Όπως κάθε δημιουργία έτσι κι αυτή είχε την μικρή της ιστορία!
Ο Αργύρης Μαυρόπουλος συνάντησε τον Θανάση Λαμπρίδη κι αφού γνωρίστηκαν, τα είπαν και ταίριαξαν τα χνώτα τους, αποφάσισαν να συνεργαστούν!
Βασικό θέμα συζήτησης το γύρισμα ενός video clip για την καινούρια δουλειά του Αργύρη, που λες πως το ηχόχρωμά της έμελλε να ταιριάξει πολύ και με τον ίδιο τον τόπο!
Ο Θανάσης συμφώνησε, είχε όμως έναν όρο! Βάζουν οι κινηματογραφιστές όρους στους καλλιτέχνες; Βάζουν, όταν είναι σαν τον Θανάση που αγαπάει τη Λήμνο κι έχει μεράκι του και επιθυμία του να τη διαφημίζει παντού! «Θα το κάνουμε το vidéo clip αλλά το γύρισμα θα γίνει στη Λήμνο!» Κ έγινε!
Τόπος επιλογής: Η αλυκή!
Σκηνικό: το μπλε του ουρανού, κυρίως το άσπρο γκρι του αλατιού και μια καρέκλα!
«Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή των γυρισμάτων;» ρωτάω τον Θανάση Λαμπρίδη.
«Να ελέγξουμε το πλήθος των πατημασιών πάνω στο αλάτι. Έπρεπε να φαίνονται τόσες πατημασιές όσες να μπορούν να αντιστοιχήσουν μόνο στον πρωταγωνιστή, κι όχι στο συνεργείο μας».
«Και η πιο ωραία στιγμή;»
«Για μένα η πιο ωραία στιγμή, ήταν η στιγμή που τελείωσε το μοντάζ. Γύρισα κ κοίταξα τον Αργύρη και κατάλαβα ότι αυτό που μόλις είχε ολοκληρωθεί του άρεσε! Η πιο ωραία στιγμή για μένα ήταν αυτή· η στιγμή της ικανοποίησης».
Και το όλο αποτέλεσμα ήταν όντως κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Άρεσε και σε μένα, είδα το video clip αρκετές φορές πριν γράψω αυτές τις λίγες γραμμές!
Τα γυρίσματα ήταν εξαιρετικά! Άκρως επαγγελματικά, ανέδειξαν χωρίς να καπελώσουν τη μουσική!
Κ ο Αργύρης είναι ένας καινούριος, πολλά υποσχόμενος καλλιτέχνης. Έχει ένα φρέσκο πρόσωπο κι η μουσική του δεν βασανίζει τα αυτιά.
Άσε που το όλο στήσιμο μου θύμισε Hauser! Αν εξαιρέσεις βέβαια τα…παπούτσια!
