Το νερό είναι το πολυτιμότερο αγαθό και δεν νοείται οποιαδήποτε μορφή ζωής χωρίς την παρουσία του. Ακόμα και στο διάστημα οι αστροναύτες ερευνούν την παρουσία νερού σε μακρινούς πλανήτες για να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη ζωής. Πως θα πετύχει λοιπόν κανείς τουριστική ανάπτυξη χωρίς την επάρκεια νερού; Και δεν αρκεί μόνο αυτό. Το νερό που παρέχεται θα πρέπει να είναι κατάλληλο για ανθρώπινη χρήση. Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη σύγχυση στο σημείο αυτό. Πολλοί ρωτούν εσφαλμένα εάν το νερό είναι πόσιμο. Θεωρούν ότι ακόμα και εάν δεν είναι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή φαγητού, το πλύσιμο των λαχανικών αλλά και την ατομική υγιεινή. Λάθος. Βάση της υπάρχουσας νομοθεσίας, το νερό που χρησιμοποιείται στο σπίτι θεωρείται νερό «οικιακής χρήσης» είτε χρησιμοποιείται ως πόσιμο είτε για πλύσιμο λαχανικών είτε για παρασκευή φαγητού είτε για ατομική υγιεινή. Νερό που δεν πίνεται δεν είναι κατάλληλο για τίποτα από τα παραπάνω. Και μπορεί να αποτελέσει μια υγειονομική βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή… Ας μην ξεχνάμε τι έγινε πρόσφατα στο Θεσσαλικό κάμπο με τις καταστροφικές πλημμύρες. Ανυπολόγιστες καταστροφές και μεγάλη έλλειψη φρέσκου νερού. Εικόνες με νεκρά ζώα να επιπλέουν στα πλημμυρισμένα χωράφια έπαιζαν καθημερινά στα δελτία ειδήσεων. Με αγωνία δημοσιογράφος σε γνωστό τηλεοπτικό σταθμό ρωτούσε την Υφυπουργό Υγείας εάν το νερό που δεν είναι πόσιμο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πλυθεί κάποιος, να ετοιμάσει φαγητό κλπ. Και η απάντηση που έλαβε ήταν σαφής, όπως αναφέραμε παραπάνω, ότι νερό που δεν είναι πόσιμο δεν κάνει για όλα τα άλλα. Τα μικρόβια πολλαπλασιάζονται εκθετικά. Αυτό σημαίνει ότι σε είκοσι λεπτά το ένα μικρόβιο πολλαπλασιάζεται σε δύο, τα δύο σε τέσσερα, τα τέσσερα σε οκτώ κ.ο.κ Για αυτόν ακριβώς το λόγο ο έλεγχος των μικροβίων στο νερό, σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, θα πρέπει να γίνεται εντός 18 ωρών, ούτε καν 24ώρο. Εάν υπερβεί το παραπάνω χρονικό όριο το αποτέλεσμα θεωρείται ως αναξιόπιστο. Εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα μπορούσε να προκαλέσει ένα πνιγμένος αρουραίος σε μια δεξαμενή νερού που προορίζεται να υδροδοτήσει μια κοινότητα.
Ζούμε σε μια εποχή ακραίων προκλήσεων, με την κλιματική αλλαγή να δείχνει κόκκινο. Φαινόμενα και συμπεριφορές που θεωρούνταν ακραίες και απίθανο να συμβούν, τώρα πια είναι πιθανές. Ξηρασία, πλημμύρες, καύσωνες αλλάζουν τα δεδομένα, τη συμπεριφορά της φύσης αλλά των μικροβίων. Το σίγουρο είναι ότι τα νησιά θα πιεστούν ιδιαίτερα λόγω των αλλαγών στον υδροφόρο ορίζοντα και χρειάζεται εγρήγορση και ετοιμότητα των αρχών για την διασφάλιση της δημόσια υγείας. Ο ΟΗΕ αλλά και η ΕΕ προτείνει την εφαρμογή Σχεδίων Ασφαλείας Νερού, γνωστά ως Water Safety Plans (WSP).
Η εκτίμηση είναι ότι μόνο έτσι θα εξασφαλίζεται η επάρκεια αλλά και η καταλληλότητα του νερού από τα σημεία απορροής ως και τη βρύση του καταναλωτή. Η τήρηση τους θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα αλλά και υποχρέωση των αρχών. Μήπως έχει κανείς αντίθετη άποψη;
