Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

Το να μην εξαρτάσαι από το χρήμα σημαίνει πως ξέρεις ότι δεν θα ζούσες αλλιώτικα αν είχες πολλά περισσότερα. Όμως τον περισσότερο καιρό όλος ο κόσμος καταγίνεται με το μέτρημα του, ακόμη και οι ζάπλουτοι.

Τον περισσότερο καιρό, για τους περισσότερους ανθρώπους το χρήμα είναι σαν το ναρκωτικό: ενώ υποτίθεται πως μας απελευθερώνει απ’ όλες τις έγνοιες, γίνεται μια εμμονή έγνοια, μια τελικότητα καθεαυτού. Μας καταδιώκει με την απουσία του, μας βαραίνει με την παρουσία του, μας απαγορεύει να διατηρούμε μια σωστή σχέση μαζί του. Ο πόθος που μας γεννά , μας επιβάλλεται τόσο κυριαρχικά που καθιστά δύσκολη ή μάλλον αδύνατη την ευχαρίστηση.

Πρόκειται για αυτό που ο Ουίλιαμ Μπάροους έλεγε πως έμαθε στο σχολείο της μορφίνης: μια ακόρεστη επιθυμία κάνει την ηδονή απρόσιτη.

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

Όσοι δουλεύουν φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.

Όσοι δεν δουλεύουν φοβούνται μη δε βρουν ποτέ δουλειά.

Όποιος δεν φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό.

Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται να μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.

Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να πει.

Γράφει για το protagon ο Γιώργος Μαυρωτάς

Χθες πέθανε ο Τόλης. Από καρκίνο, στα 30 του. Για τους διαδικτυακούς του φίλους και followers ήταν ο @moloch82. Δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ τον Τόλη αλλά ήταν σαν να τον ήξερα καιρό. Την είδηση δεν την έμαθα από το τηλέφωνο ή τις εφημερίδες. Από το twitter όπου χθες το απόγευμα έγινε χαμός με το θέμα  #TolisLovedMaria όπως ήθελε κι ο ίδιος. Έγινε από τα δημοφιλέστερα  θέματα παγκοσμίως (worldwide trend τα λένε στην αργκό). O Τόλης πέθαινε και αυτό για το οποίο ήθελε να τον θυμόμαστε ήταν ότι αγάπησε την Μαρία, τον παιδικό του έρωτα που του στάθηκε ως το τέλος. Μεγαλείο…

Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης

Ο ένας προπηλακίζει τον μικροπωλητή, επειδή είναι σκούρος, αλλόθρησκος, η παρουσία του στη χώρα είναι παράνομη και δεν έχει άδεια επιτηδεύματος. Ο άλλος προπηλακίζει έναν εργάτη, επειδή έχει δεχθεί μείωση μισθού, δεν συμμετέχει στην απεργία και πηγαίνει στο εργοστάσιο. Πείτε μου, σας παρακαλώ, σε τι διαφέρει ο δράστης του προπηλακισμού στην πρώτη περίπτωση από εκείνον στη δεύτερη.

Γράφει ο Νίκος Σαραντάκος

Το ξέρατε ότι με απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου η ελληνική γλώσσα έχει νοικιαστεί και πληρώνουμε δικαιώματα στον Μπιλ Γκέιτς για να τη χρησιμοποιήσουμε; Το ξέρετε ότι για να διαβάσουμε ελληνικά πληρώνουμε λογισμικό; Το ξέρετε ότι οι Αιθίοπες, που έχουν 286 σύμφωνα αλλά καθόλου φωνήεντα, δεν πληρώνουν δικαιώματα; Το ξέρετε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική στον κόσμο που έχει κωδικοποιηθεί από τα χάμπουργκερ; Ότι απέκτησε τα 6ο εκατομμύρια λήμματά της με χορηγία;

Γράφει η Μαρία Τοπάλη. Ποιήτρια. 

Με τον πικρά ειρωνικό τίτλο «Ας ξυπνήσουμε οι αθώοι» η Άννα Φραγκουδάκη, πανεπιστημιακή δασκάλα και διανοούμενη γνωστή για το μαχητικό έργο της στα θέματα των κοινωνικών ανισοτήτων, των διακρίσεων με βάση το φύλο και την κουλτούρα, της ιστορικής διγλωσσίας και της κοινωνική της λειτουργίας, της ανάλυσης των σχολικών βιβλίων, του εθνοκεντρισμού και του ρατσισμού στην εκπαίδευση δημοσίευσε στην καθιερωμένη στήλη της στα ΝΕΑ του Σαββάτου, 8 Σεπτεμβρίου 2012,κείμενο-κέλευσμα για την καταπολέμηση της ρατσιστικής βίας, που γνωρίζει έξαρση στη χώρα μας.

Η παρακάτω ιστορία αλιεύθηκε από το facebook

Αφιερώνεται σε όλους τους Ελληνάρες που έχουν γεμίσει με εμετικά σχόλια το διαδίκτυο

και πανηγυρίζουν χαρούμενοι επειδή δεν θα "μολυνθεί" επιπλέον η χώρα...

Ουρές ανέργων, έξω απο το γραφείο ανεργίας στο Ανόβερο. Η χρονιά είναι το 1932. Στο βάθος το σύνθημα λέει "Ψηφίστε Χίτλερ".

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις,νοήματα, ομοιότητες, ιστορία...

Γιατί τη Χρυσή Αυγή, την εξέθρεψε η σκληρή πραγματικότητα, την οποία δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το σάπιο πολιτικό σύστημα...  

Κι έτσι, η ιστορία επαναλαμβάνεται...