Μαθητές με Μ.Δ στη μητρική γλώσσα εμφανίζουν Μ.Δ και στην ξένη γλώσσα;
Πρέπει να ωθούμε ή να αποτρέπουμε ένα μαθητή με Μ.Δ να διδαχθεί μια ξένη γλώσσα;
Ποια ξένη γλώσσα είναι προτιμότερη για παιδιά με Μ.Δ;
Είναι κάποια από τα ερωτήματα που θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε μέσα από αυτό το κείμενό μας.
Πριν προβούμε σε αυτό, θα υπενθυμίσουμε, για ακόμη μια φορά, τι εννοούμε με τον όρο Μ.Δ.
Μαθησιακές Δυσκολίες
Όπως έχουμε αναφέρει σε προγενέστερο κείμενό μας οι Μ.Δ είναι μια ομάδα διαταραχών που εκδηλώνονται με σημαντικές δυσκολίες στην απόκτηση και χρήση ικανοτήτων άμεσα σχετιζόμενες με τις ακαδημαϊκές δεξιότητες όπως είναι η ανάγνωση, η γραφή και η μαθηματική σκέψη.
Συνοπτικά, ένας μαθητής με Μ.Δ, είθισται να δυσκολεύεται:
στην ανάγνωση: Ο ρυθμός ανάγνωσής του είναι αργός, κομπιαστός ή συλλαβιστός, ενώ, συχνά αντικαθιστά λέξεις και γράμματα.
στην γραφή: Παραλείπει ή προσθέτει γράμματα και συλλαβές. Κολλάει τις λέξεις μεταξύ τους ή δεν ¨πατάει¨ πάνω στις γραμμές. Αντιστρέφει γράμματα. Επιπλέον, αναφορικά με την παραγωγή λόγου, συνήθως, τα γραπτά του υπολείπονται νοήματος ή και αλληλουχίας νοημάτων.
Οι παραπάνω δυσκολίες εμφανίζονται, συνήθως, αθροιστικά ή ορισμένες από αυτές και κατά την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Τουτέστιν ότι μαθητές με Μ.Δ στην μητρική γλώσσα παρουσιάζουν Μ.Δ και στην ξένη γλώσσα.
Ποια πρέπει να είναι, λοιπόν, η στάση των γονέων παιδιών με Μ.Δ απέναντι στην εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, δεδομένης της άρρηκτης σχέσης τους;
Την απάντηση θα μας τη δώσει το ίδιο το παιδί. Αν το παιδί μας αγχώνεται, αρνείται ή και απογοητεύεται από την αδυναμία του να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ξένης γλώσσας τότε θα ήταν προτιμότερο η προσέγγιση της ξένης γλώσσας να γίνει με σταδιακό τρόπο. Η παιγνιώδης διδασκαλία και η πολυαισθητηριακή μέθοδος διδασκαλίας ενδείκνυνται προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ασκείται πίεση στο παιδί καθώς αυτή θα επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση του, πιθανόν και τάση εγκατάλειψης της προσπάθειας.
Η ξένη γλώσσα που θα επιλέξουμε θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην όλη διαδικασία, κι αυτό, γιατί, έχει παρατηρηθεί ότι η ιταλική και η ισπανική γλώσσα, που έχουν χαρακτηριστεί ως διαφανείς γλώσσες (δηλαδή υπάρχει στενή αντιστοιχία μεταξύ ήχων στον προφορικό λόγο και γραμμάτων στο γραπτό) είναι προτιμότερες για ένα παιδί με Μ.Δ, εν αντιθέσει με τη γαλλική και την γερμανική γλώσσα που χαρακτηρίζονται ως ημιδιαφανείς γλώσσες ή της αγγλικής που θεωρείται αδιαφανής.
Στην αγγλική γλώσσα, παραδείγματος χάριν, ο φθόγγος a προφέρεται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους: mistake, cat, lap κλπ, ομοίως και ο φθόγγος c μπορεί να προφερθεί ως κ, τσ (μαζί με το h) ή ως σ: kitchen, capital, spice κλπ. Παρατηρούμε, λοιπόν, αναντιστοιχία μεταξύ ήχων στον προφορικό λόγο και των γραμμάτων στο γραπτό λόγο, γεγονός που δυσκολεύει τους μαθητές με Μ.Δ.
Σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία κατέχει και η εξειδίκευση του εκπαιδευτικού της ξένης γλώσσας στις Μ.Δ. Όπως ο ειδικός παιδαγωγός βοηθά μέσω της διαφοροποίησης και εξατομίκευσης το μαθητή στη μητρική γλώσσα, αντιστοίχως, υπάρχουν επαγγελματίες με ανάλογη εξειδίκευση και στις ξένες γλώσσες, παράμετρος, ιδιαιτέρως, σημαντική για την επιτυχημένη εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας από τον μαθητή με Μ.Δ.
______________________________________
Η Πηνελόπη Τσακανίκα είναι Ειδική Παιδαγωγός, Απόφοιτη του Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με Μεταπτυχιακές Σπουδές στις Επιστήμες της Αγωγής- Ειδική Εκπαίδευση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
