Παρά την σοφία και το κύρος της προσωπικότητάς του, χαρακτηριστικά τα οποία τον διέκριναν, ήταν τόσο οικείος και απλός, με όλους εμάς, που μας έδινε το δικαίωμα και την τιμή να τον αποκαλούμε φίλο.
Δεν είναι δυνατόν να περιγράψω βέβαια, ούτε καν επιγραμματικά, τον αδαμάντινο χαρακτήρα του και το ζηλευτό του έργο, που αφορά την πρόοδο και την ανάπτυξη της Λήμνου, που τον δέχτηκε προσφυγόπουλο οκτώ χρονών, το 1922.
Ήρθε τότε, ξεριζωμένος με την οικογένειά του, από την γλυκιά του γεννέτηρα, την Περίσταση της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στη Λήμνο, την οποία αγάπησε με πάθος και τον αγάπησε κι αυτή.
Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Ιωάννα και απέκτησε τρία θαυμάσια παιδιά, την Όλγα, τον Κώστα και το Χρίστο.
Σπούδασε γεωπόνος γιατί η Λήμνος του, ήταν ένα νησί με πλούσια παραγωγή αγροτικών προϊόντων και ήθελε να συμβάλει στον εκσυγχρονισμό της γεωργίας και της κτηνοτροφίας της, πράγμα το οποίο κατάφερε σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Υπηρέτησε την Ελλάδα και τη Λήμνο σαν πιστός στρατιώτης, χωρίς ποτέ να έχει στο μυαλό του ιδιοτελείς σκοπούς.
Πολέμησε το 1940 στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα τους γερμανούς εισβολείς, με ηρωϊσμό και αυταπάρνηση, φέροντας το βαθμό του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού.
Με κοινή συναίνεση του ΕΑΜ και του Ιερού Λόχου, κατά την απελευθέρωση της Λήμνου από τα γερμανικά στρατεύματα, ανέλαβε Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Λήμνου.
Το 1974 πάλι η πατρίδα τον όρισε Διοικητή του Ενιαίου Νοσοκομείου, Πολιτικού και Στρατιωτικού, με το βαθμό του Έφεδρου Ταγματάρχη.
Οινοποιείο, εκκοκιστήριο βάμβακος, αναδασμοί, αγροτικοί συνεταιρισμοί, βελτιωμένες φυλές ζώων, βαμβακοκαλλιέργειες, αμπελουργία, δενδροφυτεύσεις, φυτική και ζωϊκή παραγωγή, εκπαίδευση αγροτοπαίδων, εκθέσεις ζώων και αγροτικών προϊόντων και τόσα άλλα, είναι τομείς στους οποίους έβαλε την προσωπική του σφραγίδα κατά την τριακονταετία 1950-1980. Τριακονταετία η οποία υπήρξε η χρυσή εποχή της αγροτικής ανάπτυξης της Λήμνου αλλά που δυστυχώς δεν είχε συνέχεια.
Αγάπησε το Αγρόκτημα «Μητρόπολις» και το υπηρέτησε, καταρτίζοντας μαζί με συναδέλφους του, τα καλλιεργητικά του προγράμματα για τρεις δεκαετίες, γιατί κατάλαβε από την πρώτη στιγμή τη σπουδαιότητα και τη δυναμική του, όσον αφορά την επίτευξη των στόχων που είχε βάλει.
Υπήρξε επίσης Μέλος, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Παλλημνιακού Σχολικού Ταμείου, που είναι ο διαχειριστής του Αγροκτήματος αυτού και επί των ημερών του ο Οργανισμός αυτός γνώρισε ακμή και προσφορά προς την κοινωνία της Λήμνου. Ο λόγος του κατά την παράδοση της προεδρίας του Παλλημνιακού Σχολικού Ταμείου το 1982, αποτελεί για μας πολύτιμη παρακαταθήκη.
Δεν υπήρξε κοινωνικός χώρος που να αρνήθηκε να υπηρετήσει. Στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας, ήταν Επίτροπος και για πολλά χρόνια Μητροπολιτικός Σύμβουλος του μακαριστού Παντελεήμονος. Στο χωριό της γυναίκας του το Ρωμανού, ίδρυσε την ποδοσφαιρική ομάδα «Ασπτραπή». Στο Γηροκομείο ήταν Αντιπρόεδρος από την ίδρυσή του και τέλος για τις υπηρεσίες που προσέφερε, ανακηρύχθηκε Επίτιμος Πρόεδρός του.
Ως ιστορικός και χρονικογράφος κατέγραψε τομείς της αγροτικής και όχι μόνο ζωής της Λήμνου, αφού μέχρι χθες ο τοπικός τύπος φιλοξενούσε σχετικά άρθρα του.
Πόσα άλλα άραγε, η μετριοφροσύνη του και η ταπεινότητά του δεν μας επέτρεψαν να μάθουμε?
Οι κουβέντες μαζί του ήταν ευλογία και αγαλλίαση.
Ο ευγενικός του χαρακτήρας απαράμιλλος.
Ως οικογενειάρχης ήταν υπόδειγμα.
Με τίμησε με την αγάπη και τη φιλία του, εμένα και την οικογένειά μου και γι αυτό του είμαι ευγνώμων.
Αναπαύσου εν ειρήνη αγαπημένε μας Θανάση.
Έζησες και έδωσες ζωή, πρόοδο, ευημερία και ανάπτυξη σ’ αυτό το νησί.
Η Λήμνος θα σε ευγνωμονεί αιώνια!!!
