Γιατί, μόνο έτσι μπορώ να το δω. Αν υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν, ότι επειδή κέρασαν τον απογευματινό μου καφέ, εξαγόρασαν και τη ψήφο μου, στην κορυφαία στιγμή (προσέξτε, είπα κορυφαία όχι μοναδική), της συμμετοχής μου στη Δημοκρατία, τότε αυτούς τους ανθρώπους, δεν αξίζει να τους στείλω να με εκπροσωπήσουν.
Αλλά, ας είναι. Όλα τα παραπάνω, τα κρατάω στην άκρη του μυαλού μου, ιδίως αναλόγως της έντασης που συμβαίνουν. Άσε που πολλές φορές οι ίδιοι οι πολίτες "σπρώχνουν" τους υποψηφίους σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, διότι θεωρείται παραδείγματος χάρη, "προεκλογικό ατόπημα", υποψήφιος, να παραβρίσκεται για τον προεκλογικό του αγώνα, στη σύγχρονη Εκκλησία του Δήμου και στο τέλος, φεύγοντας, να μην κεράσει ολάκερο το ακροατήριο. Ακριβώς γι αυτό, λοιπόν, δεν θα μπαινα στον κόπο να γράψω ολόκληρο άρθρο.
Αυτό που με εξαγριώνει, είναι η στυγνή μορφή χρηματισμού. Αυτή που αναδύεται, όταν τα επιχειρήματα εξαντλούνται ή ειναι αναιμικά και ανίσχυρα να πείσουν ακόμα και το πιο εύκολα διαχειρίσιμο ακροατήριο.
Αυτή η μορφή χρηματισμού, που αναδύεται χρονικά και επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την πιο δύσκολη στιγμή της σύχρονης ιστορίας του τόπου. Τη στιγμή της οικονομικής κρίσης. Το χρήμα λιγοστό, οι εποχές δύσκολες, οι πολίτες πιεσμένοι, αγχωμένοι για τα προς το ζειν και για το αύριο. Και κάπου ανάμεσα σ όλο αυτό, η προεκλογική περίοδος, η οποία μετατρέπεται σε αρένα, όταν κυριαρχήσει η εντύπωση σε κάποιους, ότι αποτελεί χρυσή ευκαιρία να αποδείξουν ότι το χρήμα, κυρίως τώρα, έχει μεγαλύτερη δύναμη και εξακολουθεί να αγοράζει τα πάντα, ακόμα πιο εύκολα.
Στο στόχαστρο, ηλικιωμένοι αλλά και άνθρωποι που είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Η κίνηση αναίσχυντη, όσοι την επιχειρούν ξεδιάντροποι. Το παιχνίδι, όμως, είναι στο δικό σας τερέν για να αποδείξετε ότι η αξιοπρέπεια των πολιτών δεν εξαγοράζεται.
Σας έλεγα απο ραδιοφώνου πάντοτε, για τους επίορκους γιατρούς, γι αυτούς που χωρίς αιδώ, εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο, αγνοούν την ανάγκη αυτού που βρίσκεται σε αδυναμία και ανταλλάσουν το ιατρικό τους καθήκον με φουσκωμένα φακελάκια.
Η λύση γι αυτό, ήταν και εξακολουθεί να παραμένει μία. Αν σας ζητηθεί, δώστε το φακελάκι. Αλλά πριν το δώσετε, περάστε απ το αστυνομικό τμήμα. Σημαδέψτε τα χαρτονομίσματα. Παραδώστε στον...αιτούντα το φάκελο.
Τα υπόλοιπα θα ρθουν μόνα τους και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ασύνειδητος επαγγελματίας δεν θα επαναλάβει την πράξη του και θα σας θυμάται για πάντα...
Στην περίπτωση του ασυνείδητου υποψηφίου, θα διαφοροποιούσα λίγο την πρόταση. Πάρτε το "φακελάκι". Αφήστε τον αθεόφοβο υποψήφιο στην αμεριμνησία και την μακαριότητά του. Μην θεωρήσετε υποχρέωσή σας να ψηφίσετε αυτόν που σας έβαλε το χαρτονόμισμα στο χέρι. Θεωρήστε το ως πράξη απύθμενα προσβλητική προς στο πρόσωπό σας, γιατί αυτό ακριβώς είναι.
Αφήστε τον να μακραίνει τον κατάλογο των ψήφων που θεωρεί σίγουρες, γιατί πιστεύει ότι οι ψήφοι αγοράζονται και τη δική σας την εξαγόρασε.
Τιμωρήστε τον, τη βραδιά των εκλογών.
Όταν θα αναζητά στη κάλπη τις ψήφους για τις οποίες είναι σίγουρος. Όταν θα ανακαλύπτει με έκπληξη, δυσάρεστη γι αυτόν ομολογουμένως, ότι τόσο καιρό δεν είχε πάρε δώσε με ιθαγενείς που θαμπώνονται απο καθρεφτάκια ή στην περίπτωσή μας, από μερικά χαρτονομίσματα.
Αποδείξτε του ότι ανήκετε στην κατηγορία των έλλογων όντων, με νου και κριτική ικανότητα, αρετές δηλαδή που κάνουν δυνατό και ενεργό έναν πολίτη. Φωνάξτε με την πράξη σας, ότι η ψήφος σας δεν έχει τιμή και αποδείξτε το στην κάλπη. Σερβίρετέ του το κρύο πιάτο της εκδίκησης χωρίς τύψεις.
Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα τον δείτε ξανά υποψήφιο στις επόμενες εκλογές, κάτι που μόνο ως κέρδος για τον τόπο θα μπορούσε να εκληφθεί. Γιατί αν συνηθίζει να χρησιμοποιεί έτσι το χρήμα, φανταστείτε πως έχει σκοπό να διαχειριστεί χρήμα και εξουσία.
Και την επόμενη φορά, πριν καταμαρτυρήσετε τα μύρια όσα για τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής, ρίξτε μια ματιά δίπλα σας. Πολλές φορές, αυτοί που θα συναντήσει το βλέμμα σας, δεν διαφέρουν και πολύ, απ' όσους από συνήθεια, μάθαμε να τους φορτώνουμε ακόμα και το προπατορικό αμάρτημα...
