Σύμφωνα με δημοσίευμα της *Sunday Telegraph*, πρόκειται για μια παρέμβαση που επικρίνεται από μερίδα της κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης ως χαρακτηριστικό παράδειγμα του "κράτους-νταντά" ("nanny state"), δηλαδή υπερβολικής κυβερνητικής παρεμβατικότητας στην καθημερινή ζωή των πολιτών.
Η νέα αυτή πρωτοβουλία φαίνεται να συνδέεται με μια ευρύτερη προσπάθεια της κυβέρνησης να μειώσει τα ποσοστά παχυσαρκίας στον πληθυσμό, τα οποία έχουν εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια και συνδέονται άμεσα με σοβαρές χρόνιες παθήσεις, όπως ο διαβήτης τύπου 2, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και κάποιες μορφές καρκίνου. Παράλληλα, η *Daily Mirror* επισημαίνει τις σοβαρές οικονομικές και υγειονομικές επιπτώσεις που συνεπάγεται η παχυσαρκία, σημειώνοντας ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) θα μπορούσε να εξοικονομήσει έως και πέντε δισεκατομμύρια λίρες ετησίως αν μειωνόταν το ποσοστό υπέρβαρων και παχύσαρκων πολιτών.
Το σύνθημα της *Mirror*, "Μειώστε το βάρος για να μειώσετε τις αναμονές" ("Cut weight to cut waits"), υποδηλώνει έναν συσχετισμό ανάμεσα στην υγεία του πληθυσμού και τις επιδόσεις του NHS. Με άλλα λόγια, η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας θεωρείται όχι μόνο ζήτημα ατομικής υγείας, αλλά και κρίσιμος παράγοντας για τη μείωση των χρόνων αναμονής στα νοσοκομεία και την ελάφρυνση του συστήματος υγείας.
Ωστόσο, οι επικριτές της πρωτοβουλίας θέτουν ζητήματα ατομικής ελευθερίας και επιλογής. Ορισμένοι θεωρούν ότι η κρατική παρέμβαση στον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες ψωνίζουν και τρέφονται συνιστά υπέρβαση των ορίων της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η επιβολή ορίων θερμίδων σε προϊόντα ή η τροποποίηση συνταγών τροφίμων από τις βιομηχανίες, χωρίς τη συναίνεση του καταναλωτή, αντιμετωπίζεται από κάποιους ως αυταρχική προσέγγιση.
Από την άλλη πλευρά, υποστηρικτές του μέτρου επισημαίνουν ότι η υγειονομική κρίση που προκαλεί η παχυσαρκία δικαιολογεί αποφασιστικές παρεμβάσεις, ιδιαίτερα όταν οι αλλαγές είναι σχεδιασμένες να ωφελήσουν το σύνολο και βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα. Ειδικοί στη δημόσια υγεία σημειώνουν ότι ακόμα και μικρές μειώσεις θερμίδων σε καθημερινά προϊόντα μπορούν, σε βάθος χρόνου, να έχουν θεαματικό αντίκτυπο στην υγεία του πληθυσμού.
Συνεπώς, το μέτρο προκαλεί αντιδράσεις και ανοίγει για ακόμη μία φορά τη συζήτηση για την ισορροπία ανάμεσα στην ατομική ευθύνη και τη συλλογική ευημερία, με επίκεντρο την υγεία του έθνους και τη βιωσιμότητα του NHS.
