Να γίνω αυτό που πάντα προτιμώ: Ταξιδιώτης. Να πιάσω συζήτηση με τους ντόπιους. Να αναζητήσω μόνος μου τα μυστικά του νησιού. Να οδηγήσω σε όσο το δυνατόν περισσότερους δύσβατους χωματόδρομους που πολλές φορές δεν έβγαζαν πουθενά. Να ανακαλύψω μικρές παραλίες και ακτές, όχι για "τα μπάνια" αλλά για την ομορφιά τους.
Να περπατήσω στα δρομάκια της. Και να ανακαλύψω ή να βρω, όσα δεν είναι πάντα προφανή και δεν τα λένε οι οδηγοί και το κάθε tripadvisor που απευθύνεται στις μάζες. Αλλά ακόμη και στα προφανή, να περιμένω για ώρες πολλές, ακίνητος, χωρίς να φείδομαι τον χρόνο, μέχρι ο τόπος να μιλήσει αλλιώς.
Και όπως συμβαίνει πάντα, ένας τόπος -όταν τον σέβεσαι- σε ανταμείβει κι αυτός.
Μύρινα: το Κάστρο στη δύση. Λήψη διάρκειας 6' λεπτών μετά από αναμονή 45' λεπτών. Το φτωχό facebook δεν μπορεί να αποδώσει στις μικρές του διαστάσεις την ομορφιά του τόπου. Στην πλήρη διάσταση αυτής της φωτογραφίας (που λόγω τρόπου λήψης φτάνει μέχρι και τα τα 90mpx) φαίνονται στο βάθος το όρος Άθως στο Αγ. Όρος, ενώ είναι εκπληκτική η λεπτομέρεια ακόμη και στα τραπεζάκια κάτω απ΄τα φώτα. Με αναμονή κι υπομονή φωτογραφίζονται οι τόποι.
Φωτογραφίες μου βρίσκονται στο https://larios.photos
