Η έκθεση έχει τίτλο «Αιωνόβια brands» και όντως οι νεότερες εταιρείες είναι προπολεμικές, έστω και αν στο πέρασμα του χρόνου άλλες εξαγοράστηκαν, έφυγαν οι αρχικοί ιδρυτές και υπάγονται πλέον σε πολυεθνικούς ομίλους. Η έκθεση φωτογραφίας και αφίσας λειτουργεί στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι και είναι ανοικτή από τις 10.00 έως τις 22.00 σήμερα και αύριο για το κοινό.
Διοργανωτής σε αυτό το ιστορικό εταιρικό ταξίδι είναι το οικονομικό περιοδικό «The Business Review», το οποίο παράλληλα διεξάγει ένα τριήμερο συμπόσιο για να τιμηθούν οι εταιρείες που αντέχουν στον χρόνο. Οι εκδηλώσεις γίνονται υπό την αιγίδα του ΕΒΕΑ, του ΣΕΒΤ και του ΣΕΛΠΕ, καθώς και από τη Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Εστία των Μάνατζερ».
Σε μια τιμητική εκδήλωση των προϊόντων και των δημιουργών χθες απονεμήθηκαν βραβεία σε εταιρείες που μετρούν 100, 70 ή 50 χρόνια ζωής.
Ντοκουμέντα εποχής
 |
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ δύο ξαδέλφια αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν στον τομέα του γάλακτος όπου οι οικογένειές τους έχουν παράδοση από τη δεκαετία του 1930. O Κωνσταντίνος Χατζάκος και ο Χρήστος Χατζηθεοδώρου θα ιδρύσουν το 1950 τη «ΜΕΒΓΑΛ»
Πρόκειται για επιχειρήσεις οι οποίες άντεξαν στον χρόνο παρά τις αντιξοότητες, όμως η εκδήλωση γίνεται στη σκιά της δραματικής εξέλιξης για την «Ηλεκτρονική Αθηνών», η οποία είχε και αυτή πολλές δεκαετίες δημιουργικής παρουσίας στην ελληνική αγορά.
Η αφήγηση της έκθεσης γίνεται μέσα από καταχωρίσεις της εποχής και φωτογραφικά ντοκουμέντα που ξεδιπλώνουν πτυχές της ελληνικής κοινωνίας και την εξέλιξή της μέσα στον χρόνο, παράλληλα με το επιχειρηματικό πνεύμα στο πέρασμα δεκαετιών ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η εταιρεία με τις βαφές αβγών υπό την επωνυμία «Φωτεινή Μεταξά», η οποία δραστηριοποιείται από το 1855. Ιδρύθηκε την εποχή της βασιλείας του Οθωνα και μέσα στα κύματα των καιρών εξακολουθεί να λειτουργεί από την ίδια οικογένεια.
Η ιστορία της εταιρείας «Credit AE» ξεκινά το 1893, όταν ο Δημήτρης Μπερτζελέτος από τη Γορτυνία πήγε ως ψυχοπαίδι σε έναν έμπορο του Πύργου μέχρι να ανοίξει το δικό του παντοπωλείο με ελιές και σαρδέλες. Μερικά χρόνια αργότερα το μπακάλικο είχε γίνει εμπορικός οίκος και μετά την Κατοχή και την απελευθέρωση η οικογένεια ίδρυσε την «Κρεντίν ΑΕ», που λειτουργεί μέχρι σήμερα με πρώτες ύλες ζαχαροπλαστικής, μαγειρικής και αρτοποιίας.
 |
ΤΟ ΠΡΩΤΟ εργοστάσιο της «Ηβη» και η ανοικτή καρότσα με τα αναψυκτικά την εποχή του μεσοπολέμου. Ο Νικόλαος Παναγόπουλος με τις οικονομίες του από την Αίγυπτο ξεκίνησε τη μικρή βιοτεχνία στο Μαρούσι
Στην ανατολή του 20ού αιώνα στα λεγόμενα Λαδάδικα της Ομόνοιας ξεκινά και η ιστορία μιας εταιρείας η οποία συνδέθηκε με το ελαιόλαδο. Από το 1904 η εταιρεία Γιαννάκου - Καρακώστα στο εμπόριο ελαιολάδου έχει ως σύμβολό της τη θεά Αθηνά και το 1930 η «Μινέρβα» παρουσιάζει τη συσκευασία και τυποποίηση ελαιολάδου σε γυάλινο μπουκάλι. Την περίοδο εκείνη δημοσιεύονται και οι πρώτες καταχωρίσεις στον Τύπο της εποχής.
Τα λεμονάδικα, ο Ακάκιος και το θείο νέκταρ
Σε μια άλλη γωνία της Ελλάδας, την εποχή του Μεσοπολέμου, η «ΕΨΑ» συνδέεται με την πόλη του Βόλου και τα λεμόνια της Αγριάς.
Το 1922, ενώ η Ελλάδα βίωνε τα πάθη της εποχής, ο Ιωάννης και ο Γεώργιος Κοσμαδόπουλος από τη Ζαγορά αγόρασαν εκτάσεις για να λειτουργήσουν ψυγεία για την παραγωγή πάγου και τη διατήρηση φρούτων και λαχανικών. Το εργοστάσιο μάλιστα εγκαινιάστηκε αργότερα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και χάρη σε αυτό συνδέθηκε με το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος ολόκληρη η περιοχή.
Η υπερπαραγωγή λεμονιών και το πλήθος με τα λεμονάδικα από πλανόδιους Μικρασιάτες πωλητές έδωσαν το έναυσμα για την παραγωγή αναψυκτικών. Το 1937 η «ΕΨΑ» ήταν ήδη βραβευμένη στη ΔΕΘ.
Καθιέρωση
 |
TO 1855 ιδρύθηκε η εταιρεία «Φωτεινή Μεταξά» που εμπορευόταν βαφές αβγών. Το επιχειρηματικό πνεύμα στην εποχή της βασιλείας του Όθωνα
Από τις γειτονιές του Πειραιά, το μακρινό 1927, ξεκίνησε η πορεία της εταιρείας ζυμαρικών «Μίσκο». Το όνομά της οφείλεται στους δύο ιδρυτές Μιχαηλίδη και Κωνσταντίνη που έδωσαν τα αρχικά τους για το προϊόν πολλές δεκαετίες προτού καθιερωθεί η έννοια του brand name. Μεταπολεμικά τέσσερις επιχειρηματίες από τον χώρο των ζυμαρικών εξαγόρασαν και επανίδρυσαν την εταιρεία. Στα χρόνια που ακολούθησαν η «Μίσκο» ταυτίστηκε με μια σειρά από προωθητικές ενέργειες, όπως η περίφημη διαφήμιση με τον Ακάκιο.
Σύμφωνα με τον μύθο, η ιδέα γεννήθηκε αρχικά όταν ο Ελευθέριος Μαντζίκας, εμβληματική μορφή της εταιρείας και επί 32 χρόνια πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βιομηχάνων Ζυμαρικών, βρέθηκε σε προσκύνημα στην περιοχή των Μετεώρων. Εκεί προέκυψε η εικόνα όπου ο ηγούμενος ζητά από τον μοναχό με το γαϊδουράκι να μην ξεχάσει «τα μακαρόνια να είναι Mίσκο».
Την περίοδο του Μεσοπολέμου, στο ερημικό τότε Μαρούσι δημιουργήθηκε και μια μικρή βιομηχανία αναψυκτικών. Ο ιδρυτής της επέλεξε να την ονομάσει «ΗΒΗ» για να θυμίζει τη θεά που δρόσιζε με το νέκταρ τους ολύμπιους θεούς.
Ηταν ο Νίκος Παναγόπουλος με καταγωγή από την Αίγυπτο απ' όπου είχε φέρει το επιχειρηματικό πνεύμα. Οι εικόνες της εποχής αποτυπώνουν τα μικρά ανοικτά οχήματα επάνω στα οποία μετέφεραν τα κασόνια με τα αναψυκτικά και το πρώτο εργοστάσιο, δηλαδή ένα απλό σπιτάκι της εξοχής. Οι διαφημίσεις δέσποζαν στα θερινά σινεμά με το γνωστό μπουκάλι πορτοκαλάδας και τη σόδα ή την γκαζόζα στα καφενεία.
|
ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «Μεγάλη Βρετανία» δεσπόζει στην καρδιά της Αθήνας και σε χιλιάδες απεικονίσεις της πόλης από τα μέσα του 19ου αιώνα. Ηταν το 1842, όταν κτίστηκε αρχικά ώς έπαυλη και οικία του Αντώνη Δημητρίου απο τη Λήμνο. Το 1874 αγοράστηκε από τον Ευστάθιο Λάμψα, ο οποίος το ανακαίνισε και λειτούργησε ως «Hotel Grande Bretagne»
Πηγή: ethnos.gr
