Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Απόψεις>>Τα παραμύθια του ασφαλιστικού

banner roots

Τα παραμύθια του ασφαλιστικού
07.01.2016 | 09:44

Τα παραμύθια του ασφαλιστικού

Συντάκτης:  Παναγιώτης Σκαπέτης
Κατηγορία: Απόψεις

Γράφει ο Νότης Καραθύμιος

Μια τεράστια μερίδα των συμπολιτών μας δεν έχει κατανοήσει κάποια βασικά πράγματα γύρω από το ασφαλιστικό σύστημα που έχουμε στην Ελλάδα και πως αυτό λειτουργεί, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με δηλώσεις που έκανε πριν από λίγες μέρες, ή έχει στρεβλή αντίληψη γύρω από το θέμα.

Θεωρώ πως είναι ένα αντικείμενο που θα πρέπει όλοι να το γνωρίζουμε καλά ώστε να μην εξαπατηθούμε πότε ξανά στο μέλλον από κάποιο φιλόδοξο λαϊκιστή πολιτικό. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω το ασφαλιστικό μας σύστημα και ποια είναι τα προβλήματά του όσο πιο σύντομα και περιεκτικά μπορώ.

Η ασφάλιση ενός εργαζομένου αποσκοπεί στο να συγκεντρωθούν κάποια χρήματα (οι γνωστές ασφαλιστικές εισφορές) έτσι ώστε να πάρει σύνταξη όταν θα είναι σε ηλικία που δεν θα μπορεί να εργαστεί. Να έχει δηλαδή κάποιο εισόδημα ώστε αυτό να του διασφαλίζει μια ποιότητα ζωής μέχρι το θάνατό του. Η ασφάλιση στην Ελλάδα είναι υποχρεωτική.

Δηλαδή κάθε εργαζόμενος οφείλει να καταβάλει μηνιαίος (ο ίδιος ή ο εργοδότης του) ασφαλιστικές εισφορές, κάτι που φυσικά είναι παράλογο. Όπως αντιλαμβάνεστε, οι ασφαλιστικές εισφορές που θα καταβάλει ένας πολίτης θα πρέπει να είναι τόσες όσα θα είναι και τα συνολικά χρήματα από την σύνταξη και το εφάπαξ που θα παίρνει μέχρι να πεθάνει. Αν είναι μικρότερες οι εισφορές τότε πρέπει να βρεθεί κάπου η διαφορά ώστε να καλυφθεί η τρύπα.

Υπάρχουν σε γενικές γραμμές δύο ασφαλιστικά συστήματα. Το αναδιανεμητικό και το κεφαλαιοποιητικό. Στην Ελλάδα έχουμε αναδιανεμητικό σύστημα. Πως λειτουργεί αυτό; Οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων σήμερα δεν αποταμιεύονται (όπως συμβαίνει στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα) ώστε να τους εξασφαλίσουν την μελλοντική τους σύνταξη αλλά πηγαίνουν για να καλύψουν τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων. Σε απλά λόγια, οι σημερινοί εργαζόμενοι πληρώνουν τις συντάξεις των παππούδων και των πατεράδων τους. Θεωρητικά ένα τέτοιο σύστημα δουλεύει αλλά δεν είναι δίκαιο.

Στην Ελλάδα αυτό το σύστημα έχει αποτύχει και σήμερα αποτελεί μείζον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Γιατί απέτυχε; Για δύο κυρίως λόγους.

Πρώτων διότι οι συντάξεις που δόθηκαν στους Έλληνες ήταν δυσανάλογες με τις ασφαλιστικές εισφορές που είχαν καταβάλει. Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος βγει στη σύνταξη στα 51 του χρόνια με μηνιαία σύνταξη 1500 ευρώ την οποία θα λαμβάνει κατά μέσο όρο για τα επόμενα 30 χρόνια, αυτό σημαίνει πως θα έπρεπε μέχρι τα 51 του έτη να πλήρωνε μηνιαίος 1500 ευρώ εισφορές (αν εργαζόταν από τα 21 του). Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει.

Πλήρωνε πολύ λιγότερες εισφορές επομένως δημιουργήθηκε μια τρύπα στο ταμείο. Σχεδόν όλες οι συντάξεις στην Ελλάδα ήταν δυσανάλογες των ασφαλιστικών εισφορών. Για να καταλάβετε και το μέγεθος της απάτης, συνταξιούχος στο ΤΑΠΙΛΤΑΤ είχε καταβάλει εισφορές ύψους 66,02 ευρώ και πήρε συνολικά σύνταξη και εφάπαξ 172,499 ευρώ!! Αυτή η τεράστια διαφορά στα δύο ποσά, συσσωρευόταν τόσα χρόνια ώσπου σήμερα έχει φτάσει στο απροχώρητο και τα ασφαλιστικά ταμεία χρειάζονται και άλλα χρήματα για να μπορούν να πληρώνουν τις συντάξεις. Είναι οι πόροι για τα ταμεία που αναζητά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες, όπως θα ακούτε στα δελτία ειδήσεων.

Ο δεύτερος λόγος είναι η ανεργία. Σκεφτείτε πως σήμερα τις συντάξεις τις πληρώνουν οι εργαζόμενοι με τις εισφορές τους και το κράτος απευθείας από τον προϋπολογισμό. Όταν με την κρίση αυξήθηκε η ανεργία, κάποιοι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους και επομένως σταμάτησαν να καταβάλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές διότι δεν είναι υποχρεωμένοι και δεν είχαν και τα χρήματα να το κάνουν όντας άνεργοι. Συνεπώς μειώθηκαν τα λεφτά των ταμείων που δίνουν τις συντάξεις και γι' αυτό τον λόγο είχαμε την μείωση στις συντάξεις τα τελευταία χρόνια.

Οι αναλογιστικές μελέτες που είχαν γίνει για το ασφαλιστικό στην Ελλάδα, πριν πολλά χρόνια, προέβλεπαν όλες πως σήμερα θα οδηγούμασταν με μαθηματική ακρίβεια (κυριολεκτικά) σε αδιέξοδο. Όποιος όμως τολμούσε να ψελλίσει κάτι γι' αυτό αντιμετωπιζόταν ως εθνικός προδότης, όπως για παράδειγμα ο πρώην υπουργός εργασίας, κ. Γιαννίτσης, ο οποίος είχε προτείνει πριν από 15 περίπου χρόνια την αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού λέγοντας πως αν δεν το κάνουμε σήμερα, δεν θα έχουμε σε 10 χρόνια λεφτά για συντάξεις όπως πράγματι δεν είχαμε και οδηγηθήκαμε σε μειώσεις.

Αυτός είναι και ο λόγος που φωνάζαμε ορισμένοι πριν από ένα χρόνο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγε πως να επαναφέρει την 13η σύνταξη.

Ξέραμε πως ήταν πιο πιθανό να μην ανατείλει ο ήλιος παρά να αυξηθούν οι συντάξεις, όπως φυσικά και δεν αυξηθήκαν και αντιθέτως θα μειωθούν κι άλλο. Δεν ευθύνονται οι ξένοι για τα χάλια του ασφαλιστικού μας αλλά οι δικοί μας πολιτικοί οι οποίοι προτιμούσαν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί παρά να αλλάξουν το σύστημα διότι δεν ήθελε κανείς τους να χάσει ψήφους. Οι ευρωπαίοι δεν είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τις δικές μας συντάξεις όπως δεν είμαστε και εμείς υποχρεωμένοι να πληρώνουμε τις δικές τους. Αν η Ελλάδα θέλει να δίνει κατώτατη σύνταξη 1000, 2000 ή 5000 ευρώ είναι δικαίωμά της να το κάνει. Με δικά της χρήματα όμως.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της πολιτικής απάτης, σκεφτείτε πως το 2012 ο τότε πρόεδρος της Δράσης, Στέφανος Μάνος, είχε προτείνει ως ύστατη λύση, προτού καταρρεύσει το σύστημα, να δίνεται σε όλους τους Έλληνες άνω των 67 ετών, ανεξαρτήτως ασφαλιστικών εισφορών μια εθνική βασική σύνταξη 700 ευρώ και την μετάβαση του ασφαλιστικού μας συστήματος από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό σε βάθος 20ετίας (όπως είχε κάνει η Σουηδία με τεράστια επιτυχία). Τότε τον είχαν κατηγορήσει οι σημερινοί κυβερνώντες ως ανάλγητο νεοφιλελεύθερο. Σήμερα οι επικριτές του προτείνουν βασική σύνταξη 384 ευρώ και το χαρακτηρίζουν υπεύθυνη πολιτική πράξη.

Επομένως να ξέρετε πως όποιος υποσχεθεί αύξηση των συντάξεων, προτού αλλάξουμε ασφαλιστικό σύστημα (όπως υπόσχεται ακόμα και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ για το 2018) να ξέρετε πως είναι ψεύτης και απατεώνας.

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το