Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα να πάρουν τα ηνία το αγωνιστικό τμήμα και ο κόσμος της ομάδας για να δικαιώσουν το όραμα του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ. Η Lady Hope παρακολουθεί την πορεία του Ήφαιστου στους πρώτους μήνες της ιστορικής του διαδρομής, διαπιστώνοντας πως πλέον έχει ξεθαρρέψει και αποτελεί ένα επικίνδυνο αγκάθι για τους περισσότερους αντιπάλους του (ειδικά στη Λήμνο).
Σε κάθε τέτοια περίπτωση, δηλαδή όταν έχουμε να κάνουμε με μία ομάδα που καταμετράει τα πρώτα «μπουσουλήματα» από την ίδρυσή της, το άγνωστο έχει μεγάλο μερίδιο. Ακόμα και όταν ο συγκεκριμένος σύλλογος διαθέτει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για να στελεχώσει το ρόστερ του με εγνωσμένης (τηρουμένων των αναλογιών) αξίας παίκτες και να φέρει ως προπονητή τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, που στο πρόσφατο παρελθόν έχει καθίσει στον πάγκο του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ.
Γιατί όσο αισιόδοξοι και αποφασισμένοι και να είναι οι άνθρωποι μίας τέτοιας ομάδας δεν μπορούν να γνωρίζουν εκ των προτέρων αν θα αποκτηθεί χημεία μεταξύ των παικτών, αν αντέξει η ομάδα τον υψηλό ανταγωνισμό, αν ο προπονητής καταφέρει να κερδίσει με τη δουλειά του τους παίκτες του και τους ουδέτερους παρατηρητές, αν οι λεπτομέρειες «σπρώχνουν» ή θέτουν εμπόδια, και πάει λέγοντας...
Επίσης, είναι πολύ λογικό να υπάρχει αγωνία και για το πώς θα σταθεί απέναντι στο νέο εγχείρημα ο κόσμος. Ο αρχικός ενθουσιασμός για το ντεμπούτο αρκεί για να γεμίσει το κλειστό γυμναστήριο της Μύρινας τον πρώτο καιρό. Για να καταγραφούν συνεχόμενα sold out. Για να διατηρηθεί, όμως, ο κόσμος «σε φόρμα», αλλά και να αυξηθεί η σχετική δίψα, πρέπει η ίδια η ομάδα να «προσφέρει» νίκες και εμφανίσεις που θα κρατήσουν «αναμμένη τη δάδα». Αλλά στις «φωτιές» ο Ήφαιστος, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν εξπέρ.
Το κλειδί είναι να συνιστά ο κάθε αγώνας στη Λήμνο, και κοσμικo-πολιτισμικής υφής γεγονός, και μπασκετικό. Δηλαδή, μία ευκαιρία να βγαίνουν οι κάτοικοι στο προσκήνιο, αλλά και να μάθουν και να αγαπήσουν το άθλημα όσο το δυνατόν περισσότεροι από αυτούς... Για να έρθουν και πολλά παιδιά στις Ακαδημίες, για να βγουν σε ευκταίο χρονικό διάστημα και οι πρώτοι βέροι (ντόπιας παραγωγικής διαδικασίας) Λημνιοί καλαθοσφαιριστές.
Στο όμορφο (και κάπως παρεξηγημένο από αρκετούς μη γνώστες) νησί του Β. Αιγαίου όλα μέχρι στιγμής πηγαίνουν πρίμα. Η ομάδα έχει μετατρέψει το κλειστό «Νίκος Σαμαράς» σε απόρθητη έδρα. Ένα κάστρο στο Κάστρο... Έχουν λυγίσει εκεί κατά σειρά ο Πανιώνιος, ο Κολοσσός Ρόδου, και οι δύο ομάδες που πέρυσι τερμάτισαν πίσω από το άσπαστο δίδυμο του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, ο τρίτος ΠΑΟΚ και ο τέταρτος Προμηθέας Πατρών. Ο Ήφαιστος ανεβάζει στροφές σταδιακά, μαθαίνει τα κατατόπια νικώντας συχνά, μειώνει τις αδυναμίες του, εκμεταλλεύεται όσο περισσότερο μπορεί τα (πολλά) προτερήματα των μονάδων που απαρτίζουν το ρόστερ του, ανεβάζει μόνος του τον δικό του πήχη.
Το περασμένο Σάββατο, μάλιστα, απέναντι στον Προμηθέα, την ομάδα που φέτος στην παρθενική της ευρωπαϊκή συμμετοχή εντυπωσιάζει στον όμιλό της στο FIBA Champions League (δεύτερος με απολογισμό 5 νίκες και μόλις 2 ήττες...), ο Ήφαιστος έπαιξε σα να έρχεται από παλιά, σαν να είναι χρόνια «στο κουρμπέτι»...
Τι γίνεται, όμως, στα εκτός έδρας; Εκεί αναζητείται η πρώτη νίκη στην ιστορία του νεοσύστατου συλλόγου. Το πρόγραμμα στις τέσσερις πρώτες εκτός έδρας αναμετρήσεις έφερε ως αντιπάλους τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, το Περιστέρι και την ΑΕΚ, δηλαδή τους τέσσερις πρωτοπόρους.
Επομένως, οι πραγματικές δοκιμασίες με τις ομάδες που είναι στο βεληνεκές του δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα. Εκεί θα κριθεί αν ο Ήφαιστος μπορέσει να κατοχυρώσει τον εαυτό του ανάμεσα σε εκείνες τις ομάδες που δικαιούνται την είσοδο στην οκτάδα. Εκεί, ίσως, θα μπορεί να καθοριστεί ως προς την επίσημη δημόσια καταγραφή του και το φετινό ταβάνι της ομάδας.
Οι ιθύνοντες του Ήφαιστου Λήμνου δεν το κρύβουν πως κάποια στιγμή θέλουν να φτάσουν σε μία ευρωπαϊκή συμμετοχή. Αλλά αυτά έρχονται μέσα από τη συνεχή και επισταμένη διοικητική φροντίδα, τη διαρκή και εντατική δουλειά, τη σωστή μπασκετική νοοτροπία, την κατάλληλη ψυχολογία, τη σταθεροποίηση και τη βήμα-βήμα προοδευτική κίνηση. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση τα όποια θεμέλια θα είναι κάπως σαθρά και αυτό θα αποδειχτεί αργά ή γρήγορα ανασχετικός παράγοντας.
Το μπασκετικό λημνιακό καράβι έχει ξεκινήσει το ταξίδι του, λοιπόν. Μοιάζει ελπιδοφόρο αρκετά, μένει να μην αποπροσανατολιστεί ως προς τον προορισμό και να μη λυγίσει στις πρώτες πραγματικές δυσκολίες. Γενικώς πάντως, οι απανταχού νησιώτες είναι οι πρώτοι που ξέρουν «από θάλασσες».
Πηγή: efsyn.gr
