Βέβαια, για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική και εξυπηρετεί κάθε φορά τις ιδιοληψίες και τα συμφέροντα του ομιλούντα, καθώς ναι μεν βρέθηκαν στην αίθουσα του Μαρούλα πάνω από 250 άτομα, ναι μεν συμφώνησαν ότι η υγεία στη Λήμνο πάσχει σε όλους τους τομείς, ναι μεν υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για τοποθέτηση από πολλούς φορείς, όμως δεν κατάφεραν να αποφασίσουν τον ακριβή τρόπο δράσης και επίσης περίσσευε το κομματικό στοιχείο.
Μάλιστα, υπήρξε προς το τέλος της συζήτησης και ένταση μεταξύ των παρευρισκομένων ιατρών, αφού ο καθένας προσπαθούσε να επιρρίψει ευθύνες για την κατάσταση σε πάντα σε άλλους... κυβερνήσεις, γιατρούς, κλίκες...
Ιδιαίτερη στιγμή, η ομιλία μιας 43χρονης καρκινοπαθούς, η οποία μίλησε για το πώς βιώνει την όλη κατάσταση του νοσοκομείου.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως από την όλη συζήτηση υπήρξαν και θετικά, όπως η καταγραφή γενικότερα της κατάστασης στο νησί, όπως η υποστελέχωση του νοσοκομείου, η έλλειψη ΚΕΠΑ, ΤΟΜΥ, οικογενειακού γιατρού και πάρθηκε η απόφαση να δημιουργηθεί μια ομάδα πίεσης, με εκπροσώπους από όλους τους φορείς που δήλωσαν ενδιαφέρον, ώστε να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης και διεκδίκησης της κάλυψης των κενών.