Την ίδια στιγμή, τα δρομολόγια των αεροπλάνων, αυτά τα λειψά σε σχέση με το παρελθόν, μπορεί να εκτελούνται, αλλά ανα πάσα στιγμή μπορεί να σε πετάξουν έξω, ακόμα κι αν έχεις πληρώσει 170 € για να ταξιδέψεις από Αθήνα για Λήμνο.
Η καταγγελία γιου 70χρονης επιβάτιδος που ήρθε στο σταθμό μας και που ταξίδευε -σύμφωνα με το εισιτήριο που είχε πληρώσει, ζεστά, ακατέβατα 170€ - με τη βραδυνή πτήση της Παρασκευής για Λήμνο είναι συγκλονιστική και ενδεικτική του πως στην Ελλάδα καταπατούνται κατάφορα τα δικαιώματα του έλληνα πολίτη ακόμα και του πιο συνεπή στις υποχρεώσεις του.
"Κλείσαμε το εισιτήριο στην αρχή της εβδομάδας και πληρώσαμε γι αυτό 170€", μας λέει ο εξοργισμένος γιος της 70χρονης επιβάτιδος. "Τα χαμε δεν τα χαμε, έπρεπε να τα πληρώσουμε γιατί η μητέρα μου έπρεπε να ταξιδέψει επειγόντως για Λήμνο. Ξεκινήσαμε έγκαιρα από το Άργος Πελλοπονήσου για να φτάσουμε στην Αθήνα, στο αεροδρόμιο. Και όντως ήμασταν εκεί τουλάχιστον μιάμιση ώρα πριν. Η μητέρα μου βρισκόταν στην ουρά για να κάνει check in και πριν εξυπηρετηθούν όλοι οι επιβάτες, μας ενημερώνουν ότι η λίστα επιβατών έκλεισε και η μητέρα μου έμεινε στην κυριολεξία με το εισιτήριο στο χέρι. Την ενημέρωσαν ότι δεν μπορεί να ταξιδέψει γιατί οι θέσεις "έκλεισαν" και δεν υπάρχει διαθέσιμη για κείνη. Αδιανόητα πράγματα", μας λεει ο 35χρονος γιος της και συνεχίζει την περιγραφή των γεγονότων με την ακόμη πιο αδιανόητη εξέλιξη.
"Η υπάλληλος αρχικά μας είπε ότι αυτή η πρακτική συνηθίζεται και μας ενημέρωσε για τα δικαιώματά μας σ αυτήν την περίπτωση. Η εταιρεία υποχρεούται να σου βγάλει εισιτήριο για την επόμενη πτήση, να σου διασφαλίσει διαμονή και διατροφή και να σε αποζημιώσει με 250€. Ηρεμήσαμε λίγο γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα να ξοδέψουμε άλλα τόσα χρήματα για να βγάλουμε άλλο εισιτήριο και η μητέρα μου έπρεπε να ταξιδέψει οπωσδήποτε. Αποδείχτηκε βέβαια πολύ καλό αυτό το σενάριο για να ναι αληθινό.
Ενώ λοιπόν την είχαν ενημερώσει ότι δεν θα ταξιδέψει και αφού το διαπραγματευόμασταν κανένα μισάωρο στον γκισέ ξαφνικά της είπαν να κατεβεί στην gate για κάποιους γραφειοκρατικούς λόγους. Η μητέρα μου κατέβηκε και μετά από λίγο με παίρνει τηλέφωνο για να μου πει ότι το αεροπλάνο έφυγε τελικά.
Όταν απευθυνθήκαμε ξανά στην υπάλληλο για να δούμε τι πρέπει να κάνουμε, για την αποζημίωση, το εισιτήριο για την επόμενη μέρα κτλ, η υπάλληλος είχε αλλάξει εντελώς στάση και μας είπε το εξής εξωφρενικό: Φώναξαν, λέει, την μητέρα μου από τα μεγάφωνα για να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο, αλλά εκείνη δεν προσήλθε, όποτε έχασε την πτήση με δική της ευθύνη, οπότε χάνει την αποζημίωση, και όλα τα υπόλοιπα. Ένιωσα να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι" μας λέει ο 35χρονος".
"Η ίδια, βεβαίως, είναι σίγουρη ότι δεν άκουσε το όνομά της αλλά και εγώ όσο περίμενα ήμουν ακριβώς κάτω από το ηχείο. Όχι το όνομα της, δεν ανέφεραν, αλλά δεν υπήρξε καν αναγγελία για επιβάτη της Λήμνου. Κι αφού υποτίθεται ότι την φώναξαν για να ταξιδέψει γιατί μέχρι πριν λίγα λεπτά της έλεγαν ότι δεν θα ταξιδέψει;".
Πώς κατέληξε όμως η συγκεκριμένη ιστορία της 70χρονης; Ο γιος της εν εξάλλω καταστάσει είπε στην υπάλληλο, ότι δεν πρόκειται να φύγουν από κει αν δεν δοθεί λύση και ότι θα αναγκαστεί να φωνάξει τα κανάλια. "Εκείνη επικοινωνούσε συνεχώς και έπαιρνε εντολές. Με τις πρώτες φωνές που έβαλα, ενώ μόλις λίγα λεπτά πριν μου είπαν ότι η ευθύνη ήταν της μητέρας μου που δεν ταξίδεψε και άρα δεν δικαιούται τίποτα, δέχτηκαν να της εξασφαλίσουν εισιτήριο για την επόμενη πτήση. Απο κει και πέρα όμως δεν έκαναν καμία άλλη κίνηση. Ήθελαν να γλυτώσουν την αποζημίωση, αυτός ήταν ο σκοπός τους. Τους έβλεπα να με κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Επικοινωνούσαν υποτίθεται με κάποιους τηλεφωνικά και μου λεγαν ότι και εκείνοι συμφωνούν ότι ακούστηκε το όνομα της μητέρας μου.
Η μητέρα μου είχε στεναχωρηθεί και ήταν καταταλαιπωρημένη. Μπροστά στην υγεία της, αναγκάστηκα να τους πω, ότι παραιτούμαστε της αποζημίωσης με την προϋπόθεση να της βρούν ένα κατάλυμα να περάσει τη νύχτα. Με το που άκουσε η υπάλληλος ότι δεν θέτουμε θέμα αποζημίωσης, φρόντισε για τη διαμονή της μέχρι την πρωινή πτήση, σε χρόνο ντε τε.
"Αδιανόητα και εξοργιστικά πράγματα, μας λέει ο 35χρονος. Πούλησαν τη θέση, την ήδη πληρωμένη απο μας, σε κάποιον, σε ακριβότερη τιμή και μας μας πέταξαν έξω. Είναι η τακτική για να βγάλουν περισσότερα.
Και σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις αποζημιώνουν κάποιος από όσους άφησαν στα κρύα του λουτρού με συγκεκριμένες παροχές για να υπάρχει πάντα το άλλοθι της έξωθεν καλής μαρτυρίας.
Στη συγκεκριμένη πτήση, τη μητέρα μου κι άλλη μια ηλικιωμένη κυρία από τον Κοντιά, τις πέταξαν απ έξω με το "έτσι θέλω". Σου λέει ταξιδεύουν μόνες, είναι ηλικιωμένες, δεν θα κάνουν φασαρία.
Μάλιστα εκείνη έκανε το λάθος, να τους πει ότι έχει σπίτι στην Αθήνα και έτσι γλύτωσαν και τη διαμονή.
Νιώθω ότι είμαι εντελώς απροστάτευτος σε μια χώρα που δεν σέβεται κανείς έστω τα στοιχειώδη δικαιώματα μου, την ώρα που εγώ είμαι συνεπής σε όλες μου τις υποχρεώσεις. Είμαι εντελώς απογοητευμένος", μας είπε ο 35χρονος λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο, γιατί τον περίμενε και το ταξίδι της επιστροφής...
Αυτή είναι λοιπόν κατά τους επαΐοντες η ελεύθερη αγορά. Μόνο που για να παραμείνει ελεύθερη και όχι ασύδοτη χρειάζεται το κράτος να θέσει τους όρους του παιχνιδιού και τα όρια. Να αποτρέπει τα μονοπώλια, να θεσπίζει κανόνες και να επιβάλλει κυρώσεις, και όχι μόνο στους μικρούς, για να διασφαλίζεται η ισονομία και η ισοπολιτεία.
Αλλιώς, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, επικρατούν οι συνθήκες της ζούγκλας, εσύ παρακολουθείς τη χώρα σου να μετατρέπεται σταδιακά σε μια χώρα ακατάλληλη για να ζεις και αναρωτιέσαι πως να ναι άραγε στην Κόστα Ρίκα, όπου ζουν, λέει, οι ευτυχέστεροι κάτοικοι του πλανήτη...
Μια μεγάλη ωδή σε όλους αυτούς.
