Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα ποσότητας σχολικών ωρών. Αν τη «λευκή εβδομάδα» την παραχωρούσαν τα σχολεία για επισκέψεις σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, βιβλιοθήκες, εκθέσεις, συναυλίες ή διαλέξεις, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Προ ετών, το αείμνηστο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου με τον Γιάννη Μπουτάρη είχαν προσπαθήσει να πείσουν το υπουργείο να αφιερώσουν τα σχολεία ένα πρωινό για να επισκεφθούν τη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου. Εννοείται δεν δόθηκε συνέχεια. Θα μου πείτε, τώρα η χώρα βαδίζει στη λεωφόρο της Ανάπτυξης, όλα τα άλλα προβλήματα της εκπαίδευσης έχουν λυθεί, το Πανεπιστήμιο Αθηνών λειτουργεί απρόσκοπτα, οπότε και το αρμόδιο υπουργείο μπορεί να διευρύνει τον ορίζοντα των δραστηριοτήτων του. Και να διδάξει στα παιδιά πώς θα συμμετάσχουν στις προσπάθειες για την ανόρθωση της εθνικής οικονομίας πριν ακόμη γίνουν φοιτητές. Το γελοίον του πράγματος είναι ότι η νέα εκπαιδευτική επανάσταση γίνεται με πρωτοβουλία ξενοδόχων. Και το γελοιωδέστερον είναι ότι το υπουργείο Τουρισμού ανακαλύπτει στην πρόταση μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τονώσει τον χειμερινό τουρισμό. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός καλά κρατεί. Εκεί έστελναν τους κομσομόλους στις παρελάσεις, εδώ στέλνουμε τα παιδιά στα σαλέ για να κινήσουμε την αγορά. Γιατί όχι και στρατιωτικές μονάδες, σώματα ασφαλείας και ποδοσφαιρικούς συλλόγους; Υποθέτω ότι θα έχει ληφθεί ειδική μέριμνα για τις οικογένειες που δεν μπορούν να πάνε ούτε το καλοκαίρι διακοπές.
Δεν ξέρω τι θα αποφασίσουν οι στιβαροί εγκέφαλοι που μας κυβερνούν, την Παρασκευή. Αν η «λευκή εβδομάδα» θα παραχωρηθεί στους αναξιοπαθούντες ξενοδόχους ή αν δεν θα υπάρξει. Ομως, το ζήτημα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα είναι ότι συζητούν στα σοβαρά το ζήτημα. Και πολύ θα ήθελα να άκουγα τα εκπαιδευτικά επιχειρήματα που θα ανταλλαχθούν στη συνάντηση κορυφής. Ποιος θα πρωτοφροντίσει τους σκιέρ του μέλλοντός μας;
