Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης

Το 1975, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ξεκαθάριζε το ιδεολογικό στίγμα του. Σε μια προσυνεδριακή συγκέντρωση, βγήκαν μαχαίρια. Οι περί τον Ανδρέα συγκρούστηκαν πολιτικά με τη Δημοκρατική Αμυνα, μια ομάδα στελεχών με περίπου σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις. Ανάμεσα στα πρόσωπα αυτά, ήταν και ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας, που είχε χάσει το χέρι του από έκρηξη βόμβας στη διάρκεια της χούντας. Για τους ανθρώπους της γραμμής, οι απόψεις του και το πρόσωπό του ήταν κόκκινο πανί. Γι' αυτό, κάποιος από το ακροατήριο (κάποιοι λένε ο Κίμων Κουλούρης, εκείνος το έχει αρνηθεί) ανέλαβε να τον συνετίσει: «Κάτσε κάτω, κουλοχέρη».

Γράφει ο Δημήτρης Μαστρογιαννίτης

Αντιγράφω την εισαγωγική παράγραφο από την κριτική του Σπύρου Παγιατάκη στην Καθημερινή (11/11/2012) για την «Οδύσσεια» του Μπομπ Γουίλσον:

«Τελικά αποδείχτηκε τυχερός ο Ρόμπερτ Γουίλσον, ο οποίος έδωσε τη δική του εκδοχή της “Οδύσσειας” στο Εθνικό Θέατρο. Ευτύχησε που δεν τον πήραν πρέφα οι Χρυσαυγίτες. Αν μάλιστα τα παλικάρια της Χρυσής Αυγής διάβαζαν και το –υπερβολικό– κριτικό σχόλιο της Ελένης Πετάση στο Διαδίκτυο (“Ο Οδυσσέας, αλλά και οι σύντροφοί του, είχαν μετατραπεί σε γελοίες αδελφές, εξορίζοντας απολύτως τη δραματικότητα της εικοσάχρονης περιπέτειάς τους μέχρι να φθάσουν στην πατρίδα τους, την Ιθάκη”), ε, τότε πια ήταν, που ακολουθώντας την οργή τους για τα ιερά και τα όσια –όπως έκαναν και στο “Χυτήριο”–, το πιθανότερο που θα συνέβαινε θα ‘ταν να τα κάνουν –και– στο Εθνικό Θέατρο γυαλιά καρφιά. Υπερβολές; Περίπου. Γιατί ούτε η –σαχλή– παρέα του Οδυσσέα ήταν ολοφάνερα gay, αλλά ούτε και η πολυαναμενόμενη παράσταση ήταν εντελώς αποτυχημένη».

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

 

Κάθε μέρα, εφημερίδες και τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων μάς λένε ότι δεκάδες χιλιάδες νέοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα και αναζητούν εργασία σε άλλες χώρες. Είναι κρίμα, η πιο εφοδιασμένη γενιά, αυτή που με τα προσόντα της θα μπορούσε να συμβάλει στην αλλαγή και την ανάπτυξη, αυτή στην οποία έχει επενδύσει η χώρα, εγκαταλείπει και ζητάει την τύχη της αλλού. Θα μείνουν οι συνταξιούχοι να κλαίμε το χαμένο Παράδεισο. Από την άλλη, ίσως είναι και καλύτερα. Αντί να μετατραπούν μαζικά σε χαμένη γενιά ας γίνουν καλύτερα πολίτες της Ευρώπης, του κόσμου, και μπορεί αργότερα με τις εμπειρίες και τη γνώση τους να βοηθήσουν και την πατρίδα τους.

Έχω όμως μερικές απορίες.

Σήμερα Δευτέρα 12.11.2012 ήταν προγραμματισμένες να γίνουν από τις 9 το πρωί με ηλεκτρονική ψηφοφορία οι εκλογές για την εκλογή των εσωτερικών μελών του Συμβουλίου Ιδρύματος στο ΕΚΠΑ.

Στις 9:45πμ μία θλιβερή μειοψηφία τραμπούκων έσπασαν την πόρτα του κέντρου διαχείρισης των υπολογιστικών συστημάτων προξενώντας εκτεταμένες ζημιές και εμποδίζοντας την πρόσβαση στο δίκτυο σε όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας με προφανή στόχο να εμποδίσουν τη διεξαγωγή των εκλογών.

Μετά από σύντομη απουσία η κολλεκτίβα Derridahta είχε τη μεγάλη τιμή να φιλοξενήσει πριν από μερικές ημέρες σε ημερίδα που διοργάνωσε με τίτλο “Παγκόσμιο Προλεταριάτο και τα Όρια της Εθνικής Ταυτότητας“, τον μεγαλύτερο ίσως σύγχρονο στοχαστή και φιλόσοφο κύριο Στέλιο Ράμφο.  Το πρόσφατο βιβλίο του “Η Λογική της Παράνοιας” πούλησε πολλές χιλιάδες αντίτυπα μετατρέποντάς τον, όπως άλλωστε τόνισε πρόσφατα ένας σχολιαστής, σε “ηρωική ναυαρχίδα” του σημερινού εξεγερμένου παγκόσμιου προλεταριάτου που έχει ως αιχμή του δόρατος τη σθεναρή ελληνική αντίσταση ενάντια στις πολιτικές λιτότητας. Στο πολυδιαβασμένο του βιβλίο ο Ράμφος, εκτός των άλλων, τονίζει πως ο ‘Έλληνας’ σήμερα βρίσκεται σε μια κατάσταση παράνοιας, ζει σε ένα αιώνιο παρόν και διέπεται από έντονα φαινόμενα ανομίας και ανευθυνότητας, που έχουν ως πρακτικό αποτέλεσμα τη φοροδιαφυγή και την απατεωνιά.

Του Αποστολου Λακασα

Εκπαιδευτικός δεν έκανε ούτε μία ώρα μάθημα την εβδομάδα! Κάποιοι άλλοι δεν ξεπερνούσαν τις... δύο. Οργια αργομισθίας ανακάλυψαν σε σχολεία της Βούλας, της Βάρης και της Βουλιαγμένης οι ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης, το πόρισμα των οποίων παρουσιάζει σήμερα η «Κ». Το πόρισμα, 27 σελίδων, του Σώματος Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (με ημερομηνία 23 Οκτωβρίου 2012) αποτελεί καταπέλτη για τις πρακτικές που υιοθετούνταν σε βάθος χρόνου σε σχολεία των συγκεκριμένων περιοχών. Τι έκαναν διευθυντές και καθηγητές υπό την «υψηλή προστασία» αιρετών εκπροσώπων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ανατολικής Αττικής; Η πρακτική τους συνοψίζεται ως εξής:

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές


Αξίζει κανείς να διαβάσει ολόκληρο το λόγο του Μπαράκ Ομπάμα μετά την επανεκλογή του (τον δημοσίευσαν τα Νέα στις 8/11/2012).

Όπως γράφει ο Μ. Μητσός, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Γιατί δείχνει πως μιλάνε οι άλλοι ηγέτες στον λαό τους και η σύγκριση με τους δικούς μας είναι οδυνηρή.

Ξεπεράστε τις γνωστές και αναπόφευκτες αμερικανιές, τις ευχαριστίες στα παιδιά, την σύζυγο, τον σκύλο που ακόμα κι αυτές στα χείλη του Ομπάμα ακούγονται τρυφερές. Ο Αμερικανός πρόεδρος στην ομιλία του όμως, εκπέμπει ένα μήνυμα κουράγιου, ενότητας και αισιοδοξίας, αντιμετωπίζοντας κάθε μισαλλοδοξία, ρατσισμό, φανατισμό, διχόνοια. Η ομιλία του είναι ένας ύμνος στην ανεκτικότητα, την ειρηνική συνύπαρξη. Αναγνωρίζει τις αντιθέσεις και μαθαίνει στους πολίτες ότι η κοπιαστική δουλειά της συναίνεσης και των δύσκολων συμβιβασμών θα κάνει τη χώρα να προχωρήσει.

Προχθές διάβασα ένα κείμενό σου «Φιλόξενη χώρα για επενδυτές». Ξεχωρίζω τους ανθρώπους σ' αυτούς που καταλαβαίνουν, σε αυτούς που δεν καταλαβαίνουν και σ΄αυτούς που δεν θέλουν να καταλάβουν. Σε κατατάσσω στην πρώτη κατηγορία. Εσκεμμένα δεν γράφω «συναδέλφους». Με τρομάζει η λέξη καθώς χρόνια μεταφραζόταν λάθος. Άλλωστε είμαι χρονογράφος. Ωραίο ακούγεται ως παράκαμψη και διαφύλαξη. Πάμε στο θέμα μας. Διάβασα το κείμενό σου και με τρώει η γλώσσα μου να σου δώσω πληροφορίες. Χθες στο εργοστάσιο της ΔΩΔΩΝΗ κατέβηκε ένα τεράστιο πανό που έφραζε την θέα του (ωραίο ακούγεται στην κυριολεξία του) κοντά έναν χρόνο. «ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ».

 

Των Αλεξάνδρας Φίληνδρα – Διονύση Mιντζόπουλου

Οι ταραχές ξεκίνησαν την 1η Αυγούστου. Ομάδες πολιτών, απόστρατοι και βετεράνοι κατέβηκαν στο κέντρο για μια διαμαρτυρία που δεν ήταν σαν τις άλλες. Οι διαδηλωτές είχαν στόχο το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τους μετανάστες. Μέρες νωρίτερα, μετανάστες ιδιοκτήτες ενός καφέ έδιωξαν από το μαγαζί τους πολίτη, ο οποίος στο μεθύσι του είχε πιάσει καυγά με τους σερβιτόρους. Το επεισόδιο πήρε μυθικές διαστάσεις. Ο κόσμος αναστατώθηκε από φήμες ότι μετανάστες ξυλοφόρτωσαν έναν αθώο πολίτη. Το βράδυ της 1ης Αυγούστου, πολίτες υποκινούμενοι από στρατιώτες, οπλισμένοι με λοστούς και ξύλα, επιτέθηκαν εναντίον των μεταναστών. Το πλήθος έσπασε βιτρίνες και κατέστρεψε ολοσχερώς καφέ και εστιατόρια, ενώ η αστυνομία και οι ειδικές δυνάμεις παρακολουθούσαν από απόσταση. Eπειτα από τέσσερις μέρες καταστροφών, όλα τα μαγαζιά των μεταναστών καταστράφηκαν, 150 άτομα τραυματίστηκαν και 25 προσήχθησαν στο αυτόφωρο.

Ανώριμη δημοκρατία η αμερικανική. Και ακόμη πιο ανώριμοι οι πολιτικοί της. Ακουσα, εννοείται, όπως οι απανταχού Ελληνες, τον νικητήριο λόγο του υποψηφίου μας, του κ. Ομπάμα. Ακουσα όμως και τον αντίπαλό μας, τον κ. Ρόμνεϊ, ο οποίος από ό,τι φαίνεται δεν κατάλαβε πως οι συχνές απαξιωτικές αναφορές στη χώρα μας του κόστισαν την προεδρία. Απειλούσε συνεχώς το εκλογικό του κοινό πως, αν δεν εκλεγεί, οι ΗΠΑ θα γίνουν σαν την Ελλάδα, μη λαμβάνοντας υπόψη του πως, όπως αποδείχτηκε, πολλοί Αμερικανοί εντέλει θέλουν η χώρα τους να γίνει σαν τη δική μας. Δεν μπορείς, σε έναν δημοκρατικό αγώνα, να επιτίθεσαι στα πανάρχαια πρότυπα της δημοκρατίας, εκεί όπου οι πολίτες ψήφιζαν όταν οι υπόλοιποι σκαρφάλωναν στα δέντρα, μην τα λέμε αυτά, είναι γνωστά τοις πάσι. Τον άκουσα προσεκτικά τον κ. Ρόμνεϊ για να δω αν, εντέλει, πήρε το μάθημα. Ομως ο άνθρωπος φαίνεται ότι δεν κάνει για πολιτικός.