Πράγματι, η ελληνική παραγωγή τροφίμων και ποτών βρίσκεται σήμερα σε καλύτερη κατάσταση παρά ποτέ, το κρασί μάλιστα είναι εκείνο που πέρασε πρώτο τη διαδικασία της πλήρους ανανέωσης. Πέρα από τις διεθνείς ποικιλίες που καλλιεργούνται με επιτυχία στα ελληνικά αμπελοτόπια, οι αμπελουργοί μας αναβιώνουν αρχαίες γηγενείς ποικιλίες και ακολουθούν τις πιο σύγχρονες διαδικασίες οινοποίησης για να παράγουν κρασιά που βραβεύονται σε διεθνείς διαγωνισμούς και έχουν πλέον βάλει την Ελλάδα στον διεθνή οινικό χάρτη. Από τα λευκά τα πιο διάσημα ελληνικά κρασιά είναι από τις ποικιλίες:
• Ασύρτικο. Μία από τις πιο σημαντικές γηγενείς ποικιλίες με καταγωγή σαντορινιά, που καλλιεργείται πλέον με επιτυχία σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη. Κυριαρχεί στον οίνο ΠΟΠ Σαντορίνη, όπως και στο γλυκό παλαιωμένο Vinsanto. Τα ηφαιστειογενή εδάφη του νησιού προσδίδουν στα κρασιά από ασύρτικο υψηλή οξύτητα, μια πολύ χαρακτηριστική ορυκτώδη γεύση και μακριά επίγευση. Αντίθετα, σε άλλες περιοχές η ποικιλία δίνει πιο απαλά και αρωματικά κρασιά.
• Μοσχοφίλερο. Από τις πιο ευγενείς ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα, καλλιεργείται στην Πελοπόννησο, κυρίως στο οροπέδιο της Μαντίνειας (λευκός ΠΟΠ Μαντίνεια), για την παραγωγή κρασιών υψηλής οξύτητας με φινετσάτα αρώματα τριαντάφυλλου, μέντας και λεμονανθών και ζωηρή γεύση. Χρησιμοποιείται επίσης σε ροζέ και αφρώδη που παράγονται στην περιοχή.
Δεκάδες είναι οι λευκές ποικιλίες που καλλιεργούνται σε όλη την Ελλάδα για την παραγωγή κρασιών είτε μονοποικιλιακών είτε από χαρμάνια διαφόρων ποικιλιών που έχουν την ικανότητα να προσδώσουν στο κρασί μεγαλύτερο αρωματικό και γευστικό πλούτο. Ανάμεσά τους οι πιο σημαντικές γηγενείς λευκές ποικιλίες, εκτός από το ασύρτικο και το μοσχοφίλερο, είναι:
• Αηδάνι. Αιγαιοπελαγίτικη ποικιλία που καλλιεργείται κυρίως στις Κυκλάδες και συμμετέχει στην παραγωγή λευκών ξηρών κρασιών και επιδορπίων οίνων που παλαιώνονται σε βαρέλι. Τους χαρίζει διακριτικά αρώματα κίτρινων φρούτων και μέτρια οξύτητα. Στη Σαντορίνη οινοποιείται συνήθως μαζί με το ασύρτικο.
• Αθήρι. Αρχαία αιγαιοπελαγίτικη ποικιλία που καλλιεργείται κυρίως στη Ρόδο. Χρησιμοποιείται στην παραγωγή του οίνου ΠΟΠ Ρόδος και σε αφρώδη κρασιά. Τα τελευταία χρόνια έχει μεταναστεύσει σε αμπελώνες της Μακεδονίας και της Χαλκιδικής και δίνει ξηρά κρασιά μέτριας οξύτητας με απαλή, ευχάριστη γεύση και λεπτά αρώματα εσπεριδοειδών.
• Ασπρούδες. Ονομα-ομπρέλα για διάφορες τοπικές ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Πελοπόννησο αλλά και στη Βόρεια Ελλάδα (ασπρούδα Σερρών).
• Βηλάνα. Παλιά χαρακτηριστική ποικιλία της Κρήτης που δίνει ευχάριστα ξηρά κρασιά με λουλουδένια και φρουτώδη αρώματα - πορτοκάλι, αχλάδι -, αλλά και αρώματα βοτάνων όπως το τσάι και το χαμομήλι.
• Βιδιανό. Εντυπωσιακή κρητική ποικιλία που δίνει λευκά ξηρά κρασιά με έντονα αρώματα βερίκοκου και ροδάκινου, γεμάτα στο στόμα, με σχετικά υψηλή οξύτητα.
• Δαφνί. Μία από τις αρχαιότερες αυτόχθονες λευκές ποικιλίες της Κρήτης, που ξεχωρίζει για το άρωμά της. Δίνει έντονα αρωματικό λευκό κρασί που θυμίζει δάφνη - από αυτή πήρε το όνομά της -, με μέτρια οξύτητα και χαμηλή αλκοόλη.
• Θραψαθήρι. Ενδιαφέρουσα κρητική ποικιλία που δίνει λευκό κρασί απαλού χρώματος, με φρουτώδη αρώματα, κυρίως ροδάκινο και πεπόνι, μέτρια οξύτητα και χαμηλή αλκοόλη.
• Κυδωνίτσα. Μία από τις σπάνιες ποικιλίες της Λακωνίας που αναβίωσε τα τελευταία χρόνια. Δίνει κρασιά με κίτρινο - πράσινο χρώμα και άρωμα κυδωνιού, στο οποίο οφείλει το όνομά της. Συμμετέχει επίσης στο χαρμάνι των λευκών γλυκών κρασιών ΠΟΠ Μονεμβασία - Malvasia.
• Λαγόρθι. Καλλιεργείται κυρίως στην Αχαΐα και στα Ιόνια Νησιά και δίνει κρασιά που διακρίνονται για τη φρεσκάδα και την κομψότητά τους, με ανθικά αρώματα και ορυκτώδεις νότες, ζωηρή οξύτητα, χαμηλή αλκοόλη και ελαφρύ σώμα.
• Μαλαγουζιά. Φίνα λευκή ποικιλία που καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Δίνει πλούσια κρασιά με σύνθετα αρώματα λουλουδιών, λευκόσαρκων φρούτων και βοτάνων, με σχετικά χαμηλή οξύτητα, υψηλό αλκοόλ και μακρά επίγευση. Από μαλαγουζιά παράγονται επίσης γλυκά κρασιά.
• Moνεμβασιά. Είναι η βασική ποικιλία του ιστορικού οίνου της Λακωνίας ΠΟΠ Μονεμβασία - Malvasia. Πατρίδα της είναι η Λακωνία, καλλιεργείται όμως σχεδόν αποκλειστικά στην Πάρο, όπου, αν και λευκή ποικιλία, συμμετέχει στην παραγωγή λευκών, ερυθρών και γλυκών κρασιών ΠΟΠ Πάρος.
• Μοσχάτο. Μεγάλη και διάσημη οικογένεια σταφυλιών με διάφορα ονόματα που καλλιεργούνται σε όλες σχεδόν τις αμπελουργικές χώρες. Το μοσχάτο λευκό καλλιεργείται κυρίως στη Σάμο, τη Ρόδο, την Κεφαλονιά και την Πάτρα και χαρίζει ξηρά αλλά και εκλεκτά γλυκά κρασιά. Στις αρχές του 20ού αιώνα το μοσχάτο Αλεξανδρείας εγκλιματίστηκε άριστα στη Λήμνο, όπου παράγονται το ΠΟΠ Μοσχάτο Λήμνου και ΠΟΠ Λήμνος. Δίνει μια μεγάλη ποικιλία κρασιών, από παλαιωμένα γλυκά έως φρέσκα, ξηρά, φρουτώδη και κάποια αφρώδη, που όλα ξεχωρίζουν για τα εντυπωσιακά αρώματά τους. Το μοσχάτο Σπίνας καλλιεργείται στην Κρήτη και δίνει φίνα κρασιά με εκρηκτικό άρωμα.
• Ντεμπίνα. Γηγενής ποικιλία της Ζίτσας στην περιοχή των Ιωαννίνων για την παραγωγή φρέσκων, ξηρών και αφρωδών κρασιών, με έντονη φρεσκάδα, αρώματα φρούτων, κυρίως μήλου, στο ΠΟΠ Ζίτσα και αρώματα μπισκότου στα αφρώδη και τα ημιαφρώδη.
• Πλυτό. Γηγενής κρητική ποικιλία που αναβιώνει τα τελευταία χρόνια και δίνει κρασιά με ελαφρύ λεμονάτο στόμα.
• Ροδίτης. Μια ποικιλία που συναντάται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας με αρώματα κυρίως φρουτώδη. Αν καλλιεργείται σε πεδινό αμπελώνα, δίνει κρασιά με χαμηλή έως μέτρια οξύτητα, αντίθετα στα ορεινά έχουν αρκετά υψηλή οξύτητα, μέτριο αλκοόλ και όγκο.
• Ρομπόλα. Από τις πιο κομψές ελληνικές ποικιλίες που καλλιεργείται κυρίως στην Κεφαλονιά και από την οποία παράγονται τα κρασιά ΠΟΠ Κεφαλονιά, με αρώματα φρούτων, λουλουδιών, ορυκτώδεις νότες και χαρακτηριστική μακρά επίγευση.
• Σαββατιανό. Ιστορική ποικιλία του αττικού αμπελώνα που καλλιεργείται επίσης σε ολόκληρη την Κεντρική Ελλάδα και μαζί με τον ροδίτη χρησιμοποιείται βασικά στην παραγωγή της ρετσίνας. Δίνει ξηρά κρασιά με αρώματα χόρτου και νότες κίτρινων φρούτων και λουλουδιών.
Πηγή: Τα Νέα
