Ο αγαπημένος λημνιός συγγραφέας, που με τα βιβλία του χρόνια τώρα καταγράφει και αποθησαυρίζει την άυλη και υλική πολιτιστική κληρονομιά του νησιού, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη του γι αυτό, μίλησε, όπως λέει ο ίδιος ως «γνήσιος παλιός Ατσικιώτης» για τη φιλοξενία του τόπου του και τον τρόπο που, όπως τόνισε, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται η παρουσία του Πρωθυπουργού.
Η τοποθέτηση του Σταύρου Τραγάρα:
Ως γνήσιος παλιός Ατσικιώτης, και όχι εκ μετεγγραφής, θα ήθελα κάνω ένα σχόλιο. Η εικονιζόμενη πλατεία, υπήρξε το κέντρο μιας ζώσας κοινωνίας, όσο τη θυμάμαι, 70 τόσα χρόνια. Εννοείται και παλιότερα. Γύρω - γύρω τα καφενεία με τους πολυπληθείς πολίτες - θαμώνες, με τις συζητήσεις παντός είδους, τις διασκεδάσεις, την αδελφικότητα. Η φιλοξενία ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των Ατσικιωτών, ένα έμφυτο γνώρισμα.
Μη ξεχνάτε ότι Ατσική σημαίνει Αττική, αυτό ήταν το πρώτο όνομά της, αρχαίοι Αττικοί τη δημιούργησαν, και με τον τσιτακισμό κατέληξε Ατσική. Φιλοξενία λοιπόν, κατευθείαν από τα χρόνια του Περικλή. Κανείς ξένος ιδίως σε γιορτές δεν έμενε αφίλευτος, κανείς ξενοχωρίτης δεν έμενε χωρίς να τον τιμήσουν, να τον ταΐσουν, να τον κοιμίσουν.
Κατά μείζονα λόγο, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας επισκέπτεται αυτό το χωριό, στο δικό μου παλιό μυαλό, οι κάτοικοι - πολίτες θα έπρεπε να το θεωρήσουν ιδιαίτερη τιμή, ύψιστη τιμή, και να τον υποδεχτούν με χαρά και θερμά φιλόξενα συναισθήματα. Είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία των Ατσικιωτών αλλά και των Λημνιών, παραμένει φιλόξενη και έστω στοιχειωδώς ευγενική και λογική.
Βλέπω ωστόσο ότι μερικοί αχαρακτήριστοι, ξεσηκώνουν τον κόσμο για αντικοινωνικές δράσεις και ασχημίες, που τις ονομάζουν με διάφορα ωραιοποιημένα ονόματα, όπως αγώνας, κλπ, ενώ είναι πράξεις τραμπουκισμού, αγένειας, διχασμού, αλητείας. Τις καλύπτουν και με διάφορα ντεμέκ άλυτα προβλήματα από τοπικά έως παγκόσμια.
Επειδή όλοι γνωριζόμαστε σ’ αυτόν τον τόπο, οι εκπρόσωποι αυτοί των διαφόρων θλιβερών μειοψηφιών, αλλά και τα αφελή βοδομούσκαρα που τους ακολουθούν, προσπαθούν να επιβληθούν με τον τραμπουκισμό και το έτσι θέλω στην πλειοψηφία των ευγενικών πολιτών, οι οποίοι έμαθαν νωρίς, απ’ τους γονείς τους, ότι θα τους ζήσουν τα χέρια τους και κανείς άλλος. Ποτέ η ζητιανιά δεν ήταν στα φυσικά του Λημνιού.
Εξάλλου τι ωραιότερο και μέγιστη πράξη πολιτισμού, η έκθεση όποιων προβλημάτων με διάλογο και επιχειρήματα. Τα νέα βάρβαρα ήθη, που επικαλύπτονται με λογής - λογής εκλογικεύσεις πιστεύω ότι δεν θα επικρατήσουν σε μια κοινωνία γνήσια δημοκρατική και φιλόξενη. Αυτά. Ακούστε, είμαι μεγάλος άνθρωπος, δεν έχω βλέψεις για οτιδήποτε, πάρτε αυτά που είπα σαν μια συμβουλή του παππού σας.
Αν δεν σας κάνουν, απορρίψτε τα. Δεν θα επανέλθω, δεν θα απαντήσω σε κανέναν.
Συγγνώμην αν στενοχώρησα κάποιους, αλλά ποτέ δεν έκρυψα τη γνώμη μου σε όλη μου τη ζωή, ακόμα κι αν αυτό γύριζε εναντίον μου.
