Αλλά δεν είχα σκεφτεί τον Σταύρο Τραγάρα. Που μάλλον έκανε την ίδια σκέψη, πιθανολογώ ότι άκουσε από τους ομιλητές καλλιεργητές και παραγωγούς και από όλους όσοι πήραν τον λόγο, ενδιαφέροντα πράγματα για τα οποία άξιζε να γράψει κανείς ένα βιβλίο. Και το έγραψε.
Όσα ειπώθηκαν σε αυτή τη συνάντηση, καταγράφηκαν με κάθε λεπτομέρεια, ως και οι παρενθέσεις και οι διακοπές για αστεϊσμους, σε αυτό το βιβλίο που αξίζει να το διαβάσουν όσοι αγαπούν τη Λήμνο και λατρεύουν το κρασί…ή το αντίθετο.
Ο συγγραφέας, με αυτό το βιβλίο, κομίζει στοιχεία για το σπουδαίο προϊόν της Λήμνου και για τη μακραίωνη ιστορία του που ταυτίζεται με αυτήν του νησιού.
Πέρα από αυτό όμως, ο Σταύρος Τραγάρας εμπλουτίζει την σπουδαία παρακαταθήκη του για τη Λήμνο, το γλωσσικό ιδίωμα, για το πέρασμα της δια πυρός και σιδήρου ανά τις δεκαετίες, για τα ήθη και τον πολιτισμό της, και για όσα τη χαρακτηρίζουν και την κάνουν να ξεχωρίζει.
Ας ελπίσουμε, πως κάποια στιγμή, κάποια από τις αρχές του τόπου θα αποφασίσει να αξιοποιήσει αυτή την σπουδαία παρακαταθήκη του Σταύρου Τραγάρα. 
