrasse στο τείχος του Βερολίνου, χωρίς να έχει λάβει καμία εντολή.