Δύο ετήσιες υποτροφίες από το «New York Conservatory for Dramatic Arts», της άνοιξαν το δρόμο να ζήσει το εφηβικό όνειρό της για σπουδές στη Νέα Υόρκη.
«Ξεκίνησα με την έρευνα για τις σπουδές στην Αμερική. Προετοιμάστηκα για ένα χρόνο… Τον περασμένο Απρίλιο ήρθα για να δώσω οντισιόν σε σχολές που με ενδιέφεραν. Με δέχτηκαν, πήρα δύο μεγάλες υποτροφίες -ευτυχώς- γύρισα Ελλάδα, ορκίστηκα στο Πανεπιστήμιο, ξενοίκιασα τη γκαρσονιέρα μου στα Εξάρχεια, γέμισα τις βαλίτσες μου και… να ‘μαι!», δήλωσε στον «Ε.Κ.», στον οποίο μίλησε για τις εντυπώσεις της ως κάτοικος πλέον Νέας Υόρκης, την προσαρμογή της, αλλά και τους ομογενείς, καθώς μένει στο Ντίτμαρς της Αστόριας, όπου «μυρίζει» Ελλάδα, όπως είπε.
Ο χώρος των ΜΜΕ δεν της είναι άγνωστος. Αποφοιτώντας με άριστα από τη Γεννάδειο Σχολή, έδωσε πανελλήνιες και πέρασε με υψηλή βαθμολογία στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ορκίστηκε το καλοκαίρι, ενώ ήδη είχε τελειώσει και τη δραματική σχολή της «Μαίρης Τράγκα Βογιατζή». Εχει γράψει κείμενα για παραστάσεις, έχει αρθρογραφήσει, έχει συνεργαστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ μεγάλη της αγάπη, όπως τόνισε, είναι η σκηνοθεσία.
Εφτασε στη ΝΥ τέλη Αυγούστου, με ορίζοντα παραμονής «άγνωστο». «Το πρόγραμμα σπουδών που παρακολουθώ εδώ είναι 2ετές και μετά δικαιούμαι από το αμερικανικό κράτος έναν επιπλέον χρόνο για να δουλέψω στον τομέα μου. Από εκεί και πέρα, αν τα καταφέρω και κλείνω δουλειές ως ηθοποιός θα μπορέσω ενδεχομένως να βγάλω επαγγελματική βίζα…», ανέφερε η Φλάβια.
Οσο για το πόσο αλλάζει η Νέα Υόρκη όταν επιστρέφεις ως κάτοικος, επεσήμανε: «Στην ΝΥ είχα έρθει άλλες τρεις φορές. Είναι πολύ διαφορετικά να έρχεσαι ως τουρίστας. Ετρωγα σε εστιατόρια, πήγαινα συνέχεια βόλτες, σε παραστάσεις, σε μουσεία σε μπαρ… Τώρα, όλα αυτά έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Η καθημερινότητα εδώ είναι πολύ απαιτητική… όλα κινούνται γρήγορα, όλοι ‘τρέχουν” και η ‘dolce vita” είναι ακριβή. Το πρόγραμμα τώρα λέει: κάθε μέρα, όλη μέρα σχολή. Πολύ διάβασμα, εργασίες, πρόβες, γυμναστήριο».
«Αυτό που μου αρέσει πολύ εδώ είναι τα πάρκα και το πώς τα αξιοποιούν. Αυτό που δεν απολαμβάνω καθόλου ως κάτοικος είναι το Μετρό. Μπορεί να είναι 24ωρο, αλλά επειδή είναι παλιό κάνουν συνέχεια έργα με αποτέλεσμα οι καθυστερήσεις να είναι μεγάλες», πρόσθεσε.
Και σχετικά με την προσαρμογή; «Νομίζω αυτό που μου πήρε πολύ καιρό να συνηθίσω είναι το γεγονός πως εδώ όλα τα μεγέθη (κιλά, μήκος, ύψος, βαθμούς…) είναι σε διαφορετικές μονάδες μέτρησης… Ακόμη στο σούπερ μάρκετ κάνω δύο ώρες -χωρίς υπερβολή- να διαλέξω τι θα πάρω γιατί η ποικιλία είναι τεράστια… Αλλά και σε ζητήματα απελευθέρωσης, είναι πολύ διαφορετικά από την Ελλάδα», απάντησε.
Εκείνο δε που την «σόκαρε» περισσότερο ήταν ότι «το κάπνισμα απαγορεύεται σχεδόν παντού και όλοι το σέβονται αυτό. Εγώ το έκοψα πέντε μέρες αφότου ήρθα…».
Σε σχέση με την υποκριτική, είπε πως αυτό που της αρέσει στη Νέα Υόρκη είναι «η απόλυτη συνέπεια, οργάνωση και πειθαρχία από όλους, η οποία ούτε εκβιάζεται ούτε ζητείται, θεωρείται δεδομένη… Δεν θέλω να παρεξηγηθώ σε αυτά που λέω. Είμαι πολύ ευχαριστημένη από την εκπαίδευσή μου στην Ελλάδα. Εμαθα πολλά πράγματα τα οποία με οδήγησαν εδώ… Θεωρώ το επίπεδο της ελληνικής εκπαίδευσης πραγματικά υψηλό. Αυτό που με ενοχλεί είναι η νοοτροπία ορισμένων -δυστυχώς είναι αρκετοί για να επηρεάσουν το σύστημα- ότι η χαλαρότητα, η ασυνέπεια, οι κολακείες, η κατάχρηση της εξουσίας, οι δημόσιες σχέσεις, είναι ο ιδανικός τρόπος για να πας μπροστά… Ομως, η δουλειά πρέπει να μιλάει από μόνη της… θεωρώ ότι η ποιότητα σπουδών εδώ δεν είναι απαραίτητα καλύτερη από ό,τι στην Ελλάδα… απλώς εδώ την εκπαίδευση την παίρνουν πιο πολύ στα σοβαρά…».
Για την επαφή της με άλλους Ελληνες στη Νέα Υόρκη, είπε πως: «Μαζευόμαστε σε σπίτια και αναπολούμε ωραίες στιγμές από την πατρίδα, τρώμε ελληνικά φαγητά, κλαιγόμαστε για το πόσο μας λείπει η Ελλάδα… Επίσης στην γειτονιά έχω γνωρίσει πολλούς ομογενείς οι οποίοι ζουν χρόνια εδώ. Αυτό που με συγκινεί πολύ στη στάση τους είναι πως παρότι οι ίδιοι δεν ζουν στην Ελλάδα πια, και ορισμένοι από αυτούς έχουν να την επισκεφτούν πολλά χρόνια..
Αυτό που με συγκινεί πολύ στη στάση τους είναι πως παρότι οι ίδιοι δεν ζουν στην Ελλάδα πια, και ορισμένοι από αυτούς έχουν να την επισκεφτούν πολλά χρόνια, αγωνιούν να μάθουν για την κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας και την πονάνε πραγματικά».
Σχετικά με το αν θα έμενε για πάντα στις ΗΠΑ, απάντησε: «Θεωρητικά ο στόχος είναι να παραμείνω εδώ και να παλέψω για ένα καλύτερο μέλλον. Παρόλα αυτά δεν αποκλείω τελικά το να γυρίσω πίσω. Το σημαντικό για μένα είναι να εξελισσόμαστε και να προχωράμε στη ζωή. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το πού βρίσκεσαι. Δεν είμαι από αυτούς που έφυγαν από την Ελλάδα και την βρίζουν, ούτε έχω σκοπό να γυρίσω πίσω και να γκρινιάζω συνέχεια ότι ‘έξω είναι καλύτερα”. Αν γυρίσω θα ήθελα πολύ να μοιραστώ αυτά που μαθαίνω εδώ και να βοηθήσω όσο μπορώ κι εγώ στην εξέλιξη του τόπου».
Εξάλλου, όπως διευκρίνισε, στη σχολή της «για την Ελλάδα λένε όλοι τα καλύτερα. Εχουν πολύ θετική γνώμη για όλη την Ευρώπη… για την κουλτούρα, τις πόλεις και τους ανθρώπους… Κάθε φορά που τους λέω ότι είμαι μισή Ελληνίδα και μισή Ιταλίδα μόνο που δεν τσιρίζουν από τον ενθουσιασμό τους. Πρέπει να έχω καλέσει το μισό Μανχάταν στη Λήμνο, από όπου είναι η καταγωγή της μητέρας μου, για το επόμενο καλοκαίρι…».
Πηγή: Γιάννης Σοφιανός / Εθνικός Κήρυξ
