Αφετηρία της γνωριμίας μας με τη Λήμνο ήταν το γραφικό λιμάνι στη Μύρινα. Η πρωτεύουσα του νησιού πήρε το όνομα της γυναίκας του πρώτου βασιλιά του νησιού, του Θόαντα. Περπατήσαμε στα παραδοσιακά πλακόστρωτα σοκάκια της και ανεβήκαμε το επιβλητικό κάστρο που στέκει αγέρωχο χτισμένο πάνω στην απόκρημνη άκρη της χερσονήσου εδώ και περίπου 9 αιώνες.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στην συνοικία του πολυσύχναστου Ρωμαίικου Γιαλού. Εκεί μάς κέρδισαν τα πέτρινα αρχοντικά. Ταξιδέψαμε σε άλλες εποχές. Στον Τούρκικο Γιαλό με την αμμουδερή παραλία ηρεμήσαμε χαζεύοντας τις ψαρόβαρκες και τα καΐκια των ψαράδων του νησιού. Όσο περνούν οι ώρες στο νησί, ο επισκέπτης αφομοιώνεται στους ρυθμούς του, δίχως να προβάλλει την παραμικρή αντίσταση. Και γιατί να το κάνει άλλωστε;
Μόλις 4 χιλιόμετρα μακριά από τη Μύρινα και χτισμένο σε μια κοιλότητα στο όρος Κάκαβο υπάρχει το ξωκλήσι της Παναγιάς της Κακαβιώτισσας. Η εικόνα μοναδική, η φήμη του μεγάλη. Η εκκλησία είναι γνωστή στα πέρατα του κόσμου ως η εκκλησία δίχως σκεπή. Το αποτέλεσμα της σύμπραξης της μητέρας φύσης και του ανθρώπου είναι άκρως εντυπωσιακό. Να έχετε στο νου σας πως για ν’ ανέβετε στην Παναγία, θα πρέπει να παρκάρετε στο τέλος του χωματόδρομου και να πάρετε το βατό ανηφορικό μονοπάτι που θα βρείτε μπροστά σας. Είναι περιττό να πούμε πως το θέαμα θα σας ανταμείψει.
