της Σταυρούλας Παπασπύρου | Ελευθεροτυπία

Ανηφορίζοντας την Ακαδημίας, στη θέα τόσων ερημωμένων καταστημάτων, η καρδιά σου σφίγγεται. Λίγο πριν τη Λυκαβηττού ωστόσο, πλάι σ' ένα από τα χιλιάδες «χρυσάδικα» που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια από το 2009, πίσω από τις άδειες ακόμα βιτρίνες, στο εσωτερικό ενός πολυεπίπεδου μαγαζιού 150 τετραγωνικών, με τους τοίχους καλυμμένους με ράφια, επικρατεί οργασμός!

Η Μαρία Παπαγεωργίου, μια από τις... κινητές βιβλιοθήκες της Αθήνας, ταγμένη στο «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» ώς την ημέρα που η ιστορική επιχείρηση σφραγίστηκε, ετοιμάζεται ν' ανοίξει το «Επί λέξει», ένα νέο, «πλήρες σε ποιοτικούς τίτλους» στέκι, αξιοποιώντας τα κεφάλαια ενός εφοπλιστή φίλου της.

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου | Καθημερινή

Κάποτε είχα ρωτήσει τον Αβραάμ Γεοσούα πώς είναι δυνατόν οι συγγραφείς να μιλούν τόσο ανοιχτά και τόσο σκληρά εναντίον της επίσημης πολιτικής του Ισραήλ και όχι μόνο να μη διώκονται, αλλά να αντιμετωπίζονται με τέτοιο σεβασμό. Αφορμή ήταν μια επίσκεψή μου στην έκθεση βιβλίου της Ιερουσαλήμ και ο θαυμασμός με τον οποίον η εικοσάχρονη ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο μού ανακοίνωσε ότι ο κ. Γεοσούα τής είχε ζητήσει να μου δώσει τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου. Μερικές ημέρες μετά, στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ, όταν η νεαρή στρατιωτίνα με ρώτησε αν έχω κάποιον προσωπικό γνωστό στο Ισραήλ και της ανέφερα το όνομα του Γεοσούα, αμέσως σταμάτησε την ανάκριση και με άφησε να περάσω.

του Αθανάσιου Αλεξανδρή | Protagon

Μία όμορφη γυναίκα τρέχει αποφασισμένα σε ευθεία γραμμή μπροστά της. Το τοπίο γύρω της είναι απροσδιόριστο. Κενό. Επιταχύνει. Περνά μια άσπρη γραμμή στο έδαφος. Επιταχύνει και άλλο και αποφασιστικά πηγαίνει με όλη τη δύναμή της και «σκάει» πάνω σε έναν τοίχο. Η γυναίκα καταρρέει ενώ ένα μικρό κομμάτι του σοβά πέφτει. Στο τελικό πλάνο από ψηλά βλέπουμε τη γυναίκα σωριασμένη στα πόδια του τοίχου και μια φωνή λέει «Κάπως έτσι νιώθει μια μητέρα κάθε φορά που προσπαθεί να επικοινωνήσει με το αυτιστικό παιδί της…». Είναι το σποτ του «Περιβολάκι», Κέντρου για τη θεραπεία αυτιστικών και ψυχωτικών παιδιών, που εδώ και μερικές μέρες παίζεται στην ελληνική τηλεόραση.

του Καφαντάρη Τάσου | Το Βήμα

Τις ημέρες που το εν Αθήναις Πολυτεχνείο ζύγιαζε ακόμη το αν θα ανοίξει, το Πολυτεχνείο του Ισραήλ - με την ελληνικότατη επωνυμία Tehnion - άνοιγε παρτίδες με την τρίτη ήπειρο επέκτασής του! Και παρά το υπερκορεσμένο πρόγραμμα επαφών του, ο πρύτανης του Τechnion βρήκε τον χρόνο όχι μόνο να συμμετάσχει με εισήγησή του σε... ιατρικό συνέδριο στην Αθήνα, αλλά και να δει τον υπουργό Παιδείας της χώρας μας την ημέρα που εκείνος έβλεπε τον ένα μετά τον άλλον τους πρυτάνεις των εδώ ΑΕΙ, προσπαθώντας να αποσπάσει συναίνεση εκκίνησης. Τι απέσπασε από την επίσκεψή του ο ισραηλινός πρύτανης; Θα το δούμε παρακάτω, στην αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε.

του Φώτη Γεωργελέ | Athensvoice

Ό,τι και να πουν από δω και πέρα, η αλήθεια είναι ότι το εξάμηνο στα πανεπιστήμια έχει ήδη χαθεί. Εντωμεταξύ ο υπουργός ψάχνει να βρει ευφάνταστους τρόπους για να επαναφέρει όσους έβγαλε σε διαθεσιμότητα, πίσω με νέους διορισμούς «εργαστηριακών» υπαλλήλων, οι διοικητικοί υπάλληλοι ικανοποιημένοι λένε να επιστρέψουν στις δουλειές τους αλλά δεν τους αφήνουν συνελεύσεις που αποφασίζουν «διά βοής» συνέχιση του αγώνα και ο πρύτανης δίνει παράσταση στο Παρίσι με έργο που έγραψε, σκηνοθέτησε και παίζει ο ίδιος ενώπιον 54 θεατών στο Ελληνικό Σπίτι.

της Χριστίνας Πουλίδου | Protagon

Οι δύο χώρες είναι κοντά. Η μια βυθίζεται αργά στην κρίση, η άλλη προσπαθεί να ξεφύγει από τη μακροχρόνια κρίση. Η μια χώρα είναι ακριβή, η άλλη φτηνή. 2.000 Γάλλοι συνταξιούχοι ζουν μόνιμα στην Πορτογαλία. Αυτό λέει ένα δημοσίευμα της «Monde», που παρακολουθεί αυτή την αυξανόμενη τάση των Γάλλων της τρίτης ηλικίας, που (αιφνιδίως!) απέκτησε φορολογικά κίνητρα.