Άνθρωποι γυμνάζονται, περπατούν, τρέχουν, κάνουν την καθημερινή τους διαδρομή δίπλα στη φύση και παράλληλα τα διερχόμενα αυτοκίνητα περνούν σε απόσταση αναπνοής.
Ένα συναπάντημα εξαιρετικά επικίνδυνο και κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες καθημερινό και επαναλαμβανόμενο.
Ο δρόμος αυτός, παρότι είναι οδικός άξονας έχει μετατραπεί σε άτυπο πεζόδρομο για κατοίκους και επισκέπτες που τον επιλέγουν για την άθλησή τους. Ωστόσο, η απουσία πεζοδρομίου τους εκθέτει σε διαρκή κίνδυνο. Σε όλη τη διαδρομή, ποτέ δεξιά, πότε αριστερά, υπάρχει, βέβαια, μια λωρίδα ασφάλτου οριοθετημένη με κολονάκια, δεν είναι, όμως πεζοδρόμιο, ούτε σε πλάτος, ούτε σε ασφάλεια! Αν ένα αυτοκίνητο παρεκκλίνει, τότε τίποτα δεν μπορεί να προστατεύσει τον πεζό!
Κι ας μην μιλήσουμε για το «Γεφυράκι του Αυλώνα»! Τα σχέδια, γιατί πάντα υπάρχουν σχέδια, λένε ότι αυτός ο δρόμος θα γίνει κάποτε πεζόδρομος και η κυκλοφορία των αυτοκινήτων θα μεταφερθεί σε νέα χάραξη, ανάμεσα στον σημερινό δρόμο και τη θάλασσα.
Μην ρωτήσετε, όμως, πότε γιατί το πιο πιθανό είναι ότι θα απογοητευτείτε. Στο πενταετές; Ούτε καν! Στο δεκαετές; Ίσως!
Ως τότε θα συνεχίζουμε να πορευόμαστε στον ίδιο στενό δρόμο, με πεζούς και οχήματα να συνυπάρχουν επικίνδυνα, μέχρι να γίνει το μοιραίο…
