Όπως αναφέρει ο κ. Βελβές:
«Τέχνη.. ο κόσμος των παιδιών.
Η τέχνη ... Η τέχνη βρίσκεται παντού. Στις ψυχές μας, στο μυαλό μας, στην καθημερινότητά μας. Είναι βασικό μας στοιχείο, συνυπάρχουμε με αυτό, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο. Οι ιδέες μας, ο τρόπος ζωής μας, οι απόψεις μας, τα ρούχα που φοράμε, τα αμάξια που οδηγούμε, η μουσική που ακούμε, οι ταινίες που βλέπουμε, το φαγητό που τρώμε, το χωριό και η πόλη που μένουμε, είναι επιστήμη μαζί με.. τέχνη! Και σίγουρα οι μεγάλοι το ξεχνάμε μερικές φορές, αλλά πάντοτε θα υπάρχουν τα παιδιά, κόσμοι μεγάλοι και ατελείωτοι, δίχως όρια και αυταπάτες, κλεισμένοι μέσα σε μικρά σώματα, για να μας το θυμίζουν. Είναι αυτά που πάντα θα σου πουν αυτό που σκέφτονται, αυτά που θα αγαπήσουν χωρίς “αλλά”, που θα αφήσουν τα μάτια τους να λάμψουν μπροστά στο δικό μας προβληματισμένο και γεμάτο αμφιβολία βλέμμα. Ρώτα αυτά. Θα σου μιλήσουν για το νόημα της ζωής ξεκάθαρα. Θα σου πουν για τα όνειρα που εμείς κοροϊδεύουμε πια, θα σου δείξουν κόσμους αλλιώτικους απ’ τους δικούς μας, ξεχασμένους, χωρίς σκοτούρες και πρέπει. Χωρίς φόβο για το μετά και το αύριο. Γιατί το αύριο δεν υπάρχει. Είναι μια ψευδαίσθηση που την κατασκευάσαμε εμείς οι ανώριμοι, εμείς οι μεγάλοι ξερόλες.
Εννέα χρόνια δουλεύω ως εικαστικός παρέα με τους μικρούς αυτούς καλλιτέχνες και κάθε χρόνο κατανοώ όλο και καλύτερα τι πάει λάθος με εμάς τους μεγάλους. Τη λύση για την ευτυχία μας την δίνουν δωρεάν, αλλά εμείς πάντα θα είμαστε στριμωγμένοι στις αέναες σκέψεις μας, στους κανόνες και τις φιλοδοξίες που μας γεμίζει η καθημερινότητα. Είμαστε το τρένο στις ράγες. Τα παιδιά είναι τα ποδήλατα τριγύρω. Αυτή ακριβώς είναι η απάντηση. Η ελευθερία του νου. Των συναισθημάτων. Η απλότητα. Έχουμε ξεχάσει να είμαστε απλοί. Εκεί βρίσκεται όλο το νόημα. Η απλότητα φαντάζει λίγη στο μυαλό μας και επιλέξαμε με τον καιρό την πολυπλοκότητα. Το μυαλό αγκομαχάει και η ψυχή μας σέρνεται, σκεφτόμαστε ακόμα πιο περίπλοκα για να του δώσουμε ώθηση να πετάξει, αλλά μάταια..
Η τέχνη λοιπόν.. είναι η ενσάρκωση της ελευθερίας αυτής σε μία και μόνο λεξούλα. Τα πέντε αυτά γράμματα που οι μικροί μας μάστορες κατανοούν καλύτερα απ’ όλους. Είναι η ίδια τους η σκέψη που παίρνει φτερά. Είναι η προέκταση της ύπαρξής τους. Το ερέθισμα που τα κάνει να κοιτάζονται στον καθρέφτη της φωτεινής τους ψυχής, είναι η πιο γλυκιά παρέα και η γνωριμία με τον εαυτό τους. Είναι το φως που τα κάνει να είναι ο ε-αυτός τους, αυθεντικά, δυνατά, με όνειρα και σκοπό ψυχής σε αυτή τη γλυκόπικρη πραγματικότητα..
Και φέτος λοιπόν νιώθω ευλογημένος που δούλεψα σε δύο υπέροχα σχολεία, παρέα με ωραίους ανθρώπους και έκλεισε αυτή η περίεργη χρονιά με δύο πολύχρωμες τοιχογραφίες. Ο μακρόστενος δράκος στο 3ο ΔΣ Μύρινας και ο πιο στρογγυλεμένος στο ΔΣ Αγίου Δημητρίου! Μάθαμε αρκετά και έχουμε να μάθουμε και να κάνουμε άλλα τόσα. Ευχαριστώ από καρδιάς Την Κα. Χρυσούλα Κουκουνάρη διευθύντρια του 3ου ΔΣ Μύρινας και την Κα. Ευθυμία Αναστασίου διευθύντρια του ΔΣ Αγ. Δημητρίου για την άψογη συνεργασία μας και φυσικά τους συναδέλφους αλλά και τους υπέροχους μαθητές που ήταν στο πλάι μου για άλλη μια χρονιά, στο πανέμορφο αυτό ταξίδι της Τέχνης.
Τάσος Βελβές».
Από την πλευρά τους οι κυρίες Αναστασίου και Κουκουνάρη ανταποδίδουν τις ευχαριστίες στον κ. Βελβέ:
«Σαν Διευθύντρια του Δ.Σ Αγίου Δημητρίου θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον εκπαιδευτικό Εικαστικών, κ. Βελβέ Αναστάσιο, για την αγαστή συνεργασία σε μία δύσκολη διδακτική χρονιά, για τη δημιουργικότητά, την προσφορά και το ήθος του. Απέδειξε έμπρακτα, πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος του δασκάλου στη συνάντηση του παιδιού με την τέχνη.
Άλλωστε για τον καλλιτέχνη δάσκαλο ισχύουν οι νόμοι της τέχνης, της δημιουργίας, της φυσικότητας, της εσωτερικής διάθεσης. Αυτοί είναι που του ανοίγουν το δρόμο.
Ήταν ιδιαίτερη χαρά για εμένα να συνεργαστώ με έναν εκπαιδευτικό που αγαπάει τη δουλειά του , που θέλει το παιδί ευτυχισμένο μέσα σε ένα δραστικό σχολείο, και δημιουργεί τις συνθήκες, ώστε οι μαθητές να έρθουν σε επαφή με την καλλιτεχνική πράξη, να αποκτήσουν θετική διάθεση για την τέχνη, δεξιότητες και γνώσεις που ενισχύουν το ενδιαφέρον τους για την τέχνη, ώστε το ενδιαφέρον αυτό να εδραιωθεί και να έχει διάρκεια σε όλη τους τη ζωή.
Εύχομαι ολόψυχα στον Τάσο να συνεχίσει το όμορφο ταξίδι του στην τέχνη, έχοντας συνταξιδιώτες τις όμορφες ψυχές που αγγίζει μέσα από αυτήν - ξεσηκώνοντας τες με τον τρόπο του - και αυτό είναι το σπουδαίο.
Η Διευθύντρια του Δ.Σ Αγίου Δημητρίου
Αναστασίου Ευθυμία».
«Είναι υπέροχο να συνεργάζεσαι με εκπ/κούς που αγαπάνε τη δουλειά τους, παθιάζονται με την τέχνη και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμπνεύσουν τους μικρούς μαθητές να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν, δημιουργώντας.
Ευχαριστούμε Τάσο για τη φρεσκάδα ,την όρεξη και τον αέρα της αισιοδοξίας και του πολιτισμού που έφερες στο σχολείο μας μαζί με τους μικρούς μαθητές μας.
Καλό καλοκαίρι!
Κουκουνάρη Χρυσούλα,
Διευθύντρια 3ου Δ.Σ Μύρινας»
