Η κ. Γαροφαλλίδου γράφει στον τοίχο της:
«Πλησιάζει και ο καιρός για το περιβόητο ANZAC... Σκέφτομαι και προβληματίζομαι γιατί κάτι δε μου κάθεται καλά με όλο αυτό... Ποσά χρήματα θα ξοδευτούν για τις εν λόγω εκδηλώσεις και από τις δυο πλευρές?
Φαντάζομαι ότι το τελικό ποσό δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητο!!!!! Ξεκαθαρίζω ότι τιμώ τη μνήμη των νεκρών όπως επίσης των αφάνων και εμφανών ηρώων κάθε μάχης και σέβομαι απόλυτα την πρόσφορα τους στην ιστορία!!!
Όμως αν όλα αυτά τα χρήματα μπορούσαν να διατεθούν για κάποιον άλλο σκοπό ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ των πεσόντων της Μάχη της Καλλίπολης, αλλά και κάθε μάχης, αν μπορούσαν να διατεθούν σε κάποιους άλλους ήρωες της καθημερινότητας, στις ανάγκες του νησιού μας που αγωνίζεται στο έλεος κάθε εξουσίας για να αναπτυχτεί, που χρειάζεται υποδομές, έργα ανάπτυξης για να μπορεί να δεχτεί τουρισμό, που χρειάζεται συγκοινωνίες για να μπορούν να το επισκεφτούν εγχώριοι και ξένοι τουρίστες, λέω εγώ τώρα, μήπως θα έπιαναν περισσότερο τόπο????
Νομίζω ότι τιμάς τη μνήμη των νεκρών μ ένα μπουκέτο από λημνιά αμάραντα κι ένα τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής τους!!!
Τα υπόλοιπα αφορούν τους ΟΛΙΓΟΥΣ και όχι τον απλό κόσμο, πάντα κατά τη προσωπική μου άποψη... Μακάρι μετά απ όλα αυτά που εγώ θεωρώ περιττά και ανούσια ν ανοίξει ο δρόμος και να δούμε τους πολυπόθητους τουρίστες από την μακρινή Αυστραλία να καταφθάνουν κάθε χρόνο και όχι μόνο κατά τη διάρκεια των φωτεινών εκδηλώσεων, μακάρι ν ανοίξουν κι άλλοι δρόμοι μακρινοί η κοντινοί που θα φέρουν ανάπτυξη στο νησάκι μας... ΜΑΚΑΡΙ...
Αλλά επιτρέψτε μου να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για όλα αυτά...».
