Γράφει ο Θεόδωρος  Ι. Μπαβεας 

Εδώ και αρκετά χρόνια η χώρα μας βρίσκεται σε κοινωνική -οικονομική πολιτική κατοχή, σε πραγματικό πόλεμο Ζούμε την περίοδο ενός οικονομικού πολέμου ο οποίος διεξάγεται ,με τα ειδικά όπλα, του χρήματος και των παραγώγων αυτού ,ενώ διευθύνεται και εφαρμόζεται από οικονομολόγους και οικονομολογούντες πολιτικούς και πολιτικάντηδες μέσα και έξω από τη χώρα με ειδική πολεμική τακτική, μέσα από την οποία καταπατιέται η αξιοπρέπεια του λαού, ενώ υπάρχουν θύματα, θυσίες πολιτών ,και κοινωνικά και ανθρώπινα ερείπια, ενός πραγματικού πολέμου.

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας

Δεν είναι δυνατόν σήμερα οι πολίτες να πιστεύουν με αυτή τη πολιτική ,ότι μετά από το χρόνιο νόσημα της Μνημονιακής Πολιτικής,δηλαδή του προγράμματος διάσωσης μιας χρεοκοπημένης χώρας, ότι μπορεί να επανέλθουμε σε ήρεμους παραγωγικούς και βιώσιμους ρυθμούς στην καθημερινότητα μας ,τα επόμενα 30 χρόνια ,αφού αυτοί οι οποίοι μας έχουν επιβάλλει αυτή τη πολιτική ,της αλληλεγγύης και διάσωσης μέσα από σκληρούς τοκογλυφικούς όρους αλληλο δανεισμού, παραδέχονται δηλαδή οι εταίροι Ευρωπαίοι συνοδοιπόροι μας και οι διεθνείς δανειστές μας, ότι το μέχρι σήμερα πρόγραμμα διάσωσης είναι σε λανθασμένο δρόμο με βασικό άξονα τη λιτότητα μακριά από την ανάπτυξη και η κοινωνία μέσα από τέτοιους οικονομικούς πειραματισμούς, δεν μπορεί να επιβιώσει στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ειρήνης και ευημερίας.

Δεν θα συζητήσω τα προφανή. Αν το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος είναι «όχι» δεν θα υπάρξει καμιά διαπραγμάτευση. Η παροχή ρευστότητας προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα διακοπεί τελείως και θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε το ευρώ και –πιθανότατα- την ΕΕ. Η ευρωζώνη θα έχει απλώς απαλλαγεί από την ευθύνη να μας δώσει την τελική σπρωξιά. Δεν ξέρω τι θα πει τότε ο κ. Τσίπρας στους τελευταίους αφελείς που πίστεψαν την διαβεβαίωσή του ότι το «όχι» θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας. Είμαι βέβαιος ότι θα επιχειρήσει να ρίξει το φταίξιμο στους ξένους και τους ντόπιους «πράκτορές» τους. Δεν θα του «βγει». Εάν, τρέχοντας με χίλια, στουκάρεις το αυτοκίνητό σου στο ντουβάρι φταις εσύ, όχι το ντουβάρι. Το ντουβάρι είναι εκεί. Εσύ οφείλεις να μην είσαι αόμματος, να μην είσαι χαζός και να μην νομίζεις ότι το ντουβάρι είναι χάρτινο. Σε κάθε περίπτωση τι θα πει ο κ. Τσίπρας στους αφελείς είναι δικό του θέμα. Το δικό μου θέμα εδώ είναι να περιγράψω τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή.

Γράφει ο Αντώνης Κανάκης

Το δικαίωμα να πάμε στην κάλπη την Κυριακή και να ψηφίσουμε ναι ή όχι, είναι αναμφισβήτητα μια δημοκρατική διαδικασία. Οι διαδικασίες όμως από μόνες τους, δεν είναι η ψυχή, η καρδιά και το πνεύμα της δημοκρατίας.

Γράφει ο Κώστας Σκούρας - συν/χος εκπαιδευτικός

Αγαπητέ κε Καραθύμιο

Δεν σας γνωρίζω προσωπικά. Σας διαβάζω όμως πάντα με ενδιαφέρον στο φιλόξενο limnosfm100. Ομολογώ ότι με μερικές απόψεις σας συμφωνώ. Το σημερινό σας άρθρο όμως το θεωρώ απολύτως παραπλανητικό και ανακριβές. Γεμάτο με εμπάθεια και προκατάληψη. Ελπίδα μου είναι ότι είναι γραμμένο από άτομο μικρής ηλικίας που παρασύρθηκε από την προπαγάνδα της εθελοδουλίας.

Γράφει ο οικονομολόγος Δημήτρης Καρούσος

Γράφω αυτές τις γραμμές με σκοπό να βοηθήσω και ΟΧΙ να επηρεάσω. Δέχομαι αρκετά μηνύματα και τηλεφωνήματα και η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος, ενώ διψάει για ενημέρωση, οι πηγές σπανίζουν. Και είναι το δεύτερο λάθος που εντοπίζω στην κυβέρνηση, δεν ενημερώνει σωστά.

Γράφει ο Νότης Καραθύμιος

Το σύνταγμα ορίζει πως απαγορεύεται να γίνει δημοψήφισμα για δημοσιονομικούς λόγους. Δηλαδή απαγορεύει αυτό του είδους δημοψήφισμα που πάει να γίνει στις 5 Ιουλίου.

Γράφει ο Κώστας Σκούρας

Η Ελλάδα αποικία χρέους

Τον Απρίλιο του 2010 όταν διαπιστώθηκε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δανείζεται από τις λεγόμενες αγορές, ο Γιώργος Παπανδρέου προσφεύγει στην Ε.Ε και το ΔΝΤ. Ακολουθεί η περίοδος του Μνημονίου.

Γράφει ο Αχιλλέας Κεφάλας

Επειδή απ' την ώρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός την πρόθεσή του να κάνει δημοψήφισμα σχετικά με το αν θα δεχτούμε τα μέτρα που προτείνει Ευρώπη ή όχι, έχει επικρατήσει ένας μικρός χαμός σχετικά με το ποσό δημοκρατικό και πόσο σωστό είναι ένα τέτοιο δημοψήφισμα ,γιατί (και καλά) αποφασίζει ο λαός, να το δούμε λίγο πιο απλά.

του Πάσχου Μανδραβέλη | Καθημερινή

Η 27η Ιουνίου είναι, πλέον, ιστορική μέρα για την Ελλάδα. Πιθανότατα θα αποδειχθεί και αποφράδα, αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο ιστορική. Αυτή την μέρα, μετά πέντε μήνες σούρτα-φέρτα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (που μόνο οι κυβερνητικοί εταίροι χαρακτηρίζουν «διαπραγματεύσεις») ο κ. Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να αποποιηθεί των ιστορικών του ευθυνών και να μεταθέσει το βάρος της προηγούμενης αποτυχίας του στον ελληνικό λαό. Αποφάσισε Δημοψήφισμα, το πρώτο μετά το 1974, σε ένα εξαιρετικό σύντομο χρονικό διάστημα (μία εβδομάδα!), με τις τράπεζες πιθανότατα κλειστές, τους εταίρους εξαγριωμένους και τα ταμεία άδεια.