Να πηγαίνουμε στη θάλασσα, τυλιγμένοι με χοντρά μπουφάν και να διαβάζουμε ποιήματα από παλιά μεταχειρισμένα βιβλία, 2 ευρώ στη Σόλωνος ή 3 ευρώ στο Μοναστηράκι. Να μην ξέρουμε τους ποιητές. Να κόβουμε τις σελίδες από αυτά που μας αρέσουν, να τα βάζουμε σε μπουκάλια και να πετάμε τα μπουκάλια στα σκουπίδια.
Μόλις νυχτώνει να ανάβουμε φωτιά και να στεκόμαστε δίπλα δίπλα, να ζεσταίνουμε τα χέρια μας μέσα στον Νοέμβριο και να κοιτάζουμε ψηλά στο σκοτάδι για διαστημόπλοια. Να μην βρίσκουμε κανένα. Να γυρίζουμε πίσω αργά μες στη νύχτα και να λέμε χάρηκα που τα είπαμε, να κοιταζόμαστε στα μάτια και να φεύγουμε. Να αφήνουμε μια ουρά από φως πίσω μας, σαν τις τελευταίες πυγολαμπίδες της άνοιξης, να γυρνάμε και να κοιτάζουμε που και που ο ένας τον άλλον καθώς απομακρυνόμαστε.
- Δεν υπάρχει τέτοιος σκύλος ρε φίλε. Μήπως θές καμιά τηλεόραση ή ένα iPad;
- Κρίμα, ήθελα να τον φωνάζω Ίκαρο. Μη μου μιλάς στον ενικό.
- Έχω το iPad με οθόνη Retina 32 GB σε προσφορά πάντως αν σας ενδιαφέρει.
- Στ' αρχίδια μου.
- Όπως αγαπάτε.
- Όπως θέλουμε αγαπάμε.
- Να κεράσω μια φριτέζα;
- Γειά σας.
- Της θειάς σας.
- Της μαμάς σας.
- Γειά σας.
- Γειά.
