του Φώτη Γεωργελέ | AthensVoice

Αυτή πρέπει να είναι η πιο γρήγορη αντικατάσταση πραγματικότητας στην ιστορία. Στα μυθιστορήματα του Στίβεν Κινγκ, οι ήρωες διασχίζουν μια γέφυρα, ανοίγουν μια πόρτα και βρίσκονται σε έναν άλλο κόσμο. Σε μας, η γέφυρα ήταν οι εκλογές. Αφού το «αντιμνημονιακό» μέτωπο έγινε κυβέρνηση, σε ένα μήνα μέσα, οι δύο πραγματικότητες ενώθηκαν. Η κυβέρνηση αντιμετώπισε το «ιμπεριαλιστικό τελεσίγραφο» και το «μετανεωτεριστικό πραξικόπημα» της εικονικής πραγματικότητας, ζητώντας παράταση του προγράμματος, της αξιολόγησης, των δόσεων, της αποφυγής μονομερών ενεργειών, δηλαδή του μνημονίου της ρεαλιστικής πραγματικότητας. Και καλά έκανε. Ας κλάψουμε τώρα όλοι μαζί τα 5 χαμένα μας χρόνια.

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας

Ειλικρινά ως πολίτης δεν κατάλαβα ποιος είναι ο στόχος των κομμάτων του δικομματισμού διαχρονικά ,και τι είναι η πολιτική για τους πολλούς μέσα στην Ευροζώνη με το σκληρό νόμισμα του χάους ...Θεωρώ ότι είναι το κυνήγι της εξουσίας με στόχο την προσωπική προβολή το προσωπικό συμφέρον και λιγότερο οι αγώνες ....και οι μάχες στα ντόπια και Ευρωπαϊκά πεδία ...μάχες όχι μόνο με την αντιπολίτευση μέσα στη χώρα ,άλλα και με τους σκληρούς και πολλές φορές παρανοϊκούς εταίρους δανειστές μας, οι οποίοι καθορίζουν στη χώρα μας τα συμφέροντα την ευημερία και την ασφάλεια της κοινωνίας,μας την οποία θεωρητικά και χωρίς αποδεικτικά στοιχεία επικαλούνται συνέχεια οι δικοί μας νέοι ..και παλιοί επαγγελματίες πολιτικοί.

του Γιώργου Καρέλια | Protagon

Και πάνω που λέγαμε ότι ο Τσίπρας, με την πρόσφατη συμφωνία των Βρυξελλών, φαίνεται ότι τη γλίτωσε από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, έστω με πολλές παραχωρήσεις, να τώρα που απειλείται από το εσωτερικό του. Και μάλιστα από πρόσωπα-σύμβολα, που ο ίδιος είχε αγκαλιάσει όλα αυτά τα χρόνια και είχε χρησιμοποιήσει την ιστορία και την αίγλη τους για να φτάσει στην εξουσία.

Γράφει ο Κώστας Σκούρας

Η Αριστερά δεν θα είναι παρένθεση ούτε θα ξαναγίνει κόμμα διαμαρτυρίας.

Πολλοί σύντροφοι και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ένιωσαν στενάχωρα με την ανάδειξη του Προκόπη Παυλόπουλου στην προεδρία της Δημοκρατίας. Ένας "δεξιός" Καραμανλικός πολιτικός προτείνεται από το κόμμα της Αριστεράς για το ύπατο αξίωμα τη στιγμή που θα μπορούσε να αναδειχθεί στη θέση αυτή οποιοδήποτε από τα αξιόλογα στελέχη του. Τέτοια πρόσωπα υπήρχαν αρκετά στην Αριστερά και στις παρυφές της και η επιλογή κάποιου από αυτά θα μπορούσε να γεμίσει με ενθουσιασμό όλους τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ παλιούς και νέους.

της Λένας Παπαδημητρίου | Το Βήμα

Tην περασµένη εβδοµάδα πέθανε από καρκίνο η αγαπημένη δασκάλα της εννιάχρονης κόρης μου. Την είχε πέρυσι, στη Γ΄Δημοτικού, αλλά ο δεσμός μεταξύ τους ήταν δυνατός και η απώλεια βαριά. Τα παιδιά στην τάξη της δεν γνώριζαν και έτσι απαιτήθηκε μέσα σε λίγες μόνο ημέρες ένα ογκώδες (από πλευράς γονέων και εκπαιδευτικών) δίκτυο λεπτών χειρισμών ώστε πρώτα να πληροφορηθούν την ασθένειά της και (μόλις τρεις ημέρες αργότερα) τον θάνατό της. Δεν έλειψαν βέβαια οι προσφιλείς διενέξεις. Τι πρέπει να πούμε στα παιδιά; Πόσα να τους πούμε για τον καρκίνο; (σημειωτέον ότι ορισμένοι γονείς δεν τολμούσαν να αρθρώσουν τη λέξη). Να τα πάμε στην κηδεία;

Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης | Protagon

Το περιστατικό της επίθεσης του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη μας υπενθυμίζει σήμερα πόσο πυκνός είναι ο πολιτικός χρόνος που διανύουμε. Από τους πρωταγωνιστές του ο ένας σήμερα είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η άλλη Υπερνομάρχης και ο τρίτος φυλακή. Πάντως ο λόγος που κυρίως θυμούνται οι νέοι το επεισόδιο είναι μόνο για να μνημονεύσουν τη στάση του κ.Παυλόπουλου να παραμείνει απαθής. Όχι ασφαλώς πως θα έδερνε τον φασίστα αν αντιδρούσε, αλλά θα μπορούσε και αυτός να σηκωθεί να χοροπηδά σαν τον Παπαδάκη. Όμως εκείνος απέδειξε τότε ότι διαθέτει ένα σημαντικό προσόν, την ικανότητα της απραξίας. Και δεν ήταν η μόνη φορά.

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας

Δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοεί ο κ. Σαμαράς... χωρίς να μπορεί να το αποδείξει και να το δικαιολογήσει στο μεγαλύτερό μέρος της κοινωνίας , ότι παρέλαβε χάος και παρέδωσε κράτος Θεωρώ ότι απευθύνεται σε μια κοινωνία εις την οποία έχουν καταγραφεί άνεργοι, φτωχοί , πεινασμένοι, άστεγοι ,σκληρή φορολογία ,μεγάλη φοροδιαφυγή ,αυτοκτονίες μετά από την εθνική κατάθλιψή η οποία οδήγησε τους πολίτες η πολιτική των μνημονίων ,και την οποία κατάθλιψη ο ίδιος ανέφερε όταν ήταν στην αντιπολίτευση ...ίσως δεν έχει γίνει κατανοητό από την ΝΔ και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα για την εμπόλεμη κατάσταση εις την οποία ζει η κοινωνία της Ελλάδος εις την οποία οι φτωχοί έγιναν άστεγοι και επαίτες και οι λίγοι πλούσιοι πλουσιότεροι ...... ή μήπως δεν ζουν στη χώρα αυτή;

της Χριστίνας Πουλίδου | Protagon

(Θέλω να ελπίζω, ότι για πολλούς αναγνώστες όσα ακολουθούν είναι γνωστά και άρα, θα με προσπεράσουν. Όσοι όμως δεν γνωρίζετε το όνομα Άλαν Τούρινγκ, σας παρακαλώ κοντοσταθείτε. Γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν μια λαμπερή και τραγική προσωπικότητα, που παρά την προσφορά του στη σωτηρία της Ευρώπης, δοκιμάστηκε φυσικά και ψυχικά όσο λίγοι).

Γράφει ο Θεόδωρος Ι . Μπαβέας

Μετά την εκλογή της νέας συγκυβέρνηση είναι απαραίτητο να γίνει και η αλλαγή του Τηλεοπτικού κοινοβουλευτικού σώματος του αστικού δημοκρατικού κοινοβουλίου της χώρας μας.

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας

Πριν 4 χρόνια περίπου με πολύ ενδιαφέρον διάβασα σε κάποια Λεσβιακή εφημερίδα κείμενο το οποίο αναφέρετε στην συνέντευξη τύπου η οποία δόθηκε από τους 8 εταίρους ενός διεθνούς πρωτοποριακού εκπαιδευτικού προγράμματος RACCE για την Αντισεισμική προστασία με σκοπό την συστηματική εκπαίδευση και την προαγωγή της αντισεισμικής παιδείας και συνείδησης των παιδιών, διότι είναι απαραίτητο μαζί με την θεωρεία να υπάρχει εκπαίδευση και πράξη.