Μάζεψα μερικές αντιδράσεις που τις βρήκα ενδιαφέρουσες, με πρώτη του Κώστα Μπακογιάννη, που έχασε τον πατέρα του επειδή ο Κουφοντίνας νόμιζε ότι κάνει επανάσταση: «Ματωμένο βιβλίο, ματωμένα χρήματα».
Ο Αύγουστος Κορτώ: «Βέβαια, αν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι γύριζαν την πλάτη στον Κουφοντίνα και απέρριπταν το βιβλίο του αναφανδόν, δεν θα επρόκειτο για στέρηση ελευθερίας του λόγου, αλλά για αξιοπρέπεια του εκδοτικού κόσμου. Φευ, η ξετσιπωσιά και η φιλαργυρία έχουν τον πρώτο λόγο.»
Ο Πέτρος Τατσόπουλος: «Ενας δολοφόνος, που πυροβολούσε τα ανύποπτα θύματά του πισώπλατα, κυκλοφορεί την "αυτοβιογραφία" του με φωτογραφία στο εξώφυλλο... αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ντροπή για τις εκδόσεις Λιβάνη. ΝΤΡΟΠΗ. Αυτή δεν είναι καπηλεία. Είναι ΑΝΑΓΟΥΛΑ».
Ο επικοινωνιολόγος Ευτύχης Βαρδουλάκης: «Οι εκδόσεις Λιβάνη έχουν δικαίωμα να εκδώσουν το βιβλίο όποιου δολοφόνου θέλουν και όλοι εμείς κάθε δικαίωμα να τις κράξουμε. Όπως φυσικά και να μποϊκοτάρουμε τα βιβλία τους. Προσωπικώς αυτό θα κάνω, για μεγάλο διάστημα. Μία παράκληση μόνο: Αφήστε τον Βολταίρο ήσυχο. Το δικαίωμα έκφρασης ασφαλώς είναι αδιαπραγμάτευτο. Όμως η έκδοση του βιβλίου ενός τρομοκράτη-δολοφόνου, ο οποίος είναι απολύτως αμετανόητος και ακόμα και σήμερα στις (συχνές) παρεμβάσεις του παρακινεί νεοεμφανιζόμενες ομάδες σε ανάλογες εγκληματικές δράσεις, ξεφεύγει από το πλαίσιο της "ελεύθερης διακίνησης απόψεων" και κρίνεται ως πολιτική πράξη, η οποία ειδικά στη σημερινή συγκυρία όπου υπάρχει σαφής αναζωπύρωση του συγκεκριμένου χώρου, είναι τουλάχιστον ανεύθυνη.»
Ο επιχειρηματίας Γρηγόρης Φαρμάκης: «Είμαι πολύ σκεπτικιστής με τα «μποϊκοτάζ» των καταναλωτών σε επιχειρήσεις που με την στάση τους μας προσβάλλουν. Business is business, αλλά βέβαια και από την άλλη, στον καπιταλισμό ψηφίζουμε με τα ευρώ μας, και με τα δικά μας κριτήρια. Δεν μπορώ όμως να μην σχολιάσω ότι ενώ κάθε φορά που μια εταιρεία κάνει πχ απολύσεις, ή φεύγει από την Ελλάδα, ή με κάποιο τρόπο προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα, ακόμα και όταν μια διαφήμισή της ενοχλεί, ακούω οργισμένες εκκλήσεις για μποϊκοτάζ στα προϊόντα της. Στην περίπτωση όμως του δολοφόνου αυτού, δεν άκουσα τίποτα τέτοιο. Ο Κώστας Μπακογιάννης έγραψε: «Ματωμένο βιβλίο - ματωμένα χρήματα». Και εγώ δεν θα ξαναγοράσω από τις Εκδόσεις Λιβάνη ποτέ και τίποτα.»
Είναι από τα θέματα που μου θυμίζουν περίπλοκους ναυτικούς κόμπους -από όποια πλευρά και αν τους τραβήξεις, σφίγγουν περισσότερο. Δεν μπορώ να μη δώσω δίκαιο σε όλα αυτά τα επιχειρήματα. Όμως, να, δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί τους. Και όχι, δεν θα πω για τον Βολταίρο και την ελευθερία της έκφρασης, αλλά ούτε εσείς να μου πείτε για παιδεραστές, εντάξει; Αν είχα εκδοτικό οίκο, δεν θα εξέδιδα το βιβλίο του Κουφοντίνα. Όχι για να μη διαδώσω τις ιδέες του -κυκλοφορούν και χειρότερες- αλλά για να μην συναλλαγώ μαζί του. Είναι χυδαίο να εισπράττεις χρήμα και προβολή πουλώντας τις ζωές που πήρες. Και δείχνει ανήθικο, επιχειρηματικά και κοινωνικά, να τσαλαβουτάς συνεταιρικά στο αίμα. Όμως αυτό πάντα γίνεται στο εμπόριο των ιδεών και του θεάματος. Το ευτελές συνυπάρχει με το ακέραιο και, συνήθως, είναι εκείνο που ταΐζει την ταμειακή μηχανή. Αν δεν ήταν οι Εκδόσεις Λιβάνη, θα ήταν κάποιος άλλος. Ευτυχώς. Στο τέλος πάντα βρίσκεται ο δικηγόρος που θα υπερασπιστεί το τέρας. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα αισθανόμουν ευτυχής αν ζούσα στη χώρα όπου ένας δολοφόνος δεν μπορεί να βγάλει το βιβλίο του. Αντιθέτως, θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν το βιβλίο ήταν στη βιτρίνα και δεν το άγγιζε ούτε χέρι, ούτε ματιά.
