Η επιστολή καταγράφει τη σκέψη και την εμπειρία ενός γονέα με αφορμή την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση του σχολείου, και θέτει υπόψη έναν προβληματισμό σχετικά με τον χρόνο διεξαγωγής της!
Δημοσιεύεται αυτούσια:
θα ήθελα να εκφράσω μια προσωπική εμπειρία που θέλω να μοιραστώ ως πατέρας
Ονομάζομαι Άγγελος Λουκίσσας. Κατάγομαι από τη Λήμνο και τα τελευταία τρία χρόνια ζω στην Λημνο στην Ατσική, όπου και μεγαλώνω την κόρη μου. Φέτος ολοκληρώνει το Δημοτικό και κάνει το μεγάλο βήμα για το Γυμνάσιο — μια σημαντική στιγμή για κάθε παιδί, αλλά και για κάθε γονιό.
Όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα σχολεία, οργανώνεται μια αποχαιρετιστήρια εκδήλωση για τους μαθητές της ΣΤ' Δημοτικού όπου κάνουν το μεγάλο βήμα, καθως επίσης και για τα αλλα τμήμα του σχολείου για το τελος της σχολικής χρονιάς. Στο δικό μας σχολείο φοιτούν μόνο πέντε παιδιά στην τελευταία τάξη. Παρ' όλα αυτά, η διοίκηση του σχολείου με το έτσι θέλω αποφάσισε η εκδήλωση να γίνει πρωί εργάσιμης ημέρας, κάτι που φυσικά καθιστά πολύ δύσκολη —αν όχι αδύνατη— την παρουσία των γονιών που εργάζονται και με τον ήλιο πάνω απ τα κεφάλια τον παιδιών. Για μένα προσωπικά είναι ασέβεια πρως τα παιδιά και το κάθε γονιό που θέλει να καμαρώσει το παιδί του.
Απευθύνθηκα λοιπον ως γονιός, μαζί με άλλους γονείς, με ευγενική παράκληση να γίνει η εκδήλωση το απόγευμα, ώστε να μπορέσουμε να δούμε τα παιδιά μας σε αυτή τη μοναδική στιγμή. Αντί όμως για κατανόηση, αντιμετωπίσαμε ειρωνεία και απαξίωση. Όπως συνηθίζεται. Προσωπικά, η στάση της διοίκησης του σχολείου προς εμένα και άλλους γονείς ήταν απογοητευτική.
Δεν γράφω αυτό το κείμενο για να καταγγείλω. Αλλα το γράφω για να υπενθυμίσω πόσο σημαντικό είναι για ένα παιδί να βλέπει τους γονείς του παρόντες σε τέτοιες στιγμές. Και ποσο περήφανος μπορεί να νιώθει καθε γονιός. εκείνη την στιγμή. Οπου αυτο δεν μπορεί να του το στέρηση κάνεις. Και πόσο αν μη τι άλλο σημαντικό είναι να υπάρχει σεβασμός και διάλογος από όσους έχουν την ευθύνη των παιδιών μας μέσα στο σχολείο.
Όλοι αξίζουμε να μοιραζόμαστε χαρές και ομορφες σχολικές στιγμές με τα παιδία μας. Κι αυτό δεν πρέπει να εμποδίζεται από κακές αποφάσεις ή αδιάλλακτες συμπεριφορές.
Η παιδεία δεν είναι τσιφλίκι κανενός.
