Αναλυτικότερα, μια ξεσηκωτική μουσικοχορευτική πανδαισία που ως στόχο είχε την σύνδεση των θεατών με τα αμπέλια της Λήμνου μας, τα στάχυα, τον θερισμό, τις Λημνιές νοικοκυρές στην καθημερινότητα τους, την εργασία των κεχαγιάδων στα χωράφια, το Λημνιό κρασί, την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα της Σμύρνης με τα πολύ προσεγμένα ενδυματολογικά στοιχεία της εποχής, τον πόνο της προσφυγιάς, τον χορό με τις «φωτιές» που συμβολίζει τις φωτιές που έκαψαν την Σμύρνη, την ζωντάνια και φρεσκάδα των μικρών παιδιών που θα παρουσιάσουν τους νησιώτικους χορούς, αλλά και την λεβεντιά των Κρητικών χορών συνδυασμένη με την γυναικεία χάρη.
Στο ταξίδι αυτό από την Λήμνο στον Πόντο από την Πόλη στην Σμύρνη κι απ' τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου μέχρι την Κρήτη συμμετείχε ο Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος Μαυρόβατου Δράμας. Εντυπωσιακή ήταν βέβαια κι η εμφάνιση του λυράρη του Ποντιακού συγκροτήματος, ο οποίος έπαιζε την λύρα του καθήμενος στο αναπηρικό του αμαξίδιο.
