20.01.2013 | 15:43
ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει καβούρι
Γράφει το πορτατίφ
-μια μέρα θα σε πάρω απ' το χέρι και θα σε πάω στο πέραμα εκεί, αφού πιούμε έναν εσπρέσο μονό σκέτο και καπνίσουμε ένα τσιγάρο στα όρθια θα πάρουμε μια βαθιά ανάσα με τέλειο συγχρονισμό κι ύστερα θα μπούμε στο ναυπηγείο μέσαμη φοβηθείς
τα έχω κανονίσει όλα
θα βρούμε τον εργάτη
τον λεωνίδα
-μέλος στο συνδικάτο μετάλλου-
-μέλος στο συνδικάτο μετάλλου-
συνεννοημένος
120 ευρώ θα μας πάρει
θα μας πάει από πίσω
είσαστε σίγουροι; θα μας ρωτήσει
είμαστε σίγουροι θα απαντήσουμε
μετά θα κοιταχτούμε
ακίνητοι
εκείνος θα βάλει τη μάσκα του με το παραθυράκι
εμείς θα πλησιάσουμε τα χείλια μας
θα κλείσουμε τα μάτια
και με το πιστολέτο του
σιγά-σιγά
θα κάνει οξυγονοκόλληση στο μέτωπό μας
μπορείς να μου κρατάς το χέρι κατά τη διάρκεια
λίγες σπίθες είναι μόνο
θες να σου πω το κόλπο;
να σκέφτεσαι πως πέφτουνε πυροτεχνήματα στην κάμερα τού κιμ κι ντούκ
σε 4 λεπτά θα έχουμε τελειώσει
στο υπόσχομαι
στο υπόσχομαι
και μετά,
μπορούμε να εξασκηθούμε στα γλωσσόφιλα
μπορούμε να πηδιόμαστε καθώς θα τρώμε το ίδιο σάντουιτς
τα βράδια θα ανταλλάζουμε ανάσες
δαγκωματιές
θα ανακατεύουμε ιδρώτα
θα ανακυκλώνουμε δάκρυα
θα ανακυκλώνουμε δάκρυα
θα εφεύρουμε επιτέλους τη μονάδα μέτρησης τής μυρωδιάς
θα πλέξουμε τις βλεφαρίδες κόμπο
θα περπατάμε σα να χορεύουμε βαλς
θα περπατάμε σα να χορεύουμε βαλς
εσύ θα γνωρίσεις τους ψιθύρους μου
εγώ θα μετρήσω τα σπασμένα αγγεία στο ασπράδι των ματιών σου
λοιπόν Ρεβέκκα, πώς σου φαίνεται;
-τόσο μοναδικό
-σαν κι εσένα
-σ' ευχαριστώ Κάιν
-πότε θα πάμε;
-μάλλον ποτέ
-γιατί;
-νομίζω δε μου ταιριάζουνε οι σιαμαίοι έρωτες, συγνώμη
-δε λες αλήθεια
-.. δε λέω
-τότε γιατί δε θες;
-φοβάμαι λίγο
-τι φοβάσαι;
-δεν ξέρω
-επειδή θα περπατάμε σαν καβούρια;
-όχι
επειδή δε θα ξανακοιτάξουμε καθρέφτες;
-όχι
-ΤΟΤΕ ΤΙ;
-δεν ξέρω
-επειδή θα περπατάμε σαν καβούρια;
-όχι
επειδή δε θα ξανακοιτάξουμε καθρέφτες;
-όχι
-ΤΟΤΕ ΤΙ;
-δεν έχω δει ποτέ το μέτωπό σου.
Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
