Γράφει ο Γιώργος Παγουλάτος για την Καθημερινή
Είναι στην ανθρώπινη φύση να αναβάλλει τα δυσάρεστα. Να υπερτιμά το παρόν, να υποτιμά μελλοντικές ωφέλειες και κινδύνους. Είναι δουλειά του κράτους να καλύπτει το κενό. Να είναι προβλέψιμο και να προβλέπει, να προετοιμάζεται και να προετοιμάζει για τα χειρότερα. Να πείθει για τις αναγκαίες θυσίες, και στο τέλος να απορροφά και το πολιτικό κόστος.
Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κάθε χρόνο αφιερώνει την 7 Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα Υγείας και εστιάζεται κάθε χρόνο η θεματολογία της ημέρας αυτής στην εκλαϊκευμένη ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου για ένα πρόβλημα το οποίο καταστρέφει την ατομική και δημοσία υγεία των πολιτών του κόσμου.
Γράφει η Αντιγόνη Λυμπεράκη | Το Βήμα
Κάθε εποχή έχει το δικό της Γολγοθά. Ο δικός μας είναι η ανεργία. Ως εκπαιδευτικός με συγκλονίζει η σκέψη ότι το 60% των συνομηλίκων των φοιτητών και φοιτητριών μου θα ψάχνουν να βρουν δουλειά και δεν θα βρίσκουν. Ως πολίτης μου είναι αδιανόητο να βλέπω τι γίνεται και να μην επαναστατώ. Ως φιλελεύθερη δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι η ανεργία περιορίζει την ελευθερία των ανέργων και μας φτωχαίνει όλους. Τέλος, ως πολιτικός στην Δράση οφείλω στο κέντρο της πρότασής μου προς την κοινωνία να θέσω την αντιμετώπιση της ανεργίας.
του Βασίλη Βενιζέλου | Protagon
Η καταγγελία της προέδρου του Σωματείου Εκδιδομένων Γυναικών Ελλάδος, Κωνσταντίνας Μαρατζιώτη, βρίσκεται από τις 23 Ιανουαρίου 2014 στα χέρια της υφυπουργού Υγείας Ζέττας Μακρή, και από τις 27 Ιανουαρίου 2014 στα χέρια του περιφερειάρχη Αττικής Γιάννη Σγουρού. Ανάληψη ενεργειών δεν βλέπουμε, παρά το γεγονός ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό για την δημόσια υγεία.
Εδώ και τρεις μήνες, παρακολουθούμε σε ζωντανή μετάδοση τη διάλυση μιας χώρας. Η Κριμαία αποσχίστηκε, στρατιωτικές κινήσεις, οι ανατολικές επαρχίες αυτονομούνται, παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές, δολοφονίες. Η Ουκρανία έχει μπει σε αυτοκαταστροφική τροχιά. Αν κοιτάξεις γύρω μας τον κόσμο, θα φοβηθείς. Η Αραβική Άνοιξη είναι πάντα φθινόπωρο, αποδεικνύεται ακόμα μια φορά ότι δεν είναι εύκολο να κόψεις δρόμο προς την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Στη Συρία ο εμφύλιος συνεχίζεται 2 χρόνια, οι νεκροί έφτασαν τους 140.000.
του Μάκη Μυλωνά | Protagon
Χθες το απόγευμα, κάνοντας βόλτα με την παρέα μου σε έναν κεντρικό πεζόδρομο της Πάτρας, παρατήρησα κάτι που με σόκαρε, κάτι που είχα δει μόνο στο εξωτερικό, κάτι αναπάντεχο: έξω από μια καλαίσθητη μπυραρία στεκόταν ένα μικρό πλήθος ανθρώπων που συζητούσαν μεταξύ τους και κάπνιζαν. Η μπυραρία δεν ήταν εκτός λειτουργίας, λειτουργούσε κανονικά και οι άνθρωποι αυτοί ήταν πελάτες της, στους οποίους δεν είχε επιτραπεί να καπνίσουν εντός του καταστήματος.
του Γιάννη Βαλτή | Protagon
Ήταν πολύ μεγάλη η χαρά μας, όταν το 1990 επιστρέψαμε με τη γερμανίδα γυναίκα μου στην Ελλάδα. Έλειπα κοντά στα δέκα χρόνια και επιτέλους είχα γυρίσει στην πατρίδα, την οικογένεια και τους φίλους μου. Νοικιάσαμε ένα παλιό σπιτάκι στις Σαράντα Εκκλησιές, με έναν υποτυπώδη κηπάκο για να ψήνω κανένα κοψίδι και πολλές αδέσποτες γάτες που τις λάτρευε η γυναίκα μου.
Έπειτα από μερικές μέρες έφτασε και η οικοσκευή μας. Υπήρχε τότε ο νόμος περί μετοικεσίας, που σου επέτρεπε να φέρεις τα πράγματα σου χωρίς να πληρώσεις φόρο.
Γράφει ο Νίκος Δήμου στο protagon.gr
Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ αυτό – σίγουρα όχι σύντομα. Σήμερα πάντως ένα βιβλίο που θα έγραφε τα αληθινά συμβάντα του 21 θα καιγότανε στην πυρά και ένας καθηγητής που θα το δίδασκε, θα έχανε τη δουλειά του.
Ας πούμε μερικές ιστορικά εξακριβωμένες αλήθειες:
[Συνέντευξη στον Γιάννη Πανταζόπουλο] Lifo.gr
Το ραντεβού μας κλείστηκε στο σπίτι του στους Θρακομακεδόνες, ένα συννεφιασμένο πρωινό που λειτούργησε ως το καλύτερο σκηνικό για την συζήτηση που θα ακολουθούσε. Αφορμή για να τον συναντήσω στάθηκε η νέα έκθεση του με τίτλο: «Ο βανδαλισμός ως πηγή έμπνευσης». Ήταν, όπως μου είπε, «μία προσπάθεια λύτρωσης, από το διπλό βανδαλισμό που διεπράχθη πέρυσι το καλοκαίρι στη Σπιναλόγκα, μετά το τέλος της εκδήλωσης «Tsoclis, εσύ ο τελευταίος λεπρός».
Φιλοξενία ιστοσελίδας Operon