Η έρευνα, η πρώτη του είδους της στην Ελλάδα, εκπονήθηκε από το Τμήμα Ωκεανογραφίας και Θαλασσίων Βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, σε συνεργασία με το Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και χαρτογραφεί την προσβασιμότητα των ακτών, αποτιμώντας ταυτόχρονα την οικονομική αξία της προσβάσιμης παράκτιας αναψυχής.
Σύμφωνα με τα βασικά ευρήματα της μελέτης:
• Το 64% των συμμετεχόντων που χρησιμοποιούν αμαξίδιο χαρακτήρισε την προσβασιμότητα στις ελληνικές ακτές ως κακή ή πολύ κακή.
• Το 82% δήλωσε ότι μια βελτίωση στις υποδομές θα βελτίωνε σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.
• Οι λέξεις που συσχέτισαν περισσότερο με την έννοια της προσβασιμότητας ήταν «ισότητα» (28%) και «ελευθερία» (24%).
Η οικονομική διάσταση του ζητήματος είναι εξίσου εύγλωττη: η ετήσια αξία της αναψυχής για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες στις παραλίες της χώρας εκτιμάται στα 237 εκατομμύρια ευρώ, με τις απώλειες λόγω ελλιπούς προσβασιμότητας να φτάνουν τα 57 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Από τις 2.573 καταγεγραμμένες παραλίες της χώρας, μόλις οι 322 διαθέτουν ειδική ράμπα, και μόνο το 11% αυτών προσφέρει πλήρες σύνολο υποδομών, δηλαδή θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ, τουαλέτες, αποδυτήρια, σκιερά σημεία και προσβασιμότητα έως τη θάλασσα.
Η μελέτη υπογραμμίζει τις μεγάλες γεωγραφικές ανισότητες στην κατανομή των υποδομών, ακόμα και σε περιοχές με υψηλό τουρισμό όπως η Αττική και η Κεντρική Μακεδονία.
Επιπλέον, αποδεικνύει μέσω ανάλυσης κόστους-οφέλους ότι η επένδυση σε προσβάσιμες υποδομές είναι οικονομικά βιώσιμη, αφού το κόστος αποκλεισμού αντιστοιχεί στην εγκατάσταση έως και 560 νέων ραμπών.
Η μελέτη υπογράφεται από τους:
Βαλεντίνη Σταματιάδου, Στέλιο Κατσανεβάκη, Αντώνη Μαζάρη, Αντώνη Βελεγράκη και Θοδωρή Χαλαζά.
Το πλήρες κείμενο είναι διαθέσιμο εδώ.
Η έρευνα καταδεικνύει με στοιχεία πως η επένδυση στην ισότητα μπορεί να επιστρέψει όχι μόνο αξιοπρέπεια στους πολίτες, αλλά και έσοδα στις τοπικές κοινωνίες!
Ας θυμόμαστε, η προσβασιμότητα δεν είναι πολυτέλεια, είναι υποχρέωση και δείκτης πολιτισμού μιας κοινωνίας!
