Παλιότερα αποτελούσε για τους κατοίκους του νησιού την πηγή άλατος, το οποίο ήταν απαραίτητο για τη συντήρηση των τροφίμων (τυριών, κρεάτων, ψαριών, λαχανικών) και για την κατεργασία των δερμάτων.
Τους καλοκαιρινούς μήνες ξεκινούσαν καραβάνια από τα διάφορα χωριά της Λήμνου με ζώα για τη συλλογή του αλατιού. Για να αποφύγουν τη ζέστη η εργασία αυτή, η οποία συνεχιζόταν ως τις τελευταίες δεκαετίες, γινόταν τις νύχτες με φεγγάρι για να βλέπουν και πριν φωτίσει. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι και στις μέρες μας, ίσως σε μικρότερη κλίμακα.
Ίσως από μια τέτοια εικόνα εμπνεύστηκε ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, όταν βρισκόταν εξόριστος στο Κοντοπούλι το 1948, το στίχο από τα "Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας":
"Λιγνά κορίτσια στο γιαλό μαζεύουνε τ’ αλάτι...".
Πληροφορίες από Βικιπαίδεια
Βίντεο: Aerialproductions.gr
