Το ανωτέρω κείμενο, που προέρχεται από το μυθιστόρημα Πήραν την Πόλη, πήραν την... (Κέδρος 1996), περιλαμβάνεται στη συλλογική έκδοση της Εταιρείας Συγγραφέων Τόποι της Λογοτεχνίας (εκδόσεις Καστανιώτη, 2015).
Μαρία Λαμπαδαρίδου - Πόθου
Ες Λήμνον φιλτάτην
Πετούσα πάνω στο άσπρο μου άλογο, κάλπαζα σαν τον άνεμο τον μυροβόλο σε όλη τη Λήμνο, στην Ηφαιστία, την εγκαταλειμμένη πολιτεία με τους μαρμάρινους ναούς που ερειπώνονταν στη μοναξιά τους, στο ήρεμο Πτέριν, στο Καβείριο, όπου πλανιέται ακόμα τις νύχτες η σκιά του Φιλοκτήτη, στη Μύρινα με το ναό της Άρτεμης τον καλλιμάρμαρο. Χρόνους επτά περιπλανιόμουν και περίμενα την ώρα την καθορισμένη να πω το έχε γεια, «Έχε γεια, κυματόζωστη Λήμνος», και ήξερα πως δεν ήταν εύκολο, πονάει η πατρίδα, πονάει όταν φεύγεις. Κι όμως, ετοιμαζόμουνα σαν να τον ήθελα, να τον αποζητούσα τον πόνο, μια και βαθιά μου επίστευα πως ήτανε αυτό το ριζικό μου. Και γύμναζα το σώμα μου, βρήκα τις πηγές της δύναμης που έκρυβε, τα μυστικά του, ύστερα έμαθα την τέχνη των όπλων, να πάω να βρω τον Κωνσταντίνο Δραγάση, αυτό ήτανε το όνειρό μου, να πάω στον Μυστρά και να του πω: «Ήρθα να πολεμήσω μαζί σου...».
Φιλοξενία ιστοσελίδας Operon