Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Υγεία>>Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη Μηνιγγίτιδα

banner roots

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη Μηνιγγίτιδα
30.01.2017 | 17:37

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη Μηνιγγίτιδα

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Υγεία

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας

Η μηνιγγίτιδα είναι φλεγμονή των μηνίγγων του εγκέφαλου είναι συνήθως εποχιακή λοιμώδης νόσος, της οποίας τα περισσότερα κρούσματα παρουσιάζονται κυρίως στο τέλος του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης και ο αιτιολογικός παράγων αυτής της μολυσματικής νόσου είναι ιοί και μικρόβια.

Μεταδίδεται από υγιείς μικροβιοφορείς διότι σε ποσοστό 3-15% των ανθρώπων φέρουν στον ρινοφάρυγγα τους τον μηνιγγιτιδόκοκο ο οποίο παρασιτεί χωρίς αυτοί οι φορείς να είναι άρρωστοι Τα σταγονίδια αυτών των φορέων τα οποία εκπέμπονται με την ομιλία, τον βήχα το φιλί και το φτάρνισμα είναι φορτισμένα και μολυσμένα με το μικρόβιο και το οποίο έτσι διασπείρεται στο περιβάλλον. Οι φορείς δεν εμφανίζουν κλινικά συμπτώματα της νόσου εκτός μόνο λίγα άτομα ευαίσθητα προς το μικρόβιο αυτό.

Εμφάνιση της νόσου εξαρτάται από το είδος του μικροβίου, την φυσική άμυνα του οργανισμού, την ευπάθεια την οποία έχει προς το μικρόβιο, την κόπωση, την κακουχία και την συχνή παρουσία σε κλειστούς χώρους όπου υπάρχει συνωστισμός ατόμων όπως (σχολεία, στρατόπεδα κινηματόγραφους κ.α.).

Ο χρόνος επώασης είναι 2-10 ημέρες, αλλά συνήθως εμφανίζονται τα συμπτώματα 3-5 ημέρες μετά την μόλυνση. Η περίοδος μεταδόσεως της νόσου αρκεί για όσο διάστημα το μικρόβιο αποβάλλεται με τις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις του αρρώστου. Μετά από την έναρξη της θεραπείας ο μικροοργανισμός σταματά να αποβάλλεται από τις εκκρίσεις μέσα στις επόμενες 24-48 ώρες.

Επομένως η μηνιγγίτιδα διαχωρίζεται εις την Ιογενή και την μικροβιακή μηνιγγίτιδα. Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι πιο συχνή η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά αλλά είναι λιγότερο σοβαρή. Οι ιοί οι οποίοι μπορεί να προκαλέσουν μηνιγγίτιδα είναι μετά από κλινικές και εργαστηριακές μελέτες οι ιοί της ανεμοβλογιάς, της παρωτίτιδας και της ιλαράς , αλλά και διάφοροι εντεροιοί.

Η μικροβιακή ή βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι πιο σοβαρή και λιγότερο συχνή. Τρία μικρόβια είναι αυτά τα οποία προκαλούν μικροβιακή μηνιγγίτιδα 1- ο αιμόφιλος της ινφλουέντσας οποίος προσβάλει πολύ μικρά παιδιά 2-ο πνευμονιόκοκκος 3-ο μηνιγγιτιδόκοκος με (4 κυρίως τύπους Α,Β,C,Y,W135 ) ο οποίος προκαλεί λίγα κρούσματα αλλά μπορεί να προκαλέσει επιδημίες.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η συμπτωματολογία μεταξύ ιογενούς και μικροβιακής μηνιγγίτιδας είναι ίδια και ο διαγνωστικός διαχωρισμός γίνεται μόνο με εργαστηριακές εξετάσεις στο νοσοκομείο. Πρέπει ο κάθε γιατρός πάντοτε σε εμπύρετα νοσήματα να έχει στην διαφορική διάγνωση του και την μηνιγγίτιδα για να τεθεί άμεσα η διάγνωση και η εισαγωγή του αρρώστου στο νοσοκομείο για αρχίσει γρήγορα η θεραπεία διότι πολλές φορές παρά τις προσπάθειες των γιατρών έχουμε δυσάρεστα αποτελέσματα θάνατο ή και αναπηρίες όπως κώφωση ή εγκεφαλική βλάβη.

ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ– Συνήθως έχουμε αιφνίδια ή σταδιακή έναρξη υψηλού πυρετού, -δυνατό πονοκέφαλος-ναυτία – εμετοί -αυχενική δυσκαμψία συχνά εμφανίζεται εξάνθημα, ενώ πολλές φόρες παρουσιάζεται παραλήρημα και κώμα.

Είναι δυνατόν να έχουμε και την κεραυνοβόλο μορφή η οποία παρουσιάζει αιφνίδια καταβολή των δυνάμεων και φαινόμενα κυκλοφοριακής καταπληξίας. Αυτά τα συμπτώματα παρατηρούνται στα μεγαλύτερα παιδιά. Στα βρέφη και νεογνά τα συμπτώματα είναι άτυπα με πυρετό, ανορεξία , λήθαργο, ενώ τα μωρά είναι υποτονικά η ευερέθιστα. Μεγάλη είναι η θνησιμότητα περίπου 50%, εάν δεν γίνει γρήγορα η διάγνωση. Εάν αμέσως αρχίσει θεραπεία τότε η θνησιμότητα περιορίζεται και φθάνει το 10%. Είναι επίσης γνωστό πλέον ότι οι γιατροί χορηγούν και εμβόλια τα οποία συμβάλουν στη προστασία των βρεφών και των εφήβων.

Είναι απαραίτητο η θεραπεία να αρχίσει αμέσως εάν κλινικά υπάρχει υποψία της νόσου και μάλιστα με αντιβιοτικά τα οποία θα καλύπτουν θεραπευτικά και τις μήνιγγες και από άλλα μικρόβια (πνευμονιόκοκκο αιμόφιλο ), γιατί αργεί η εργαστηριακή επιβεβαίωση για το είδος του μικροβίου. Τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται θεραπευτικός με καλά αποτελέσματα είναι η Πενικιλίνη και η Αμπικιλινη. Προληπτική και προφυλακτική χορήγηση των αντιβιοτικών όπως Ριφαμπικινη γίνεται μόνο σε άτομα του στενού περιβάλλοντος του αρρώστου και όχι σε όλα τα άτομα.

Ιανουάριος 2017

 

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400

 

youtube channel