Συγκεκριμένα, σε ανάρτησή του έγραψε:
Λήμνος παραλία Κέρος. Η παραλία των σερφάδων.
Την καντίνα του Βαγγέλη μας την είχαν συστήσει για φαγητό.
Στη μέση του πουθενά, κάτω από τα πευκόδεντρα, ο Βαγγέλης έχει στήσει εδώ και 10 χρόνια μια υπέροχη κατάσταση χωρίς πολυτέλειες και δηθενιές, με απόλυτο σεβασμό στη φύση, σημείο αναφοράς στην Κέρο με εξαιρετικό σπιτικό φαγητό.
Ο κατάλογός έχει πέντε πράγματα, όσα χρειάζονται. Φρεσκοκομμένη χωριάτικη, τηγανητές πατάτες, κεφτεδάκια, τζατζίκι και 2-3 ακόμη επιλογές. Ο άσσος στο μανίκι η παγωμένη μπύρα σερβιρισμένη στα έξτρα παγωμένα ποτήρια κατευθείαν από την κατάψυξη.
Σεμνός, λιγομίλητος άνθρωπος ο Βαγγέλης. Όλη η οικογένειά του δουλεύει στην επιχείρηση. Με το που φτάνεις δεν τάζει πολλά. Όταν έχει πολύ κόσμο (συνήθως έχει) σε ενημερώνει ότι θα υπάρχει καθυστέρηση γιατί όλα βγαίνουν από το τηγάνι εκείνη την ώρα.
Ακριβώς αυτό που θέλεις στη μέση του καλοκαιρού. Σπιτικό φαγητό, σκιά κάτω από τα πεύκα, χαμόγελο, όλα χαλαρά. Ό,τι σου λείπει από το τραπέζι, αναψυκτικά, νερά αν θες τα παίρνεις από το ψυγείο. Σα να ‘σαι σπίτι σου.
Το φαγητό ήταν όντως υπέροχο. Με το που πλήρωναν τον λογαριασμό τα υπόλοιπα τραπέζια, τον είδαμε να πηγαινοφέρνει κάτι πεπόνια. Περίμενα τη σειρά μας.
«Είναι από τον μπαξέ μου. Συγνώμη που δεν προλαβαίνω να σας το κόψω».
Ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Το κέρασμα δεν είναι γνωστό στις περισσότερες χώρες εκτός Ελλάδας κι είναι αυτό που κλέβει την παράσταση. Φιλοξενία το λέμε εδώ. Κι η φιλοξενία βασικά αγάπη είναι, αγάπη κερασμένη. Στα σεμινάρια το λένε και customer experience (πελατειακή εμπειρία). Στην Ελλάδα το λέμε και μεράκι. Και δεν μεταφράζεται μονολεκτικά στα αγγλικά. Είχα ψάξει σε ένα λεξικό να δω πως το μεταφράζουν οι ξένοι. Λοιπόν: “to put a bit of yourself in everything you are doing”. (μτφ να βάζεις ένας μέρος του εαυτού σου σε ό,τι κι αν κάνεις)
Το πεπονάκι μας το έκοψαν το βράδυ στο ξενοδοχείο κι ήταν όντως υπέροχο.
Μέλι τα πεπονάκια σου Βαγγέλη.
Όπως και το φαγητό σου.
Πιο πολύ όμως το μεράκι σου.
