Δεν ξέρω την κατάσταση του δήμου όσο καλά την ξέρει η κ. Πιπιλή. Και της αναγνωρίζω το πολιτικό θάρρος να υπερβεί τα όρια του κομματικού μικροχώραφου, προτείνοντας στο κόμμα της να υποστηρίξει για τη Θεσσαλονίκη την υποψηφιότητα Μπουτάρη. Ως εκ τούτου πολύ θα ήθελα να ξέρω πού βάζει τον πήχυ της μετριότητας και βάσει ποίου μέτρου την ορίζει. Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω το γεγονός ότι η Αθήνα που παρέλαβε ο κ. Καμίνης από τον προκάτοχό του κ. Κακλαμάνη ήταν μια πόλη σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ αυτήν που ο ίδιος παραδίδει. Ζω στο κέντρο και βλέπω κάθε μέρα τα απορριμματοφόρα του δήμου να κάνουν την δουλειά τους, και επειδή δεν είμαι αφελής, ξέρω πόσες ισορροπίες πρέπει να κρατήσει ο δήμαρχος για να το επιτύχει. Δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι παρέλαβε μια πόλη στην οποία, οι ίδιες οι αρχές «προωθούσαν» τον πληθυσμό των μεταναστών που συνελάμβαναν στα σύνορα για χρόνια. Εγκαταλελειμμένη από τους ίδιους τους κατοίκους της η Αθήνα υπήρξε ανοχύρωτη. Μια μετριότητα σαν τον Καμίνη κατάφερε να αποκαταστήσει τις συνθήκες της αστικής ζωής στην πλατεία Βικτωρίας, για παράδειγμα. Κι αν οι προκάτοχοί του είχαν φροντίσει να αφήσουν και λίγο χωματάκι τα πράγματα θα ήσαν πολύ καλύτερα. Να πω τέλος πως ο Καμίνης, όταν οι άριστοι της πολιτικής ζωής κοιτούσαν αλλού για να μην προκαλέσουν τη Χρυσή Αυγή στάθηκε, με τον θεσμικό του ρόλο, απέναντι στα ρατσιστικά συσσίτια. Και η κ. Πιπιλή στην οποία οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όλοι πως υπήρξε από τους πρώτους που αντιμετώπισαν με θάρρος το καταθλιπτικό φαινόμενο αυτό θα όφειλε να το εκτιμήσει.
Η Αθήνα εξακολουθεί να έχει πολλά προβλήματα. Με την ανεργία στα ύψη και το ηθικό των κατοίκων της στα βάθη μοιάζει με το εργαστήριο της πτωχευμένης χώρας. Με την περιφρόνηση που εκ παραδόσεως δείχνουμε απέναντι στον δημόσιο χώρο, χωρίς ουσιαστικά όπλα χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά για να φτάσει στα επίπεδα της «μέτριας» ζωής που θα την κάνει ανεκτή. Ναι, ο κ. Καμίνης είναι μετριότητα γιατί δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που θα καταλάβει τον σταθμό των διοδίων ή θα βουτήξει στα παγωμένα νερά για τον εορτασμό των Θεοφανίων. Τόσα χρόνια δήμαρχος και δεν άφησε πίσω του ούτε μια έξυπνη ατάκα, απ’ αυτές που λατρεύουν οι Λαζόπουλοι, οι αριστείς του έρημου τόπου. Ας είχαμε καμιά δεκαριά ακόμη τέτοιες μετριότητες κι ας αφήναμε τις μεγαλοφυΐες στο λαμπρό μέλλον όπου κι αν ανήκουν.
