Η Μαρία, θα ήταν ανάμεσα στους υπόλοιπους φοιτητές για τους οποίους η χτεσινή, ήταν ημέρα χαράς, εκκίνησης ονείρων και ελπίδων.
Θα ήταν και οι δικοί της γονείς εκεί, οι φίλοι, οι αγαπημένοι και οι συγγενείς. Θα την πλημμύριζαν στις αγκαλιές, στις ευχές και στα λουλούδια, ενώ τα κλικ των φωτογράφων θα ήταν δεκάδες και διαδοχικά για να απαθανατίσουν τη στιγμή. Να μείνει για πάντα εκεί, στην μνήμη ενός κινητού τηλεφώνου ή στα άδυτα ενός φωτογραφικού άλμπουμ. Όλα αυτά αν.
Αν η ζωή δεν έπαιζε και σε αυτή την περίπτωση ένα από τα γνώριμα, τραγικά της παιχνίδια. Η Μαρία πάλευε με τον καρκίνο και δυστυχώς πέθανε λίγο καιρό πριν.
Το πτυχίο, της αποδόθηκε εχθές, Τιμής Ένεκεν.
